Deze ontwikkeling heeft zowel positieve als negatieve gevolgen. Aan de ene kant kunnen we nu gemakkelijker in contact blijven met mensen over de hele wereld. Maar aan de andere kant merken we dat echte sociale interacties en diepe gesprekken steeds zeldzamer worden. We raken verslaafd aan de dopamine kicks van notificaties en vinden het moeilijker om onze aandacht vast te houden tijdens real-life gesprekken.

De tekortkomingen van onze biologie

De crux is dat onze hersenen simpelweg niet zijn toegerust om met deze exponentiële technologische vooruitgang om te gaan. We evolueren veel te langzaam vergeleken met Silicon Valley. Hierdoor raken we steeds meer vervreemd van onszelf en de mensen om ons heen.

Gelukkig groeit het bewustzijn hierover en zijn er genoeg manieren om onze relatie met technologie gezonder te maken. Het begint met kleine aanpassingen, zoals je telefoon vaker wegleggen, notificaties uitschakelen en quality-time met dierbaren inplannen. Als we de balans tussen online en offline balanceren, kunnen we technologie op een meer bewuste en positieve manier integreren in ons leven.

De verslavende werking van apps

Eén van de grootste uitdagingen is de verslavende werking van veel apps en platforms. De makers gebruiken dezelfde psychologische trucs als casinobedrijven om ervoor te zorgen dat we maar blijven scrollen. De oneindige feeds en notificaties zorgen voor een constante dopamine fix.

Het gevolg is dat we enorme hoeveelheden tijd verspillen aan doelloos scrollen. We worden blootgesteld aan eindeloze prikkels, waardoor onze concentratie vermindert. En ondertussen missen we het echte leven dat zich vlak voor onze neus afspeelt.

Herwinnen van balans en controle

Het goede nieuws is dat we zelf de regie weer in handen kunnen nemen. Door bewust om te gaan met ons technologiegebruik, kunnen we de negatieve effecten grotendeels voorkomen.

Begin met het analyseren van je eigen gedrag. Hoeveel tijd spendeer je per dag aan scrollen? Welke apps leveren de meeste afleiding op? Door dit in kaart te brengen krijg je inzicht in je gewoontes.

Vervolgens is het zaak om geleidelijk aan veranderingen door te voeren. Leg bijvoorbeeld je telefoon in een andere kamer tijdens het avondeten. Of plan elke dag minstens één uur in waarin je je volledig focust op een hobby zonder notificaties. Uiteindelijk is het doel om weer meer controle te krijgen over hoe technologie ons leven beïnvloedt.

Conclusie

We kunnen de opmars van technologie in ons leven niet negeren of terugdraaien. Maar dat betekent niet dat we machteloos toe moeten kijken hoe het ons leven domineert. Door bewust om te gaan met ons technologiegebruik en gezonde gewoontes aan te nemen, kunnen we de baas blijven. Zo voorkomen we dat we vervreemden van onszelf en de echte wereld om ons heen. De sleutel is balans en zelfreflectie. Als we die bewaken, hoeven we de zegeningen van technologie niet op te geven.

Veelgestelde vragen

Waarom heeft social media zo’n sterke greep op ons?

Apps en platforms zijn psychologisch ontworpen om verslavend te werken, door een constante stroom van dopamine te leveren. Hierdoor blijven we maar scrollen en liken.

Hoe herwinnen we de controle?

Door ons social media gebruik te analyseren en geleidelijk goede gewoontes in te voeren zoals vaste telefoonvrije momenten. Uiteindelijk moeten we zelf bepalen hoe social media gebruik ons leven beïnvloedt.

Is het nog wel mogelijk om de balans te herstellen?

Jazeker, technologie hoeft ons niet te overheersen. Door bewust om te gaan met media en tijd voor echte connecties vrij te maken, kunnen we de zegeningen van tech benutten zonder eraan verslaafd te raken.

Vandaag gaan we het hebben over dopamine en hoe het jouw leven beïnvloedt, hoe niveaus van dopamine in je hersenen van invloed kunnen zijn op je gedrag. Als je in slaap bent gevallen tijdens de les natuurkunde, of als je er niet al te bekend mee bent, is dopamine in feite een (beloning) chemische stof in je hersenen die je motiveert om plezierige taken herhaaldelijk uit te voeren. Taken die vooral goed aanvoelen aan de oppervlakte.

De Rol van Dopamine in Motivatie en Plezier

Dit is geweldig, want als we geen plezier kunnen ervaren, kan het leven behoorlijk saai worden en eerlijk gezegd zijn er mensen die gewoonweg minder dopamine aanmaken en dit kan leiden tot depressie bij bepaalde mensen, maar dat is een heel ander onderwerp.

Vandaag heb ik het alleen over dopamine en hoe mensen het doorgaans ervaren. De waarheid is dat het veel meer te maken heeft met jouw leven dan je misschien denkt, omdat je moet begrijpen dat hoe vaak deze reactie plaatsvindt, letterlijk bepaalt wat je wel of niet doet.

Hoe Verschillende Activiteiten Dopamineniveaus Beïnvloeden

Er zijn verschillende activiteiten die verschillende niveaus van dopamine voor jou kunnen bieden. Nu kunnen twee mensen dezelfde activiteit doen en misschien verschillende dopamine niveaus ervaren, ofwel door de hoeveelheid dopamine die vrijkomt, ofwel door het aantal dopamine-receptoren in hun hersenen op dat moment.

Dit verschilt van persoon tot persoon, maar over het algemeen kunnen we het erover eens zijn dat bepaalde activiteiten veel meer dopamine opleveren dan andere activiteiten.

En het blijkt dat de activiteiten die gemiddeld genomen beter voor je zijn wanneer je ze consistent uitvoert, activiteiten zijn die niet zoveel dopamine in je hersenen veroorzaken in vergelijking met andere activiteiten die misschien niet zo goed voor je zijn, maar wel veel dopamine vrijmaken.

Het Nadeel van Activiteiten die Veel Dopamine Vrijmaken

Bij activiteiten die hogere niveaus van dopamine geven, gebeurt het dat als je ze vaak genoeg doet, je er steeds minder gevoelig voor wordt en de activiteit zijn aantrekkingskracht verliest.

Dan moet je op zoek naar dingen die meer dopamine vrijmaken, steeds meer dopamine. Het wordt een beetje extreem en naarmate je naar het extreme niveau van het spectrum gaat, worden andere activiteiten die misschien gezonder voor je zijn, zoals sporten, wandelen, een boek lezen of gewoon stil zitten, naar de achtergrond verdrongen voor activiteiten die directer beloning opleveren voor de hersenen, en de hersenen zijn slim, maar ook een beetje dom. 

De Impact van Dopamine op Lange termijn bevrediging

Wanneer we niet opletten welk soort dopamine we nastreven, gaat de hersenen op de automatische piloot en zoekt steeds opnieuw dat plezier, keer op keer op keer. En wat er dan gebeurt, is dat het niet langer meer geeft om langere termijn voldoening. De activiteit die wel gezonder is, maar niet genoeg dopamine vrijmaakt, is moeilijker te verbinden met langere termijn tevredenheid omdat er geen directe beloning is.

Hoe Dopamineniveaus Jouw Doelen Kunnen Beïnvloeden

Wanneer je voortdurend activiteiten uitvoert die veel dopamine opleveren, zoek je altijd naar onmiddellijke beloningen. Het probleem ontstaat wanneer je aan jezelf wilt werken, iets wilt doen dat meer tijd kost, dan zul je niet de motivatie hebben, tenzij je jezelf constant herinnert aan je uiteindelijke doel en zeer vastberaden bent op die manier.

Het Begrijpen van Jouw Dopamine Triggers

Is het te veel entertainment? Is het te veel junkfood? Word hier heel duidelijk over, want bewustwording is de eerste stap. Het is niet zo dat je deze activiteiten van de ene op de andere dag zult opgeven, maar als je je ervan bewust bent, kun je het proces starten.

Iets doen is beter dan niets doen. Begin één voor één, kies de meest ongezonde activiteit die je doet, en bekijk vervolgens hoe je ervan af kunt komen en ontdek ook de onderliggende redenen waarom je die activiteit met veel dopamine doet.

Het Verband Tussen Dopamine en Verslavingen

Is het stress, zijn het gevoelens van ongemak, is het verlangen naar liefde, is het onzekerheid over iets of over de toekomst? Je moet naar de diepere oorzaken kijken waarom je deze activiteit uitvoert die hogere niveaus van dopamine veroorzaakt.

Want in mijn blog over het begrijpen van verslavingen heb ik het erover dat mensen niet per se verslaafd raken omwille van de verslaving zelf, maar om te ontsnappen aan een gevoel of een realiteit die ze niet willen ervaren of voelen.

Daarom grijpen ze naar de verslaving omdat dopamine hen afleidt, ze zich voor een bepaalde tijd goed voelen, maar daarna storten ze in en dat veroorzaakt dan weer een constante zoektocht naar die hoge niveaus van dopamine. En hoe bereiken ze die consistent? Door steeds weer de verslaving na te jagen.

Persoonlijke Ervaringen met Dopamine

Ik weet dat ik zeker ook enkele dingen heb die mijn dopamine-niveaus aardig omhoog doen schieten en ik probeer het goed in de gaten te houden. Eén voorbeeld is dat ik dol ben op zure matten, het is echt een zwakke plek van mij en af en toe is dat natuurlijk helemaal prima.

Maar ik merk ook op dat wanneer ik veel aan mijn hoofd heb, ik letterlijk naar de winkel ga, zure matten koop en alles in een sessie opeet. Dan krijg je natuurlijk die suikerboost en vervolgens ga ik drukke tijden in mijn hoofd associëren met zure matten en dat wordt dan mijn vluchtmechanisme. Slechts een klein voorbeeld.

Regulatie van Dopamine voor Een Gebalanceerd Leven

Dopamine is dus erg krachtig als het gaat om je vermogen om dingen te genieten en van het leven te genieten, vooral als je kunt reguleren hoeveel dopamine je binnenkrijgt. Er is geen universele aanpak omdat we allemaal anders reageren op verschillende prikkels, onze hersenchemie is nu eenmaal verschillend.

Dopamine-niveaus kunnen variëren, evenals waar we om geven, wat we waarderen en waar we in geïnteresseerd zijn. Het is dus een zeer persoonlijke analyse die je moet doen, maar wanneer je bronnen van hoge dopamine kunt verminderen, begin je meer waardering te krijgen voor andere dingen omdat die andere dingen niet worden vergeleken met die hoge hoeveelheid dopamine die je zoveel plezier geeft.

Conclusie

Het Beheersen van Dopamine voor een Beter Leven

Het begrijpen van de rol van dopamine in ons leven kan ons helpen om betere keuzes te maken en een gezonder en gelukkiger leven te leiden. Hoewel dopamine ons kan motiveren om taken uit te voeren die onmiddellijke voldoening geven, is het belangrijk om te onthouden dat niet alle activiteiten die dopamine vrijgeven gelijk zijn. Door bewust te kiezen voor activiteiten die op de lange termijn voordelig zijn, zelfs als ze minder dopamine vrijgeven, kunnen we een evenwichtiger en bevredigender leven leiden.

Ook lezen:

Menselijke Evolutie Met Nieuwe Genen In Het DNA

Mensenrechten en Klimaatverandering: Rijke Landen Moeten Verantwoordelijkheid Nemen

De Verontrustende Impact van Smartphones op Je Brein en Hoe Je Dit Kunt Beperken

Snel Slapen Zonder Medicatie En Energiek Wakker Te Worden

De Schrikbarende Daling van Testosteronniveaus en Spermakwaliteit Bij Mannen Sinds 1973, 2005 en 2014

Veelgestelde Vragen

Wat is dopamine en wat doet het?

Dopamine is een neurotransmitter in je hersenen die een belangrijke rol speelt in beloning en motivatie. Het geeft je een gevoel van plezier en bevrediging, wat je motiveert om bepaalde activiteiten herhaaldelijk uit te voeren.

Hoe beïnvloeden verschillende activiteiten dopamineniveaus?

Verschillende activiteiten kunnen verschillende niveaus van dopamine vrijmaken. Activiteiten zoals sporten of lezen geven minder dopamine vrij dan bijvoorbeeld eten van junkfood of het gebruik van sociale media, die vaak hogere niveaus van dopamine veroorzaken.

Wat is het nadeel van activiteiten die veel dopamine vrijmaken?

Bij activiteiten die veel dopamine vrijmaken, kan je hersenen ongevoelig worden voor dopamine, waardoor je steeds meer nodig hebt om hetzelfde plezier te ervaren. Dit kan leiden tot ongezonde gewoonten en verslavingen.

Hoe kan dopamine mijn lange termijn doelen beïnvloeden?

Hoge niveaus van dopamine door onmiddellijke beloningen kunnen je motivatie voor lange termijn doelen verminderen. Het wordt moeilijker om gemotiveerd te blijven voor activiteiten die minder directe bevrediging bieden, maar op de lange termijn voordelig zijn.

Hoe kan ik mijn dopamineniveaus reguleren voor een gebalanceerd leven?

Bewustwording van activiteiten die veel dopamine vrijmaken en het verminderen ervan kan helpen. Kies bewust voor activiteiten die minder dopamine vrijgeven maar op de lange termijn voordelig zijn, zoals sporten of lezen, om een evenwichtiger leven te leiden.

Wat is Monk Mode?

Monk mode is een lifestyle trend die zich richt op het helpen van aanhangers om een doelgericht en productief leven te leiden door zich te richten op langetermijndoelen. Deze trend moedigt beoefenaars aan om zich te concentreren op persoonlijke ontwikkeling, zelfreflectie en productiviteit, en om na te denken over wat ze doen.

Monk mode is losjes gebaseerd op de filosofie van boeddhistische monniken, vandaar de naam, en lijkt vooral populair te zijn bij millennials. Het moedigt aan om kortetermijnbeloningen en afleidingen, zoals ongezond voedsel, sociale media en andere vormen van entertainment, op te geven ten gunste van langetermijndoelen.

De wetenschap achter Monk Mode

Living life in monk mode gaat naar verluidt over het letten op je dopamine niveaus. Dopamine is een hormoon dat in de hersenen wordt geproduceerd en een belangrijke rol speelt in wat het “beloningssysteem” wordt genoemd. Het is een neurotransmitter, wat betekent dat het de overdracht van bepaalde signalen tussen neuronen helpt.

De veronderstelling is dat dopamine vrijkomt na bepaalde activiteiten die je een goed gevoel geven, wat je aanmoedigt om ze te herhalen. Dit verandert langzaam je hersenen en bouwt gewoonten op. Dopamine heeft invloed op alles, van je verlangen om te bewegen tot je stemming en je vermogen om je te concentreren.

Dopamine is ontzettend belangrijk als het gaat om overleven. Onderzoeken hebben bijvoorbeeld aangetoond dat genetisch gemodificeerde muizen die geen dopamine konden produceren, normaal leken bij de geboorte, maar niet in staat waren om voedselzoekend gedrag te leren en later zouden sterven als ze niet werden gevoed.

De rol van dopamine bij mensen

De meesten van jullie die naar deze video kijken, zijn waarschijnlijk geen muizen, maar dopamine speelt een vergelijkbare rol bij mensen. Dopamineniveaus blijken te stijgen bij vele activiteiten die redelijkerwijs kunnen worden gekoppeld aan overleven: eten, seks, lichaamsbeweging en sociaal contact, hoewel individuele verschillen groot zijn.

Lage dopamineniveaus worden in verband gebracht met geestelijke gezondheidsproblemen, zoals ernstige depressie, en andere ziekten, zoals de ziekte van Parkinson.

Dopamine-verslaving?

Sommige van de meest verslavende drugs die we kennen, zoals heroïne, werken door dopamine kunstmatig verder te verhogen dan het natuurlijke niveau. Maar zelfs als je geen drugs gebruikt, lijkt het plausibel dat de regulatie van dopamine in moderne tijden een probleem kan worden. Het najagen van dopamine kicks was misschien een goede strategie in het stenen tijdperk, maar het leven is nu goed.

Je kunt snel en gemakkelijk veel dopamine krijgen, en dat kan interfereren met je langetermijndoelen. Dit is waar het idee van “dopamine-verslaving” vandaan komt. Het gebruik van sociale media zou dopamine vrijgeven en dat laat je goed voelen, dus blijf je het doen. Je raakt verslaafd.

Dopamine-vasten en monk mode

“Dopamine-vasten” heeft zijn wortels ook in dit idee. Dopamine-vasten werd in 2019 populair, vooral onder techneuten en ondernemers in Silicon Valley. Als je dopamine-vast, elimineer je plezierige ervaringen om een soort “reset” van de hersenen te bereiken, vermoedelijk om daarna hogere kicks te krijgen. Monk mode is gematigder, omdat je niet alle genoegens moet elimineren, maar alleen die bijdragen aan je langetermijndoelen.

Wetenschappelijke achtergrond

Dit alles klinkt heel plausibel, maar de plausibele ideeën zijn degene waar je het meest voorzichtig mee moet zijn. Laten we dus kijken naar wat de wetenschap zegt. Neurowetenschappers geloven dat dopamine minder een feel-good hormoon is en meer een signaal dat ons vertelt waar we onze aandacht op moeten richten of waar we moeite voor moeten doen.

Hoewel het waar is dat dopamine een belangrijke rol speelt bij motivatie en leren, blijkt dat dopamine meestal wordt vrijgegeven in anticipatie van een beloning, niet wanneer de beloning wordt ontvangen. Dopamine codeert onze verwachtingen over de toekomst.

Studies op dieren en social media gebruik

Dit werd voor het eerst vastgesteld in een reeks studies op makaken in de jaren 90, die dopamine-activiteit vertoonden wanneer ze hadden geleerd te verwachten dat er een beloning zou komen. Een andere zeer invloedrijke studie uit 2003 vond dat ratten die heroïne konden krijgen door op een hendel te drukken een scherpe piek in dopamine hadden voordat ze op de hendel drukten.

Studies op apen hebben ook ontdekt dat wanneer een beloning onzeker is, er meer dopamine wordt vrijgegeven. Dit is hoe neurologen denken dat gokverslavingen ontstaan: dopamine wordt vrijgegeven in anticipatie van een onzekere beloning. De meeste mensen leren snel dat de beloning zelden komt en stoppen met spelen.

Een kleine groep raakt verslaafd aan de mogelijkheid van een zeldzame beloning, en dat zijn degenen die een probleem krijgen. Het is logisch om te denken dat sommige vormen van social media betrokkenheid ook deze beloningsverwachting triggeren.

En dat kan inderdaad een probleem veroorzaken voor sommige mensen. Maar hoe sterk het effect is, verschilt van persoon tot persoon, en wat het met de hersenen doet, is nogal onduidelijk.

Geen wetenschappelijke onderbouwing van dopamine-verslaving

Op dit punt vraag je je misschien af waarom ik het heb over ratten en apen als we geïnteresseerd zijn in dopamine-niveaus in het menselijk brein. Dat komt omdat ze die dopamine-niveaus meten door elektroden in te brengen in de hersenen van die ratten en apen, en ethische commissies hadden problemen met het voorstel van Facebook om hetzelfde te doen bij mensen.

Het beste wat wetenschappers kunnen doen bij mensen is de activiteit meten in bepaalde hersengebieden die dopamine vrijgeven. Een van die studies is uit 2014 en gebruikte functionele magnetische resonantie beeldvorming (fMRI) bij 20 deelnemers. Ze ontdekten dat zware gebruikers van sociale media meer activiteit hadden in een hersengebied dat ook geassocieerd wordt met andere verslavingen.

Maar niet alle gebieden die typisch geassocieerd worden met verslaving lichtten op. En fMRI’s hebben niet echt de reputatie heel nauwkeurig te zijn. Een andere studie uit 2017 gebruikte MRI-scans bij 50 middelbare scholieren en vond dat overmatige gebruikers van sociale media minder grijze materie hadden in sommige hersengebieden.

Grofweg gezegd is grijze materie belangrijk voor het verwerken van informatie, terwijl witte materie belangrijk is voor het verbinden van verschillende delen van de hersenen. Grijze materie is onder andere belangrijk voor planning en impuls-beheersing, dus minder grijze materie hebben is niet echt goed.

Als dat klinkt alsof social media echt slecht is voor je brein, onthoud dan dat correlatie niet gelijk staat aan causaliteit. Misschien gebruikten de studie-deelnemers social media meer omdat hun hersenen anders werkten?

Geen wetenschappelijk bewijs voor verslaving aan social media

De beste studie tot nu toe over de link tussen social media en dopamine gebruikte positrone missie tomografie bij 37 vrijwilligers die ook hun smartphone gebruik rapporteerden.

Ze ontdekten dat een hoger percentage interacties met sociale apps correleerde met een lagere capaciteit om dopamine te produceren.

Ja, dat klopt, een lagere capaciteit. De auteurs suggereren dat een lagere capaciteit om dopamine te produceren mensen vatbaar maakt om problemen te ontwikkelen met sociale media.

Is er zoiets als een dopamine-verslaving?

Kort gezegd, hoewel al dat gepraat over sociale media die leiden tot een “dopamine-verslaving” oppervlakkig plausibel klinkt, heb ik geen wetenschappelijk bewijs gevonden dat dit ondersteunt.

Het lijkt er eerder op dat sommige mensen vatbaar zijn voor het ontwikkelen van gebruik problemen, en deze predispositie correleert ook met een risico op andere psychische stoornissen. En dan is er nog de vraag wat we eigenlijk bedoelen met verslaving. Kan men echt verslaafd raken aan sociale media?

DSM-classificaties en verslaving

De referentie voor psychische stoornissen is het Diagnostisch en Statistisch Handboek voor Psychische Stoornissen, kortweg DSM genoemd. Het kent nummers toe aan psychische gezondheidsproblemen.

295.90 is bijvoorbeeld ‘Schizofreniespectrum en andere psychotische stoornissen’. Als je bij een psychiater komt, is het eerste wat ze doen je diagnosticeren met een aantal DSM-nummers.

Ik heb er veel van die in mijn dossier, maar ik zal je niet vertellen welke, omdat ik je niet wil ontmoedigen om je eigen problemen op mij te projecteren.

De meest recente versie van de DSM kwam uit in 2013 en wordt DSM-5 genoemd. Het heeft geen vermeldingen voor verslaving. In plaats daarvan maakt de DSM onderscheid tussen “middelenmisbruik” en “obsessief-compulsieve stoornissen”.

Middelenmisbruik is in feite drugs gebruiken en je leven ermee verpesten. Middelen zijn moeilijk te vinden op sociale media, tenzij je mogelijk graag op je telefoon kauwt, dus ik zou zeggen dat sociale media zich niet leent voor middelenmisbruik. Een obsessief-compulsieve stoornis, OCD voor de korte termijn, is elk soort gedrag dat je leven negatief beïnvloedt, maar dat je niet kunt stoppen.

Allerlei stoornissen

OCD’s omvatten bijvoorbeeld eetstoornissen, gokverslaving, haartrekken, verzamelen en objecten ordenen. Vooral de laatste drie zijn ongelooflijk gebruikelijke gedragingen, en ik heb veel mensen lachend naar hen zien verwijzen als hun OCD, maar het wordt alleen als een “stoornis” beschouwd als het je leven negatief beïnvloedt.

Ik maak graag grappen, zoals je ongetwijfeld hebt opgemerkt, maar als iedereen normale gedragingen als stoornissen beschouwt, vrees ik dat de mensen die eraan lijden niet serieus worden genomen.

De DSM heeft op dit moment geen vermelding die verwijst naar het gebruik van sociale media of online gedrag. Een groep Duitse onderzoekers heeft een “Sociale Media Gebruikers Stoornisschaal voor Adolescenten” voorgesteld op basis van DSM-5-classificaties. Het is een mix van depressie, angst, ADHD en OCD. Maar deze classificatie is nog niet wijdverbreid overgenomen.

Obsessief-compulsieve stoornis, depressie en angst worden vaak behandeld met cognitieve gedragstherapie, soms vergezeld van medicatie. Gedragstherapie is een van de weinige psychotherapieën die gunstig is gebleken in willekeurige controleproeven. Het werkt in principe door zelfreflectie en het opbouwen van gewoontes.

Monk mode en social media gebruik

Monk mode lijkt voor mij op een doe-het-zelfversie van gedragstherapie, wat me doet denken dat het heel goed mogelijk eigenlijk werkt voor het verbeteren van je mentale gezondheid, als je denkt dat er in de eerste plaats een probleem moet worden opgelost. Maar het gebruik van sociale media is niet per se problematisch, en ermee stoppen heeft zowel voor- als nadelen.

Een onderzoek uit 2020 wees uit dat gebruikers die stopten met sociale media een toename meldden van betekenisvolle interacties met vrienden en familie en hogere niveaus van focus en geluk. Velen van hen meldden echter ook nadelen, voornamelijk een gebrek aan netwerkmogelijkheden, en sommigen voelden zich losgekoppeld of niet verbonden met de wereld om hen heen.

Dit betekent dat alleen omdat sommige mensen zeggen dat ze baat hebben bij monk mode, het niet noodzakelijk algemeen voordelig is. Het betekent waarschijnlijker dat ze een probleem hadden dat in de eerste plaats moest worden opgelost. Maar als je video’s bekijkt over monk mode, is er waarschijnlijk een reden voor, dus.

Conclusie

Er is geen bewijs dat het gebruik van sociale media een specifiek effect heeft op je dopamine-gehalte, en noch “dopamine-verslaving” noch “dopamine vasten” heeft enige wetenschappelijke onderbouwing. Als je het gevoel hebt dat je te veel tijd besteedt aan sociale media, dan is het misschien de moeite waard om het eens te proberen. Maar als je ernstig van streek bent, sluit jezelf dan niet op in een kamer, zoek professionele hulp.

DIY is allemaal goed en wel, maar het heeft zijn grenzen. Het is belangrijk om te onthouden dat niet iedereen vatbaar is voor problematisch gebruik van sociale media en dat het stoppen ervan voor sommigen nadelig kan zijn. Het is daarom belangrijk om een gebalanceerde en bewuste benadering te hebben van het gebruik van sociale media en om te weten wanneer professionele hulp nodig is.

Bronnen: https://www.medicalnewstoday.com/articles/social-media-addiction

Veelgestelde Vragen

Wat is Monk Mode?

Monk Mode is een lifestyle trend die zich richt op persoonlijke ontwikkeling, zelfreflectie en productiviteit door kortetermijnbeloningen en afleidingen op te geven.

Wat zijn de voordelen van Monk Mode?

Monk Mode kan helpen bij stressbeheersing, verhogen van productiviteit, verbeteren van concentratie en persoonlijke groei.

Hoe speelt dopamine een rol in Monk Mode?

Dopamine is een neurotransmitter die betrokken is bij motivatie en beloning. Monk Mode helpt bij het reguleren van dopamine-niveaus door afleidingen te minimaliseren.

Wat is dopamine-vasten?

Dopamine-vasten is het tijdelijk elimineren van plezierige ervaringen om de hersenen te resetten en hogere beloningskicks te ervaren.

Is er wetenschappelijk bewijs voor dopamine-verslaving?

Er is geen sterk wetenschappelijk bewijs voor dopamine-verslaving. Het concept is gebaseerd op het idee dat overmatige stimulatie dopamine-regulatie kan verstoren.

1. Respecteer de paradox

Een van de dingen die veel mensen gewoon niet begrijpen of niet weten, is om de paradox te respecteren. Bijvoorbeeld, vanmorgen reed ik naar de sportschool en toen ik de parkeerplaats opreed, kreeg ik het idee dat ik een van de plekken vooraan wilde manifesteren. Ik denk niet altijd aan het manifesteren van parkeerplekken, maar af en toe denk ik eraan.

Terwijl ik de parkeerplaats opreed, merkte ik dat iemand uit een plek trok, het was bijna de plek die ik wilde, maar niet helemaal. Dus ik dacht: “Goed genoeg, ik neem die wel.” En het moment dat ik dat in mijn hoofd zei, trok de persoon uit de plek die ik eigenlijk wilde en kon ik precies de plek krijgen die ik wilde in de parkeerplaats. Waarom? Omdat ik de paradox heb gerespecteerd.

De paradox is dit: als je iets wilt manifesteren, moet je het letterlijk loslaten en oké zijn met het niet krijgen ervan. Je moet het loslaten en oké zijn met het niet krijgen ervan. Een van de grootste fouten die mensen maken bij het manifesteren, is dat ze denken dat willen het belangrijkste is en dus proberen ze hun perfecte parkeerplek te manifesteren.

Wat ze zullen doen, is dat ze, terwijl ze de parkeerplaats oprijden, ernaar op zoek zijn, kijken of deze vrijkomt, kan ik die plek krijgen? Krijg ik die plek die ik wil? Dat is een hoge weerstand biedende houding die de paradox niet respecteert. Het eren van de paradox draait allemaal om uit te zetten wat je wilt, maar dan oké zijn met het niet krijgen ervan, want zodra je oké bent met het niet krijgen ervan, verschijnt het vanzelf. Vastklampen aan willen, vastklampen aan verlangen voorkomt eigenlijk manifestatie en Meester-Manifesteerders begrijpen dit en zijn altijd oké met het loslaten ervan als het niet verschijnt.

2. Zet Flow State op de eerste plaats

Meester-Manifesteerders zetten altijd Flow State op de eerste plaats. Bijvoorbeeld, een van de dingen waar ik altijd grapjes over maak met mijn man is dat de dagen waarop ik niet veel werk verricht, de dagen zijn waarop ik het meeste geld verdien. Ik verdien al mijn geld eigenlijk van de omzet van een online bedrijf en dan ook van advertentie-inkomsten.

Het geld komt gewoon binnen wanneer het binnenkomt, ik krijg geen vast salaris. Maar het lijkt er altijd op dat de dagen waarop ik het rustig aan doe, de dagen zijn waarop er meer verkopen binnenkomen. Misschien moet ik nu stoppen met werken en op de bank gaan zitten, zodat ik meer geld kan verdienen. Maar goed, ik ga dit artikel afmaken, maar dat is mijn mantra: want ook ik probeer zoveel mogelijk in Flow State te blijven.

Je kent vast wel iemand die niet echt hard lijkt te werken of niet veel doet of helemaal geen moeite doet en toch lijkt alles in hun leven mee te zitten. Heb je dat wel eens gezien? Nou, dat zijn mensen die dit principe van manifestatie echt hebben beheerst, namelijk Flow State op de eerste plaats zetten. Flow State of de staat van ontspanning, receptiviteit en meegaan met de stroom is de staat waarin je toelaat en daarom is het super belangrijk dat je zo vaak mogelijk in deze staat bent.

Ik raad je ten zeerste aan om je hele dag te structureren rond het in Flow State komen voordat je de wereld in rent om dingen te doen. “Flow State eerst” is belangrijk. Hoe kun je je dag beginnen in een goede stemming? Hoe kun je jezelf op een aangename en vloeiende manier in beweging krijgen? Voor mij werkt naar de sportschool gaan.

Zo begin ik mijn dag op de juiste toon en wanneer ik pauzes nodig heb, ontspan ik en zorg ik ervoor dat ik me goed voel. Veel mensen begrijpen het belang van Flow State, maar zetten het niet altijd op de eerste plaats. Vaak staan ze op en rennen ze de hele dag door. Als dingen dan niet goed gaan, gaan ze in Flow State, mediteren ze of nemen ze een dutje. Een veel betere manier is om Flow State elke dag op de eerste plaats te zetten en het als zodanig te behandelen, zodat je zoveel mogelijk in Flow State blijft en zo veel mogelijk manifesteert.

Een can-do attitude hebben

Als je een meester manifesteerder wilt zijn, moet je absoluut een can-do attitude hebben. Een van mijn minst favoriete zinnen aller tijden is “ja, maar”. Veel mensen leven met deze zin als een constante die ze gebruiken. Iemand geeft hen een idee voor iets dat ze kunnen doen en dan komen de “ja, maar’s”. “Ja, maar mijn moeder zal het niet leuk vinden”, “Ja, maar mijn cijfers zijn niet goed genoeg”, “Ja, maar mijn heuppijn speelt op”, “Ja, maar ik ben als kind misbruikt.

Dat soort manier van denken werkt echt niet. Als er iets is dat je wilt, als er een idee is dat leuk klinkt, als er iets is dat je wilt manifesteren, geef jezelf dan toestemming om het te manifesteren door niet automatisch blokkades op te werpen. Zorg ervoor dat je een can-do attitude hebt en dat je altijd gelooft dat alles mogelijk is. Als je gelooft dat dingen onmogelijk zijn, zullen ze onmogelijk zijn, want het Universum zegt altijd: JA! Als je gelooft dat alles mogelijk is, zul je alles manifesteren wat je wilt.

Conclusie

Om een meester manifesteerder te worden, moet je Flow State op de eerste plaats zetten en een can-do attitude hebben. Probeer zoveel mogelijk in Flow State te blijven en sta jezelf toe om te manifesteren wat je wilt. Geloof altijd dat alles mogelijk is en vermijd “ja, maar” denken. Manifestatie is een kunst en het vereist oefening en toewijding. Met deze principes in gedachten kun je jouw manifestatievaardigheden verbeteren en een leven creëren dat je op alle niveaus gelukkig maakt.

Veelgestelde Vragen

Wat is Monk Mode en hoe verschilt het van traditionele manifestatietechnieken?

Monk Mode is een lifestyle trend die zich richt op langetermijndoelen door kortetermijnbeloningen en afleidingen te vermijden, wat verschilt van traditionele manifestatietechnieken door de nadruk op langdurige focus en zelfdiscipline.

Wat betekent het om de paradox te respecteren bij manifestatie?

Het respecteren van de paradox betekent dat je iets wilt manifesteren maar tegelijkertijd loslaat en oké bent met het niet krijgen ervan, wat helpt bij het verminderen van weerstand en bevordert manifestatie.

Hoe helpt een flow state bij het manifesteren van doelen?

Een flow state bevordert ontspanning, receptiviteit en meegaan met de stroom, wat belangrijk is voor het toestaan van manifestaties en het verhogen van productiviteit en creativiteit.

Waarom is een can-do attitude belangrijk voor manifestatie?

Een can-do attitude helpt bij het vermijden van beperkende overtuigingen en het creëren van een positieve mindset die nodig is om doelen te bereiken en obstakels te overwinnen.

Hoe kan ik mijn ochtendroutine aanpassen om beter te manifesteren?

Begin je dag met activiteiten die je in een flow state brengen, zoals sporten of mediteren, vermijd afleidingen en behoud een positieve houding om je manifestatievaardigheden te versterken.

Wij ontvingen bericht van een fascinerende studie in de Verenigde Staten waarin de gevolgen van intraveneuze injecties van cocaïne en nicotine werden vergeleken. 🧪

Hierbij een korte samenvatting… In de eerste studie ooit die de subjectieve gevolgen van cocaïne en nicotine vergeleek, waren gebruikers van harddrugs vaak onder de indruk dat zij cocaïne of heroïne innamen terwijl het in feite om nicotine ging.

Cocaïneverslaafde rokers kregen injecties van hoge, gemiddelde of lage doseringen cocaïne of nicotine zonder te weten welke zij gekregen hadden. Toen werd hen gevraagd de sensaties (zowel goed als slecht) te evalueren, te raden welke drug het was, en een prijs te noemen hoeveel zij wilden betalen voor de aangeboden ervaring.

De bevindingen zijn merkwaardig:

• De proefpersonen vonden dat nicotine een vergelijkbaar effect had als cocaïne, en dat de hoge dosis nicotine een groter effect had dan de hoge dosis cocaïne.
• De “rush” en “high” waren groter bij nicotine dan bij cocaïne.
• De hoogste niveaus van “goede sensatie” werden bereikt bij de hoogste dosis nicotine, hoewel nicotine grotere negatieve effecten had zoals “jitters”.

De meeste gebruikers hebben nicotine als stimulerend middel geïdentificeerd, waarvan de meerderheid (75%) dacht dat zij cocaïne hadden gekregen terwijl het in feite om nicotine ging. Bij de hoogste dosis nicotine dacht 40% dat zij een opiaat zoals heroïne hadden gekregen. Hoewel nicotine het laagste drugeffect en de hoogste goede sensatie had, waren de proefpersonen bereid minder daarvoor te betalen vanwege de negatieve effecten. Het gemiddelde bedrag dat zij bereid waren neer te leggen was $6,32 (€6,00) voor de hoogste dosis cocaïne in vergelijking met $3 (€2,85) voor de hoogste nicotine “fix”.

Injecties

De studie gebruikte intraveneuze injecties van 0,75, 1,5 en 3,0 mg nicotine per 70 kg lichaamsgewicht. Dit is vergelijkbaar met de lage, gemiddelde en hoge dosis nicotine die verkregen wordt door het roken van één sigaret. Voor cocaïne waren de doseringen 10, 20 en 40 mg per 70 kg – een “lijn” van cocaïne bevat gemiddeld 20-30 mg cocaïnehydrochloride. Placebo’s werden ook gebruikt.

Zie: Jones H, Garrett B, Griffiths R, ‘Subjective and Physiological Effects of Intravenous Nicotine and Cocaine in Cigarette Smoking Cocaine Abusers’ in The Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics. 288:188-197 January 1999. Clive Bates, Action on Smoking and Health, 16 Fitzhardinge Street, London, UK, WIH 9PL Tel: +44-(0)171-224-0743 Fax: +44-(0)171-224-0174 Web: http://www.ash.org (engelstalig)

Nicotine en cocaïne laten na eerste contact vergelijkbare sporen na in de hersenen

Effecten in het geheugengebied en in de beloningsroute van de hersenen zouden kunnen bijdragen aan de verslaving aan cocaïne en nicotine. De effecten van nicotine op hersengebieden die betrokken zijn bij verslaving weerspiegelen die van cocaïne, zo blijkt uit nieuw neuro-wetenschappelijk onderzoek.

Een eenmalige blootstelling van 15 minuten aan nicotine veroorzaakte een langdurige toename in de prikkelbaarheid van neuronen die betrokken zijn bij beloning, zo blijkt uit een studie die gepubliceerd werd in The Journal of Neuroscience.

De resultaten suggereren dat nicotine en cocaïne bij het eerste contact gelijksoortige geheugenmechanismen kapen om langdurige veranderingen in iemands hersenen teweeg te brengen. Natuurlijk is het voor roken een zeer langdurige gedragsverandering, maar alles begint bij de eerste blootstelling,” zei Danyan Mao, PhD, postdoctoraal onderzoeker aan het University of Chicago Medical Center.

“Dat is wat we hier proberen aan te pakken: wanneer iemand voor het eerst aan een sigaret wordt blootgesteld, wat gebeurt er dan in de hersenen dat tot een tweede sigaret kan leiden?”

Men denkt dat leren en geheugen in de hersenen gecodeerd worden via synaptische plasticiteit, het op lange termijn versterken en verzwakken van verbindingen tussen neuronen. Wanneer twee neuronen herhaaldelijk samen geactiveerd worden, vormt zich tussen hen een sterkere band, waardoor het vermogen van de een om de ander te prikkelen toeneemt.

Het belang van dierproeven in verslavingsonderzoek

Onderzoek naar verslaving maakt vaak gebruik van dierproeven om de effecten van verschillende stoffen op de hersenen te bestuderen. Diermodellen, zoals ratten, zijn cruciaal omdat ze onderzoekers in staat stellen om de neurobiologische en gedragsmatige gevolgen van druggebruik op een gecontroleerde en ethische manier te onderzoeken. Door de hersenactiviteit van dieren te bestuderen na blootstelling aan verslavende middelen, kunnen wetenschappers beter begrijpen hoe deze stoffen de hersencircuits beïnvloeden en bijdragen aan verslaving. 🧬 Dit soort onderzoek is van onschatbare waarde bij het ontwikkelen van effectieve behandelingen en preventiestrategieën voor verslaving bij mensen.

Belangrijk laboratoriumonderzoek

Eerder onderzoek door Daniel McGehee en zijn team ontdekte dat nicotine veranderingen kan veroorzaken in een hersengebied dat de ventrale tegmentale area (VTA) wordt genoemd. De VTA is belangrijk omdat de neuronen in dit gebied dopamine afgeven.

Dopamine is een neurotransmitter die een cruciale rol speelt bij de effecten van drugs als cocaïne en nicotine, maar ook bij natuurlijke beloningen zoals eten en seks. De onderzoekers ontdekten dat nicotine de plasticiteit (aanpassingsvermogen) van deze dopamine-neuronen in de VTA kan bevorderen.

Plasticiteit verwijst naar de mogelijkheid van hersencellen om hun eigenschappen en verbindingen aan te passen als reactie op bepaalde prikkels of ervaringen. De bevindingen suggereren dat nicotine de dopamine-neuronen in de VTA op een meer permanente manier kan veranderen, wat mogelijk bijdraagt aan de ontwikkeling van verslaving.

Door de plasticiteit van deze kritieke dopamine-neuronen te beïnvloeden, zou nicotine hun gevoeligheid en reactiviteit op drugs en natuurlijke beloningen kunnen veranderen, met mogelijk langdurige gedragseffecten.

Deze studie onderzocht hoe een eenmalige blootstelling aan nicotine, in een concentratie vergelijkbaar met het roken van één sigaret, kan leiden tot langdurige veranderingen in de hersenen. De onderzoekers bestudeerden de elektrische activiteit van dopamine-neuronen (belangrijk voor beloning en verslavingsprocessen) in hersenenweefsels van ratten.

Na de ratten bloot te stellen aan nicotine gedurende 15 minuten, voerden ze 3-5 uur later elektrofysiologische experimenten uit. Ze ontdekten dat nicotine aanleiding gaf tot aanhoudende veranderingen in de prikkelbaarheid van deze neuronen, een proces dat ‘synaptische plasticiteit’ wordt genoemd. 🧠

Twee receptoren bleken cruciaal voor dit effect van nicotine:

1. De nicotine-receptor op de dopamine-neuronen zelf
2. De dopamine D5-receptor, die normaal geassocieerd wordt met de werking van cocaïne

Wanneer één van deze receptoren geblokkeerd werd tijdens de nicotine-blootstelling, kon nicotine geen aanhoudende prikkelbaarheidsveranderingen meer veroorzaken.

Deze bevindingen suggereren dat zelfs een kleine dosis nicotine langdurige aanpassingen kan veroorzaken in de hersencircuits betrokken bij beloning en verslaving, mogelijk bijdragend aan de ontwikkeling van nicotineverslaving.

We ontdekten dat nicotine en cocaïne soortgelijke mechanismen aanwenden

Hoewel cocaïne en nicotine bij mensen zeer verschillende subjectieve effecten hebben, ontdekten de onderzoekers dat ze overlappende effecten hebben op het beloningssysteem in de hersenen. Dit kan verklaren waarom beide stoffen zo verslavend zijn.

“We weten zeker dat deze drugs mensen op heel verschillende manieren beïnvloeden,” zei McGehee. “Maar het feit dat nicotine op dezelfde hersenencircuits werkt als cocaïne, laat zien waarom veel mensen moeite hebben met stoppen met roken en waarom velen die beginnen met experimenteren uiteindelijk verslaafd raken.”

De ontdekking dat nicotine en cocaïne beide de dopamine D5-receptor beïnvloeden, biedt mogelijk een nieuwe aanpak om verslaving te voorkomen of te behandelen. De huidige medicijnen die de D5-receptor blokkeren, blokkeren echter ook de D1-receptor. Dit is ongewenst, omdat de D1-receptor belangrijk is voor normale motivatie en beweging.

In simpele bewoordingen: hoewel de subjectieve ervaringen van cocaïne en nicotine heel anders zijn, hebben ze gemeenschappelijke effecten op hetzelfde beloningscircuit in de hersenen dat verslaving veroorzaakt. Dit biedt nieuwe aanknopingspunten voor behandelingen tegen verslaving.

Deze dopamine receptor is aantrekkelijk als een potentieel doelwit

“De dopamine D5-receptor is een aantrekkelijk potentieel doelwit,” zei McGehee. “De uitdaging is om het verslavende effect van drugs zoals nicotine of andere stimulantia te verminderen, zonder de gezonde motivatie en gedragingen van iemand compleet weg te nemen.”

Toekomstig onderzoek zal ook kijken of herhaalde blootstelling aan nicotine, zoals bij regelmatige rokers, de effecten op de synaptische plasticiteit in de VTA verandert. De huidige studie bouwt bewijs dat verslavende middelen de neurobiologische mechanismen van leren en geheugen misbruiken om langdurige veranderingen in de beloningscircuits van de hersenen te veroorzaken.

“Het past bij het idee dat veranderingen in synaptische sterkte deel uitmaken van hoe deze drugs gedrag blijvend motiveren,” aldus McGehee. De studie, gepubliceerd in The Journal of Neuroscience, heet “Nicotine Potentiation of Excitatory Inputs to Ventral Tegmental Dopamine Neurons”.

Naast Mao en McGehee was Keith Gallagher van de Universiteit van Chicago mede-auteur. Het onderzoek werd gefinancierd door de Women’s Council of the Brain Research Foundation en de National Institutes of Health.

De kern is dat de D5 dopamine receptor een veelbelovend nieuw aangrijpingspunt zou kunnen zijn voor verslavingsbehandelingen, zonder de gezonde motivatie en beloning volledig teniet te doen. Maar het vereist nauwkeurige modulatie om alleen de schadelijke verslavingseffecten tegen te gaan.

Geraadpleegde Bronnen

• Subjective and Physiological Effects of Intravenous Nicotine and Cocaine – Journal of Pharmacology, 1999
• Nicotine Potentiation of Excitatory Inputs to Ventral Tegmental Dopamine Neurons – Journal of Neuroscience, 2024
• Effects of Nicotine on Neural Circuits – NIH, 2023
• Neurobiological Mechanisms of Drug Addiction – Nature Reviews Neuroscience, 2022
• Plasticity in the Ventral Tegmental Area – Neuron, 2021

Ook lezen:

Waarom Elke Puber Moet Stoppen met Roken om Groter en Sterker te Worden

Rokende Tieners Hebben Groter Risico Op Borstkanker, Nieuw Onderzoek Toont Aan – (update 2024)

Verontrustende Cijfers in Nederland en Wereldwijd – 30 Miljoen Doden in 2030

Is Vapen Wel Zo Veilig / Gevaarlijk?

Dit Jaar Stop Ik Met Roken – 2024

Veelgestelde Vragen

Wat zijn de belangrijkste bevindingen van de studie?

De studie onthulde dat nicotine een vergelijkbaar effect als cocaïne heeft op het beloningssysteem van de hersenen, waarbij hoge doses nicotine een grotere “rush” en “high” veroorzaakten dan hoge doses cocaïne.

Hoe werden de effecten van cocaïne en nicotine vergeleken?

De effecten werden vergeleken door intraveneuze injecties van verschillende doseringen van beide stoffen te geven aan cocaïneverslaafde rokers en hun subjectieve ervaringen en bereidheid om te betalen voor de ervaring te evalueren.

Welke hersengebieden zijn betrokken bij de effecten van nicotine en cocaïne?

De ventrale tegmentale area (VTA) en dopamine-neuronen spelen een cruciale rol in de effecten van beide drugs, met langdurige veranderingen in synaptische plasticiteit die verslaving bevorderen.

Waarom zijn zowel cocaïne als nicotine zo verslavend?

Beide drugs kapen het beloningssysteem van de hersenen, waardoor dopamine-neuronen langdurige veranderingen ondergaan die de gevoeligheid en reactiviteit op beloningen en drugs vergroten.

Wat is de potentie van de D5 dopamine receptor als doelwit voor verslavingsbehandeling?

De D5 dopamine receptor is veelbelovend omdat het de verslavende effecten van drugs kan verminderen zonder de normale motivatie en beloning volledig te onderdrukken.