Boven mezelf zweven

In een oogwenk zweefde ik boven mezelf. En ik was zo verward! Huh? Oké, hoe kan ik hier zijn? En hoe kan dat mij zijn? Dus ging ik dichterbij kijken. En ik zag dat ik het was, ik zag het masker, de handboeien, de kamer waarin ik werd vastgehouden. Maar het vreemde was dat er absoluut geen pijn was. Sterker nog, ik voelde me beter dan ooit tevoren in mijn leven. Ik voelde me licht. Ik voelde me vrij. Uit mijn ooghoeken zag ik een licht, een wit licht. Het begon groter en groter te worden. En toen…

Een spirituele verschijning

Terwijl het licht groter werd, stapte Jezus eruit. Ik was tegelijkertijd nederig en overgelukkig. Ik ging ervan uit dat Hij wit droeg, maar er was zoveel wit licht van Hem afkomstig dat je echt niet kon zien of het een gewaad was of, uh, of er een kap was of iets dergelijks. Maar zijn hoofd was bloot, zijn haar, zijn gezicht was zichtbaar, en er was gewoon wit licht. Ik herinner me dat ik naar zijn tenen keek en dacht, oh, hij draagt een sandaal. En toen keek ik wat beter en toen realiseerde ik me, wacht even, dat is geen sandaal. Dat is gewoon licht. Hij was op blote voeten. Hij tilde me op en wiegde me net zoals je een baby zou wiegen.

Troost en genezing

Het is niet logisch dat een volwassene in de armen van een andere volwassene past zoals een baby, maar dat deed ik. En ik nestelde me tegen Hem aan en Hij streelde mijn haar en zei dat het goed was. “Het is nu goed. Je zult in orde zijn. Geen pijn meer, geen lijden meer. Je kunt rusten.” Ik kan niet uitleggen wat een troost dat voor mij was. En ik sliep… Toen ik ontwaakte, liepen we op de stranden van de hemel. Ik stond versteld van alles! Net zoals een kleine baby dat zou doen. En ik herinner me dat ik over zijn schouder keek, en ik merkte op dat waar Hij liep, er geen voetstappen waren. Waarom is dat?

Een leerrijke openbaring

Onmiddellijk zei Hij, omdat je niet terug hoort te gaan. Toen het tot me doordrong, oh, ik ga mijn kinderen niet weer zien, was er geen verdriet. Het was als het accepteren van een feit. En dit is wat Hij, een van de dingen die Hij tegen me zei. Het is onmogelijk om verdriet, of angst, of schaamte, of schuldgevoel, of enige negatieve emotie in dat rijk te voelen. En Hij zette me op het zand, en net zoals een kleine baby, voor het eerst op het strand, weet je, wiebelde ik mijn tenen erin, groef mijn voeten erin. Toen ik bukte, weet je, ik hield de zandkorrels vast. Ze waren, ze waren kristal. Ze waren eigenlijk kristallen. Maar ze deden mijn voeten geen pijn. Het was heel, heel zacht. En Hij hield mijn hand vast, en we liepen langs het strand, en ik observeerde het water.

Goddelijke stilte en licht

Maar vreemd genoeg, toen Hij stapte, stopte de beweging van het water. En het was vreemd omdat hoe kon er tenminste niet een klein golfje in het water zijn? Dus ik vroeg me af, weet je, logisch in mijn hoofd en Hij antwoordde mij en zei, dat is omdat alles stil moet staan in mijn aanwezigheid. En toen we voorbij liepen, dan zou er een klein golfje zijn na. Het, het was gewoon zo geweldig! Onbeschrijfelijk. Het groen in de bomen in de buurt was zoals ik nog nooit had gezien. De hemel, nou, er was geen hemel. Gewoon licht overal. Geen blauw, geen wolken. Dus in mijn gedachten vroeg ik, dus waar komt het licht vandaan? Omdat er geen zon was. En zijn antwoord was, het licht dat je ziet is het licht van God. Oh! Maar ik begreep het pas echt toen ik naar een rots in de buurt keek.

De rots zelf was compleet omringd met licht. Er was geen schaduw. Ik keek naar de bladeren aan de boom. Er was geen schaduw van een blad. En toen observeerde ik. Het licht van God is gewoon overal tegelijk. Toen we aan het einde van het strand kwamen, was er een nog briljanter wit licht. En uit dat witte licht kwam een stem. De stem van God. Hij zei, “Dus Debbie, je wilt wel terug voor je kinderen?”

En ik voelde me bijna beschaamd, maar ik kon dat niet. Weet je, er was deze onmogelijkheid om beschaamd te zijn omdat ik weet dat er geen oordeel zou zijn. Ik zei ja, ik echt… Ze hebben me nodig. Ik moet terug, als het kan. En toen zei Hij, oké je kunt terug naar je kinderen. Maar dit is wat je voor mij op aarde moet blijven doen. En hij liet me zien hoe het boek eruit zou zien, Blote Voeten. Ik zag het omslagontwerp. En geloof me, ik heb vele suggesties gehad. Oh, laten we dit veranderen in dat, en… Ik zei, nee, nee, nee. Als het betekent dat het boek minder verkoopt, geen probleem. Dit is wat God wil, dit is wat ik ga doen. Dat licht verdween en ik wist, ik wist gewoon, oké, alles zou in orde komen.

Ik draaide me om en Jezus stond breed glimlachend, bijna grijnzend, weet je. Hij was zo blij! En hij keek naar me. En Hij zei, uh, alles zal nu goed komen. Je zult zien. Hij legde zijn hand op mijn hoofd, en er was deze warmte die elk haarlokje doordrong tot aan de zolen van mijn voeten. En op dat moment besefte ik, hij neemt elke ziekte van me weg. En toen liepen we terug langs het strand, en toen we bijna aan het begin van het strand waren, omhelsde Hij me nog een keer, en toen verdween Hij.

Bijstand van heiligen en aartsengelen

Ik zette twee stappen vooruit, en daar aan mijn linker- en rechterzijde stonden heiligen. Ze droegen allemaal witte gewaden, maar hun hoofden waren bedekt. Ik mocht hun gezichten niet zien; hun hoofden waren allemaal gebogen, met de kap over hun hoofd getrokken. Op mijn linkerschouder was Aartsengel Michaël, van wie ik niets wist toen ik opgroeide. En op mijn rechterschouder was Aartsengel Gabriël. De engelen, wit licht, met de vleugels. Mensen denken dat ze licht en zweverig zijn, oh nee, nee, nee… Bij gebrek aan een betere uitdrukking, ze zijn indrukwekkend en meer dan negen voet lang. Aartsengel Michaël met zijn zwaard. Ze zijn als soldaten. Ze zijn niet luchtig en veerachtig. Ze zijn hier met een missie!

Moeder Maria’s troostende aanwezigheid

Moeder Maria droeg echter een lichtbruine tuniek. Haar haar was bedekt, maar je kon haar gezicht zien. De heiligen bogen hun hoofden om voor mij te bidden en Moeder Maria, de enige die zich omdraaide, hief haar gezicht op en keek me aan en glimlachte met een moederlijke glimlach. Ze zei tegen me: “God beantwoordt altijd het gebed van een moeder.” Plotseling begon ik erg moe te worden en ik ging op het zand liggen in een foetushouding, je weet wel, opgekruld. En ik herinner me mijn reis terug naar mijn lichaam. Ik vloog door ruimte en tijd. Vrij! Licht! Ik tolde als een danseres.

Ik wist dat ik terug kon gaan naar mijn verleden als ik dat wilde, ik kon andere planeten bezoeken. Oh man, dat was onwerkelijk en geweldig. En er was helaas het besef dat ik terug moest naar mijn lichaam. En ik herinner me die snik. Plotseling voelde dit lichaam zoveel erger. Als je die vrijheid hebt ervaren, dat leven, wat echt echt is. En dan kom je terug naar dit, het kan zo deprimerend zijn! Ik verlang nog steeds naar huis! Dit is niet thuis mensen! Dit is een kampeertrip vergeleken met wat ons te wachten staat.

Nog steeds gegijzeld

Kalme terugkeer en goddelijke interventie

Toen ik terugkeerde naar mijn lichaam, was ik kalm omdat ik wist dat het goed zou komen. Er was geen angst meer. Ik bracht 12 dagen door in afwachting van de dood, niet wetend op welke manier ik zou worden gedood. En natuurlijk, stelde ik me de ergst mogelijke manieren voor, maar daar was ik na deze ervaring, absoluut kalm en glimlachend. Ik had geen idee hoe het zou gebeuren, wanneer het zou gebeuren, maar ik wist dat het goed zou komen. Twee nachten later, accepteerden ze het voorstel om nog een keer losgeld te proberen af te leveren en dat was succesvol. En ik werd vrijgelaten. Gods boodschap aan de wereld was, “Ik zie alles, Ik hoor alles, Ik weet alles wat er gebeurt in het donker en in het licht. En ik red.” Hij redde me uit een onmogelijke situatie.

De politie kon niet begrijpen waarom de ontvoerder mij mijn eigen telefoon teruggaf zodat ik mijn echtgenoot kon bellen. Dat was nog nooit gebeurd. Niemand begrijpt waarom de bewaker eerst een beest tegen me was en de volgende dag mijn beschermer werd en me verzekerde dat hij mijn vriend was. En dat iedereen die mij pijn wilde doen, hem eerst moest doden. Dat was een goddelijke interventie. Toen ik alles in Gods handen legde, gebeurde dat. Want hij bekende me, “Ik ben een keiharde moordenaar. Ik heb veel mensen vermoord. Ik heb veel mensen in mijn leven afgeslacht.” En hij huilde en verontschuldigde zich, en verontschuldigde zich. Dat was mijn werk niet. Dat was Gods werk.

Wonderbaarlijke genezing

Medische verbijstering en geloof

Toen ik naar de dokter ging, naar het ziekenhuis nadat ik was vrijgelaten, vertelden de dokters me ronduit, “Debbie… Waarschijnlijk heb je HIV opgelopen van een van deze mannen.” Hij vertelde me dat er 98 procent kans was dat ik HIV had. Ik maakte me geen zorgen, omdat ik wist dat toen Jezus dit deed, alles was verwijderd. En toen de test, de definitieve test terugkwam, waren ze allemaal negatief. De dokter was verbijsterd! Hij was in de war! Geen SOA, geen HIV, niets! Dus wees gerust. Neem alstublieft troost. Dood is niet iets om te vrezen. We sterven niet. We laten ons vleespak achter en we blijven leven. Dood is dus niet iets om te vrezen. Sterker nog, ik kijk ernaar uit. Als mijn tijd gekomen is, oh mijn god, ik zal opgetogen zijn! Ik ga naar huis! Ik ga naar huis! Dat is de opwinding. Het boek dat ik schreef, Blote Voeten, vertelt veel over die ervaring in groot detail.

Deze waargebeurde dramatische misdaad is gebaseerd op de ontvoering van Debbie Ali. Een verlegen, bescheiden en hardwerkende vrouw en moeder van twee kinderen, Debbie is van plan haar verjaardag te vieren met een familielunch. Ze weet echter niet van de huiveringwekkende gebeurtenissen die zullen volgen na haar telefoontje om 10 uur ‘s ochtends. Ze wordt uit haar huis ontvoerd en twee weken lang gegijzeld gehouden. In die tijd ondergaat ze haar grootste angsten: zware martelingen, brute mishandelingen, uithongering en de meest ondenkbare seksuele aanvallen.

Klik voor prijs bij Bol

Wetenschappelijke onderzoeksbronnen:

1. Explanation of near-death experiences: a systematic analysis of case reports and qualitative research
   Background and objective Some individuals report a near-death experience (NDE) after a life-threatening crisis, which refers to a range of subjective experiences related to impending death. This experience is a phenomenon with transcendental elements, which leads to deep permanent changes in both the individual and the social lives of the NDEr’s. Therefore, this study aims to review the near-death experiences of individuals with different religious and cultural views. Methodology This is a systematic analysis study. All the case report, case series and qualitative research studies which presented patients’ NDE experiences were included in the study, without language restrictions, and in the period of 1980-2022.

   • Auteur(s): Amirhossein Hashemi, A. A. Oroojan, M. Rassouli, Hadis Ashrafizadeh
   • Publicatiedatum: 20 april 2023
   • DOI: 10.3389/fpsyg.2023.1048929
   • PDF: link

2. Neurochemical models of near-death experiences: A large-scale study based on the semantic similarity of written reports
   The real or perceived proximity to death often results in a non-ordinary state of consciousness characterized by phenomenological features such as the perception of leaving the body boundaries, feelings of peace, bliss and timelessness, life review, the sensation of traveling through a tunnel and an irreversible threshold. Near-death experiences (NDEs) are comparable among individuals of different cultures, suggesting an underlying neurobiological mechanism.

   • Auteur(s): C. Martial, H. Cassol, V. Charland-Verville, C. Pallavicini, Camila Sanz, Federico Zamberlan, R. M. Vivot, F. Erowid, E. Erowid, S. Laureys, B. Greyson, E. Tagliazucchi
   • Publicatiedatum: 1 maart 2019
   • DOI: 10.1016/j.concog.2019.01.011
   • PDF: link

3. Incidence of near-death experiences in patients surviving a prolonged critical illness and their long-term impact: a prospective observational study
   So far, the few prospective studies on near-death experience (NDE) were carried out only in intensive care unit (ICU) patients with homogeneous aetiologies, such as cardiac arrest or trauma survivors. The aims of this 1-year prospective and monocentric study were to investigate the incidence of NDE in ICU survivors (all aetiologies) as well as factors that may affect its frequency, and to assess quality of life up to 1 year after enrolment.

   • Auteur(s): A. Rousseau, Laurence Dams, Quentin Massart, Laila Choquer, H. Cassol, S. Laureys, B. Misset, N. Dardenne, O. Gosseries, C. Martial
   • Publicatiedatum: 27 februari 2023
   • DOI: 10.1186/s13054-023-04348-2
   • PDF: link

De Meditatie Techniek

Dus, je vraagt je misschien af wat deze meditatie precies inhoudt. De meditatie is heel eenvoudig en kan door iedereen worden uitgevoerd. Wat je wilt doen, is een timer zetten op 13 minuten. Ga zitten of liggen, sluit je ogen en focus op je ademhaling. De meeste mensen zullen baat hebben bij alleen ademen door hun neus. Maar als je een soort obstructie hebt of niet alleen door je neus kunt ademen, kun je waarschijnlijk ook ademen door je neus en mond, of alleen je mond. Idealiter adem je echter alleen door je neus gedurende een periode van 13 minuten, waarbij je je concentreert op je ademhaling en je bewustzijn richt op een punt net achter je voorhoofd.

Concentreer je op de Ademhaling

Nu klinkt dat misschien een beetje vreemd, omdat je nog nooit echt ‘in’ je voorhoofd bent geweest, maar ongeveer een centimeter achter je voorhoofd is waar je je concentratie zou willen plaatsen terwijl je je ook op je ademhaling richt. Een belangrijk aspect van meditatie is dat je concentratie af en toe zal afdwalen van je ademhaling en die locatie in je hoofd. Dit gebeurt misschien elke 10 seconden, elke 20 seconden, of zelfs elke vijf seconden. Een cruciaal onderdeel van deze meditatiepraktijk om focus en concentratie te verbeteren, is dat je jezelf steeds opnieuw richt op die specifieke locatie en op je ademhaling.

De Noodzaak van Herhaaldelijke Nieuwe focus

Dit is iets wat vaak over het hoofd wordt gezien. Mensen denken dat als je mediteert en je moet je concentreren op je ademhaling, dat als je gedachten afdwalen, je op de een of andere manier gefaald hebt in die meditatie. Maar dat is eigenlijk niet het geval. Een groot deel van het verbeteren van je vermogen om je te focussen en te concentreren door middel van neuroplasticiteit, het herschikken van de circuits voor focus en concentratie, is het herhaaldelijk terugkeren naar een staat van focus vanuit een staat van niet-focus of verminderde focus.

Boek Aanbeveling

Klik voor prijs bij Bol

Klik voor prijs bij Bol

Vergelijking met Autorijden

Denk aan het als het rijden op de snelweg en proberen tussen de rijstrooklijnen te blijven. Elke keer als het voertuig een beetje afwijkt, raak je de geribbelde strook en stuur je weer terug naar het midden. Dat is eigenlijk wat een gefocuste meditatiepraktijk inhoudt, in plaats van te verwachten dat je altijd tussen de mentale lijntjes blijft. Als je dus een dagelijkse meditatie van 13 minuten wilt doen, ga zitten of liggen, sluit je ogen, begin te concentreren op je ademhaling, richt je aandacht op een plek ongeveer een centimeter achter je voorhoofd en verwacht volledig dat je gedachten op een gegeven moment zullen afdwalen. Dat is dan het moment om weer terug te keren naar die locatie en naar je ademhaling.

De Belangrijke Hersengebieden

Door dit herhaaldelijk te doen, train je echt het netwerk binnen je hersenen dat die prefrontale cortex omvat waar je je op richt, evenals enkele andere structuren zoals de temporale cortex en de hippocampus, een structuur geassocieerd met geheugen. Deze onderdelen van het neurale circuit zijn betrokken bij het richten van onze mentale focus en concentratie. Deze meditatiepraktijk, waarbij je je focust en opnieuw focust, is door verschillende studies, waaronder die van het Suzuki-lab, bewezen om het vermogen van mensen om zich te concentreren en gefocust te blijven aanzienlijk te verbeteren.

Verschillende Meditatiepraktijken

In het prachtige boek “Altered States” beschrijven ze verschillende meditatiepraktijken, sommigen iets langer dan degene die ik beschreef, variërend van 17 minuten tot 60 minuten per dag. Hoewel dit vrij lang kan zijn, is het punt hier niet hoe lang je je kunt focussen of proberen volledige focus te bereiken voor de volledige duur van de meditatie. Voor de meeste mensen, inclusief mezelf, is een relatief korte meditatie van ongeveer 13 minuten, waarin je volledig verwacht dat je focus en concentratie zullen afdwalen, maar waarin je jezelf steeds opnieuw richt, het meest effectief. Ja, inderdaad, het meest effectief om jezelf te leren focussen en geconcentreerd te blijven.

Altered Traits: Science Reveals How Meditation Changes Your Mind, Brain, and Body

Geraadpleegde bronnen:

• Brief, daily meditation enhances attention, memory, mood, and emotional regulation in non-experienced meditators https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S016643281830322X?via%3Dihub

Veelgestelde Vragen

Wat Zijn De Voordelen Van Dagelijkse Meditatie Voor Focus?

Dagelijkse meditatie verbetert focus, concentratie, gemoedstoestand en verlaagt stressniveaus.

Hoe Vaak Moet Ik Mediteren Voor Resultaten?

Mediteren gedurende 13 minuten per dag gedurende 8 weken kan al significante voordelen opleveren.

Wat Is De Beste Manier Om Te Mediteren?

Zit of lig comfortabel, sluit je ogen en focus op je ademhaling en een punt achter je voorhoofd.

Wat Als Mijn Gedachten Afdwalen Tijdens Meditatie?

Het afdwalen van gedachten is normaal. Breng je aandacht telkens rustig terug naar je ademhaling en het punt achter je voorhoofd.

Kan Iedereen Profiteren Van Meditatie?

Ja, iedereen kan profiteren van meditatie, ongeacht eerdere ervaring. Het helpt bij het verbeteren van mentale focus en algehele geestelijke gezondheid.

Het gaat hier juist om een eeuwenoud ritueel met diepe spirituele en meditatieve wortels. In dit uitgebreide artikel neem ik je mee in de wereld van de cacao ceremonies. Ik leg je uit waar het precies vandaan komt, wat je kunt verwachten, en waarom dit oude ritueel de laatste jaren zo’n opmars maakt. Bereid je voor op een spirituele ontdekkingsreis!

Alvast 5 van de belangrijkste punten

Een korte inleiding over cacao ceremonies

Stel je voor: je zit in een knusse ruimte met een groepje mensen om je heen. Iedereen heeft een kopje met een donkerbruine, bittere vloeistof in de hand. De sfeer is meditatief, mystiek. Zachte klanken van trommels en klankschalen vullen de ruimte. Dit is geen eenvoudige koffiepauze – dit is een cacao ceremonie.

Cacao ceremonies zijn gebaseerd op een eeuwenoude traditie uit Midden- en Zuid-Amerika. De oude Maya’s en Azteken beschouwden cacao als een ‘heilige plant’ en een ‘voedsel van de goden’. Ze gebruikten de rauwe, onbewerkte vorm van cacao in ceremonies om spirituele verlichting en verbinding met hogere krachten te vinden.

“Cacao is een zachte, liefdevolle leraar die je uitnodigt om bij jezelf binnen te gaan, in je hart. In onze ceremonies vinden mensen vaak antwoorden op vragen waar ze al jaren mee worstelen.” – Sara, ceremoniebegeleider

Hoewel deze rituelen al duizenden jaren oud zijn, winnen ze de laatste decennia weer snel aan populariteit in het Westen. Mensen voelen zich aangetrokken tot deze manier van spirituele groei, zelfontdekking en verbinding met zichzelf en anderen. In de volgende hoofdstukken duik ik dieper in deze fascinerende wereld.

De oorsprong van cacao ceremonies

Cacao ceremonies vinden hun oorsprong bij de oude Maya’s en Azteken in Midden- en Zuid-Amerika. Deze inheemse volkeren dronken al duizenden jaren een speciaal bereid cacaodrankje bij hun ceremonies en rituelen. Ze beschouwden de cacaoboom als heilig en geloofden dat het eten of drinken van cacao spirituele verlichting en groei kon brengen.

Voor de Maya’s en Azteken vormden cacao ceremonies een essentieel onderdeel van hun religie en samenleving. Ze gebruikten de ceremonies niet alleen om in contact te komen met hogere machten, maar ook voor geboortes, sterfgevallen, politieke bijeenkomsten en andere belangrijke gebeurtenissen. Cacaodrank werd gezien als een levenselixer en statussymbool. Alleen de hogere klassen mochten ervan drinken.

Wat is rauwe cacao?

Zoals ik al aangaf, heeft de cacao in deze ceremonies niets te maken met de chocolade die wij kennen. Tijdens cacao ceremonies wordt rauwe cacao gedronken, wat een compleet natuurlijk en onbewerkt product is.

Rauwe cacao zijn de cacaobonen die vers van de cacaoplant worden geplukt. Deze rauw gedroogde bonen zijn bitterzuur van smaak. Pas later bij de productie van chocolade worden cacaobonen gebrand op hoge temperaturen, krijgen ze meer aroma en zoete smaken toegevoegd.

Waarom wordt er dan voor de rauwe vorm gekozen in deze ceremonies? Dat heeft twee redenen:

1. De rauwe vorm is het meest natuurlijk en puur. Dit sluit aan bij het spirituele karakter van de ceremonies.
2. Rauwe cacao bevat meer van de natuurlijke voedingsstoffen en verbindingen die bij verhitting deels verloren gaan.

De smaak van rauwe cacao wordt vaak omschreven als bitter, aards, nootachtig en kruidig. Zeker geen standaard chocoladesmaak dus! Dit vormt een belangrijk deel van de ceremonie-ervaring.

Wat gebeurt er tijdens een cacao ceremonie?

Een cacao ceremonie heeft een sacraal en ingetogen karakter. Het draait allemaal om zelfreflectie, spirituele verbinding en persoonlijke transformatie. Toch kunnen ceremonies bij verschillende ceremonieleiders een eigen invulling krijgen.

Over het algemeen begint een ceremonie met een openingskring en een uitleg. Vaak hebben deelnemers de kans om hun intenties voor de ceremonie te delen. Denk aan thema’s als meer innerlijke rust vinden, creatieve blokkades verhelpen of je weer dichter bij jezelf voelen.

Daarna is het tijd om de rauwe cacao te drinken. De ceremoniebegeleider of sjamaangeeft daarbij vaak uitleg over de betekenis van cacao. Er kunnen ondertussen gebeden, gezangen en muziek klinken om de setting te versterken. Na het drinken volgt een periode van stilte en meditatie, met de mogelijkheid tot delen van ervaringen.

Hoe precies de ceremonie eruitziet, hangt dus af van de stijl en visie van de ceremonieleider. Maar de primaire focus blijft werken aan je innerlijke ontwikkeling, intuïtie en spirituele groei.

De kracht van cacao: wat zijn de mogelijke effecten?

Waarom is cacao zo’n belangrijk ingrediënt voor deze ceremonies? De Maya’s en Azteken schreven er al heel wat bijzondere effecten aan toe. Maar wat zeggen moderne ervaringen over de mogelijke ‘kracht’ van rauwe cacao? Laten we eens kijken.

Geestelijk niveau:

• Cacao wordt gezien als een ‘opener van het hart’ die je helpt emotioneel opener en gevoeliger te worden.
• Het kan je intuïtie en creativiteit versterken.
• Veel mensen ervaren meer verbondenheid met zichzelf en anderen tijdens een ceremonie.
• Cacao wordt geassocieerd met liefdevolle, zachte en vrouwelijke energie.

Lichamelijk niveau:

• Rauwe cacao bevat veel antioxidanten, vitaminen en mineralen zoals ijzer, zink, magnesium en chroom.
• Deze voedingsstoffen kunnen gunstig zijn voor je gezondheid en immuunsysteem.
• De stof tryptofaan in cacao kan je serotoninegehalte verhogen, wat een opgewektere stemming kan geven.
• Sommige deelnemers ervaren een gevoel van warmte, ontspanning en euforie tijdens de ceremonie.

Uiteraard zijn de effecten van cacao en de ervaring tijdens ceremonies heel persoonlijk en subjectief. Desalniettemin zeggen veel mensen er diepe introspectie, verbinding en zelfontdekking uit te putten. Het belangrijkste is misschien wel de intentie en openheid waarmee je aan een ceremonie begint.

De opkomst van cacao ceremonies in het Westen

Hoewel cacao ceremonies al millennia oud zijn, maken ze de laatste jaren een stevige opmars in het Westen. In de spirituele wereld en verschillende holistische kringen gaan er steeds meer stemmen op om aandacht te besteden aan deze oude traditie.

Maar wat verklaart die plotselinge populariteit? Er zijn een paar belangrijke redenen te noemen:

1. Er is een groeiende interesse in oude spirituele tradities en manieren van healing uit andere culturen.
2. Veel mensen zoeken alternatieven en nieuwe manieren van persoonlijke ontwikkeling naast de reguliere paden.
3. Nieuwe leefstijlbewegingen zoals mindfullness, yoga en plantaardige leefwijzen creëren ook meer belangstelling voor de werking van natuurlijke producten als cacao.
4. In een drukke, materialistische samenleving voelen sommigen de behoefte aan spirituele verbinding en groei.

Met de opkomst van het internet en sociale media krijgen oude tradities als de cacao ceremonie dus een nieuw platform. In steden als Amsterdam, Londen en New York zijn al verschillende centra en aanbieders te vinden voor cacao ceremonies.

Voorbereiding en rituelen rondom een cacao ceremonie

Een cacao ceremonie is een intense ervaring die de beste voorbereiding verdient. Zoals bij veel spirituele en holistische praktijken worden er vaak specifieke rituelen en adviezen gevolgd voor, tijdens en na een ceremonie.

Voor de ceremonie is het gebruikelijk om een periode van intentie-setting te hebben. Denk na over je motieven en verwachtingen. Ook wordt er vaak gevraagd om de laatste 3 tot 4 uur voor aanvang niet meer te eten, zodat de cacao beter kan worden opgenomen.

Tijdens de ceremonie staat het drinken van een speciaal bereide cacaodrank centraal. Dit is vaak een mix van rauwe cacao, water en eventueel kruiden als kaneel, chilipeper of honing. De bereiding gebeurt volgens traditionele rituelen.

Na de ceremonie krijgen deelnemers vaak de tijd om de ervaring op zichzelf te laten inwerken. Rustig wandelen, schrijven of tekenen kan onderdeel zijn van het verwerkingsproces. Ook volgt soms nog een korte nabespreking.

Net als bij andere spirituele praktijken hechten cacao ceremonieleiders veel belang aan het hebben van de juiste focus en openheid van geest. Dit om optimaal te kunnen groeien en leren van de ervaring.

Zelf een cacao ceremonie bijwonen?

Ben je na dit artikel nieuwsgierig geworden naar dit eeuwenoude ritueel? Dan kun je zelf op zoek naar een lokale aanbieder van cacao ceremonies in jouw regio. Of misschien komt er zelfs wel een workshop of retraite in de buurt.

Bij de keuze van een ceremonie-ervaring is het goed om te letten op een aantal dingen. Kijk of de ceremonieleiders veel ervaring en gedegen kennis hebben, vraag naar hun achtergrond. Een kleinschalige setting met persoonlijke begeleiding kan de intensiteit van de ervaring ook vergroten.

Tot slot: Laat je vooral niet afschrikken door de spirituele inslag en onbekendheid met deze oude traditie. Een open en nieuwsgierige instelling is het belangrijkst. Wie weet wat voor diepe ervaringen en zelfinzichten een cacao ceremonie voor jou in petto heeft!

Ook lezen:

Ontdek De Kracht Van Mindfulness Meditatie En Verander Je Leven Vandaag

Meditatie oefening 2

Meditatie oefening 3

Mantra Meditatie Begrijpen En Toepassen Voor Diepere Inzichten

Waarom ADHD Een Voordeel Kan Zijn Voor Jou Als Je Gaat Mediteren

Veelgestelde vragen

Wat doet cacao ceremonie met je lichaam?

Een cacao ceremonie is een emotionele en zintuiglijke ervaring. Het nodigt je uit om contact te maken met je diepste wezen en de kern van je hart. Het ontgift je lichaam en je ziel en geeft je immuunsysteem een enorme boost dankzij de vele vitaminen, mineralen en antioxidanten in rauwe cacao.

Hoe verloopt een cacao ceremonie?

Deelnemers zitten meestal in een cirkel en stellen intenties vast, bidden of zingen samen met oprechte muziek of delen ervaringen als een groep. De ceremonie begeleider bereidt een speciale cacaodrank en geeft uitleg over de betekenis ervan. Er kan worden gedanst en vaak klinken genezende geluiden van trommels of klankschalen.

Hoe lang niet eten voor cacao ceremonie?

Op de dag van de ceremonie moet je koffie laten staan, omdat dit niet goed samengaat met cacao. Verder eet je de laatste drie uren voor de ceremonie niets meer. Je gaat met een lege maag de ceremonie in, zodat de cacao sneller in je systeem komt.

Wat kost een cacao ceremonie?

De kosten voor een cacao ceremonie variëren. Een korte, basic ceremonie in een grote groep met beperkte begeleiding vind je al vanaf een paar tientjes. Een langere, kleine ceremonie met veel persoonlijke aandacht zowel tijdens als ervoor en erna kost gemiddeld tussen de €100 en €200.

Hoe voel je je na een cacao ceremonie?

De ervaring van een cacao ceremonie is diep persoonlijk en kan variëren van een gevoel van diepe vrede en verbondenheid tot een krachtige emotionele release. Veel deelnemers melden een verhoogd gevoel van empathie, intuïtie en een diepere verbinding met anderen in de groep.

Wat merk je van cacao ceremonie?

Tijdens een cacao ceremonie kun je zowel mentale als fysieke voordelen ervaren. Dit komt mede door de stof tryptofaan in cacao die je serotonine gehalte een boost geeft. Veel deelnemers voelen zich hierdoor blijer en vrolijker, zelfs na afloop van de ceremonie. Daarnaast profiteer je van de voedingswaarde van rauwe cacao.

Vandaag gaan we bespreken waarom ADHD eigenlijk een superkracht kan zijn voor meditatie. Voordat we verder duiken in ADHD en meditatie, en hoe het een superkracht is, wat zeg je dan? Dat ADHD niet goed is voor meditatie omdat het zo moeilijk maakt? Dat is eerlijk gezegd ook onze ervaring.

We denken vaak dat meditatie inhoudt dat je stilzit en je concentreert op iets ongelooflijk saais, zoals je ademhaling, en dat je alleen maar je adem observeert. Na amper zes seconden ben je, als je ADHD hebt, waarschijnlijk al verveeld.

Ik was in het begin ook ontzettend verveeld toen ik leerde mediteren. Ik vond het ongelofelijk saai, maar dat komt niet omdat meditatie saai is, of dat mijn geest niet sterk genoeg was om goed te kunnen mediteren.

meditatie is niet saai

We denken vaak dat als we het lang genoeg oefenen en blijven doen, onze geest zal verbeteren en we ons uiteindelijk kunnen concentreren en het leuk gaan vinden. Maar zo werkt het niet, dat is onzin. Als je meditatie saai vindt, komt dat omdat de soort meditatie die we allemaal geleerd hebben, bedoeld is voor neuro-typische mensen.

Laten we hier eens over nadenken. Er is een explosie geweest van mindfulness, en mindfulness is eigenlijk geen echte meditatie. Als we kijken naar wat er is geëxplodeerd en wat iedereen tot zijn beschikking heeft, zoals apps en dergelijke, en wie er mindfulness onderwijst… waarom heeft dat zo’n vlucht genomen?

De dingen die natuurlijk verspreiden in onze samenleving zijn dingen die goed zijn voor neuro-typische mensen, omdat de meesten van ons neuro-typisch zijn. Maar als je echt stilstaat en nadenkt over wat echte meditatie is, zul je misschien ontdekken dat je, als je iets zoals ADHD hebt, eigenlijk een voorsprong hebt bij de meer geavanceerde vormen van meditatie.

Wat echte meditatie is

Wat bedoelen we met geavanceerde vormen van meditatie? Er is een plek in de wereld die de Himalaya’s heet, en in de Himalaya’s zijn er grotten waar mensen zitten en mediteren voor 30, 40, 50, en volgens sommige beweringen zelfs honderden jaren.

Wat doen die mensen daar in die grotten in de Himalaya’s?

Zitten ze gewoon hun adem te observeren voor 30 jaar aan een stuk?

Absoluut niet.

Dit begreep ik niet totdat ik daar daadwerkelijk naartoe ging en leerde van sommige van die mensen. Dat is wanneer ik ontdekte wat echte meditatie is. Als we echt willen begrijpen wat echte meditatie is, laten we dan beginnen met dit hele mindfulness gedoe te begrijpen. Mindfulness is gebaseerd op de Zen-traditie.

Oké, de Zen of Boeddhistische traditie is een zeer strikte, rechttoe rechtaan, hardcore vorm van meditatie. Om jullie een voorbeeld te geven, een gebruikelijke Zen-oefening is dat Zen-meesters rondlopen en discipelen slaan met bamboe-stokken.

Dit is onderdeel van de praktijk. Het hele punt van Zen is dat we daar gaan zitten en ons een weg naar verlichting ‘forceren’. Als onderdeel van dit traject naar verlichting moeten we dingen leren zoals verwachtingen loslaten en acceptatie leren. Dit zijn de soorten onzin waar we het allemaal over hebben.

Dan begin je de stok te vrezen

Leer te accepteren, verwacht niets, leef het leven zoals het komt. Dat is echt moeilijk, en daarom ontdekten Zen-meesters de meest efficiënte manier om mensen te onderwijzen, wat eigenlijk een milde vorm van fysiek misbruik inhoudt.

Wat Zen-meesters letterlijk doen, is dat je daar zit te mediteren en de Zen-meester slaat je met een stok. Als we even stilstaan bij wat er gebeurt nadat iemand ons met een stok slaat, begrijpen we het proces.

De eerste keer dat je een paar keer met een stok geslagen wordt, word je echt boos, maar je kunt er weinig aan doen. Dan begin je de stok te vrezen. Bij elke hoek en struik denk je: ‘Oh mijn God, is de Zen-meester daar? Is hij daar?’ En die Zen-meesters, dat zijn echte schoften, oké?

Ze laten je een maand met rust, zodat je kalmeert, en net als je niet oplet, slaan ze je met een stok. Dit is letterlijk een deel van de Zen-traditie. Uiteindelijk realiseer je je als Zen-discipel dat er niets is dat ik kan doen om de meester te stoppen met slaan met een stok

. Als je er echt over nadenkt, hij slaat je niet 24 uur per dag met een stok. Hij springt gewoon af en toe uit en slaat met een stok. Het is een bamboeschakelaar, het veroorzaakt geen blijvende schade, het is gewoon irritant. Uiteindelijk ga ik gewoon leren hem te negeren.

Ik ga de Zen-meester behandelen als een mug die mij bijt. En als je dat doet, ben je eigenlijk gevorderd in de Zen-traditie. Dat is het hele punt, om al je verwachtingen los te laten en te accepteren wat er ook komt.

De problematiek van traditionele meditatiemethoden

Nu is er een probleem met deze traditionele benaderingen, vooral in het licht van de hedendaagse normen. Tegenwoordig wordt fysiek contact zoals het slaan met een stok beschouwd als fysieke mishandeling. Als ik een klooster zou openen en zou zeggen: “Ik ga jullie leren mediteren en trouwens, ik ga jullie slaan met een stok,” zouden jullie waarschijnlijk zeggen dat dit niets voor jullie is.

Wat er gebeurd is, is dat deze oorspronkelijke traditie waar mindfulness uit voortkomt, veel van deze elementen heeft verwijderd. Hierdoor eindigen we met een sterk verwaterde versie van de oorspronkelijke traditie.

In ons huidig klimaat van mensenrechten is dit soort gedrag onaanvaardbaar, waardoor we eindigen met een uiterst verdunde versie van mindfulness waarin we gewoon zitten, onze adem observeren, een app gebruiken en misschien wat visualisaties doen. Dit is niet wat de mensen in de Himalaya’s doen. Met deze verdunde versie, vooral als je ADHD hebt, zul je je snel vervelen.

Het brein van iemand met ADHD onder de loep

Als we naar de hersenen van mensen met ADHD kijken, zien we een aantal kenmerken die we als nadelen beschouwen, maar die alleen nadelen zijn als we niet op de juiste manier mediteren. Ten eerste houden mensen met ADHD van nieuwigheden; als er iets nieuws is, wordt je geest er super enthousiast van.

Als je probeert steeds weer hetzelfde te doen, dwaalt je geest af en raak je verveeld. Als we proberen een standaard mindfulness-oefening te doen, wordt ons in feite opgedragen steeds weer dezelfde saaie handeling te herhalen, wat prima werkt voor neuro-typische mensen maar echt niet prettig is voor iemand met ADHD.

Het tweede aspect van ADHD dat het normaal gesproken moeilijk maakt om te mediteren, maar eigenlijk een superkracht is als we mediteren op de manier van een Himalaya-meester, is dat we zeer gevoelig zijn voor kleine dingen.

Dit is belangrijk om te begrijpen. Als ik zit te studeren en ik heb ADHD, denken we aan afleidbaarheid. In het psychiatrisch pathologiemodel nemen we een aspect van je geest en zeggen we dat je ziek bent omdat je niet kunt studeren en we willen dat iedereen gewoon een boek kan lezen. Dit is echter noch goed noch slecht, het is gewoon hoe je geest werkt.

hoog sensitief

Terwijl de meeste mensen gewoon een boek kunnen lezen en allerlei geluiden en afleidingen kunnen negeren, is onze geest, als we ADHD hebben, wat we ‘afleidbaar’ noemen, maar ik zou dat willen veranderen in ‘hoog sensitief’.

Dit betekent dat, terwijl normale geesten allerlei dingen die om ons heen gebeuren negeren of zelfs niet opmerken, een ADHD-geest zeer gevoelig is voor alles wat er om je heen gebeurt. Het is niet dat je geest afleidbaar is, het is dat je geest zeer perceptief is en je niet weet hoe je die perceptie moet beheersen.

Er zijn zelfs enkele evolutionaire studies over ADHD-hypothese die suggereren dat de reden dat we ADHD binnen de populatie hebben, is omdat er voordelen zijn aan zeer perceptief zijn, bijvoorbeeld wanneer mensen aan het foerageren waren.

Dit werkte heel goed toen we jager-verzamelaars waren, maar nu, in een maatschappij van negen tot vijf en het steeds herhalen van dezelfde saaie taken, past onze geest zich daar niet goed aan aan. Terwijl onze samenleving in die richting is verschoven, zijn onze meditatietechnieken dat ook.

Het Onderwijzen van Ohm Chanten

Misschien vraag je je af wat het chanten van ‘Ohm’ precies inhoudt. Nou, ik ga jullie een techniek leren die hopelijk wat duidelijkheid biedt. We gaan samen een andere manier van Ohm chanten verkennen die ik persoonlijk geweldig vind. Ik heb een lichte vorm van ADHD en wanneer ik dit soort meditatie onderwijs aan patiënten met ADHD, wordt het niet alleen makkelijk voor hen, maar ook plezierig.

Een Verkenningstocht met Om Chanten

Het belangrijkste aan Ohm chanten zoals we het gaan doen, is dat we niet zomaar gaan zitten en ‘Ohm’ herhalen. Het doel is niet om een taak af te ronden, want daar heeft een ADHD-brein een hekel aan. Het doel is om te verkennen.

We beginnen met een rechte houding; een rechte rug en nek. Ohm chanten is eigenlijk heel eenvoudig: we beginnen met onze mond wijd open en maken geluid, zonder echt iets te zeggen, en bewegen van een volledig geopende naar een volledig gesloten mond.

Meditatie Als Superkracht

Wat heeft dit te maken met ADHD en meditatie als een soort superkracht? Wanneer we deze oefening doen, is het doel niet om een bepaald aantal keer te chanten. Het doel is om aandachtig te zijn en te ontdekken wat er binnenin je gebeurt.

Je zult merken dat er een zeer subtiele en diepgaande vibratie in je plaatsvindt. Als we chanten, focussen we niet op het geluid, maar op het voelen van onze vibratie. Sluit je ogen, open je mond, haal diep adem en let op hoe het geluid door je lichaam reist.

De Kunst van Echte Meditatie

Nu vraag je je misschien af waarom we dit allemaal doen. Welnu, dit brengt ons bij wat echte meditatie is. Misschien luister je gewoon mee, of misschien kijk je naar dit op de metro en kun je niet beginnen met chanten zoals een rare.

Maar terwijl je deze oefening doet, zul je allerlei subtiele variaties in vibratie binnenin jezelf ontdekken. Echte meditatie gaat niet om het herhalen van chants tot je je verveelt terwijl je gedachten afdwalen. Wat we nodig hebben, is dat je geest hypergefocust raakt op het detecteren van zoveel mogelijk vibratie.

Ontdekkingen Binnen Meditatie

We beginnen aan de oppervlakte waar we nog niet veel kunnen waarnemen, maar naarmate we meer opletten, ontdek je nieuwe lagen van vibratie. Als je hierin echt goed wordt, ontdek je nog diepere lagen. Dit is vergelijkbaar met het proeven van een wijn of bier; als je je ogen sluit en je concentreert, kun je specifieke noten zoals eiken of fruit herkennen.

Dit is wat sommeliers doen, en dit is wat die mensen in de Himalaya ook doen; ze merken steeds subtielere dingen op in zichzelf. Voor mij en mijn patiënten werd dit een verslavende ontdekking, iets echt fascinerends waarbij als je goed oplet, je dingen over vibratie kunt ontdekken die je nog nooit eerder had opgemerkt.

Het Uitleggen van Vibratie

Dit is lastig uit te leggen, want tot het je overkomt, zul je het niet echt begrijpen. Maar het is eigenlijk best vreemd. Je begint te merken dat deze vibratie van ‘Ohm’ ook op andere plaatsen aanwezig is. Het voelt wat esoterisch en mystiek aan, je moet me gewoon vertrouwen.

Als je hiermee doorgaat, zul je beginnen met het ontdekken van nieuwe dingen. Dat is gewoon hoe het werkt. Als je eenmaal dat eerste moment van ontdekking bereikt, wordt meditatie echt eenvoudig voor je. Nu, ADHD kan hierbij een voordeel zijn.

ADHD als Voordeel bij Meditatie

Laten we eens kijken hoe ADHD hierbij een voordeel kan zijn. Het belangrijkste is dat we op zoek zijn naar nieuwheid. Naarmate we ons bewustzijn subtiel vergroten en meer subtiele vibraties oppikken, wordt dit steeds nieuwer voor ons en het ADHD-brein raakt hieraan verslaafd. Een ander belangrijk punt is dat mensen met ADHD zeer afleidbaar zijn, wat nadelig is bij het studeren.

Maar wat we echt moeten onthouden, is dat onze waarneming zeer gevoelig is. Terwijl het voor een ‘normaal’ persoon veel langer duurt om te begrijpen waar ik het over heb, zul je als je ADHD hebt en het een kans geeft, sneller vorderen dan een neurotypisch persoon.

Praktische Stappen in Meditatie

Dit is het punt waar het moeilijk wordt, want ik ga je niet vertellen dat je zeven rondes van ‘Ohm’ moet doen. Dat is niet genoeg. Negen rondes van ‘Ohm’ is ook niet genoeg. Zelfs 21 rondes zijn niet genoeg voor mijn ADHD-patiënten. Wat ik aanbeveel, is 33 keer ‘Ohm’. Je zit daar en denkt misschien, “Oh mijn God, Dr. K, 33 keer, dat is bijna een halfuur mediteren.

Dat kan ik niet.” Maar aan het begin voelt het zo, maar als je echt wilt doordringen tot de essentie, zul je merken dat als je 33 keer ‘Ohm’ doet, je geleidelijk opbouwt. De ervaring tussen de eerste en de 33ste ‘Ohm’ is compleet anders. Je zult zoveel meer binnenin jezelf ontdekken.

De “Verdunning” van Meditatiepraktijken

Veel mensen denken dat ADHD betekent dat je slecht bent in mediteren omdat het moeilijk is om je geest te dwingen te focussen. Maar de meditatie die we vandaag beoefenen, is eigenlijk een afgezwakte versie van een traditie die vroeger veel robuuster was. Het is alsof je het verschil ziet tussen een cocktail en een mocktail; het is dezelfde drank, maar dan zonder de alcohol, wat juist het punt van een cocktail is.

Toen we keken naar de Zen-traditie, was dit een volledige traditie die geleidelijk werd afgezwakt tot een app en een abonnementsdienst, en veranderde in een bedrijfsmodel. De ware spiritualiteit van de praktijk is volledig vernietigd.

Dit komt omdat je meditatie-apps hebt die concurreren, en als ze het te moeilijk maken, zal iemand zich uitschrijven voor hun dienst en zich aanmelden bij iemand die het gemakkelijker maakt. We doen alsof we mediteren en mensen zich goed laten voelen over zichzelf, maar we geven eigenlijk niet echt om je spirituele groei.

Ontdekkingen in Meditatie met ADHD

Als je ADHD hebt, probeer dan niet iets routinematig te doen, maar verken binnenin jezelf. Probeer zoveel mogelijk te ontdekken en wat je zult ontdekken is, als je het een kans geeft omdat je dit niet meteen zult weten, dat er lagen binnenin je zijn die ongelooflijk fascinerend zijn.

Je kunt blijven doorgaan met het afpellen van lagen van de ui, en allerlei dingen ontdekken, maar het is onduidelijk of die ui ooit eindigt. Ik heb hier enkele ideeën over, maar dat is waar ik je het antwoord niet ga geven. Blijf ze afpellen en laat me weten wat je ontdekt.

Ook lezen:

Ontdek de Kracht van Chakra Meditatie: Transformeer Je Leven in Slechts 10 Minuten per Dag!

Ontdek Hoe Loving-Kindness Meditatie: Verbeter Je Welzijn in Slechts 5 Minuten per Dag!

Meditatie oefening 3

Unfuck je Mind

Meditatie en Wetenschappelijk Onderzoek

Veelgestelde Vragen

Is meditatie saai als je ADHD hebt?

Meditatie kan saai lijken voor mensen met ADHD omdat standaard methoden vaak niet goed aansluiten. ADHD vereist vaak meer dynamische en creatieve meditatietechnieken.

Kan ADHD een voordeel zijn bij meditatie?

Ja, ADHD kan een voordeel zijn bij meditatie. De hoge gevoeligheid en behoefte aan nieuwheid kunnen helpen bij het verkennen van subtiele lagen van innerlijke vibratie tijdens geavanceerde meditatiepraktijken.

Wat zijn enkele meditatie technieken die goed werken voor mensen met ADHD?

Technieken zoals Ohm chanten, waarbij je je concentreert op de vibraties in je lichaam, kunnen zeer effectief zijn. Deze methoden bieden de variatie en diepgang die mensen met ADHD nodig hebben.

Waarom werkt traditionele mindfulness niet altijd voor mensen met ADHD?

Traditionele mindfulness kan repetitief en saai zijn, wat niet goed werkt voor ADHD. Mensen met ADHD hebben vaak behoefte aan meer stimulerende en dynamische vormen van meditatie.

Hoe kan ik beginnen met meditatie als ik ADHD heb?

Begin met kortere, meer dynamische sessies zoals Ohm chanten. Focus op de innerlijke sensaties en ontdek geleidelijk diepere lagen van vibratie. Probeer 33 keer te chanten voor een volledige ervaring.

Als medische professionals zijn wij altijd geboeid geweest door de kracht van de wil om te leven. Net als alle wezens in de dierenwereld hebben mensen een sterk overlevingsinstinct. De wil om te leven is een kracht in ons allen om te vechten voor overleving wanneer ons leven bedreigd wordt door een ziekte zoals kanker. Deze kracht is echter bij sommige mensen sterker dan bij anderen.

Vele artsen hebben gezien hoe twee patiënten van vergelijkbare leeftijd en met dezelfde diagnose, ziektegraad en behandelplan totaal verschillende resultaten ervaren.

Soms bepaalt de biologie van de kanker het verloop van de gebeurtenissen, ongeacht de houding en vechtlust van de patiënt. Deze gebeurtenissen liggen vaak buiten onze controle. Maar patiënten met een positieve houding kunnen beter omgaan met ziekte gerelateerde problemen en reageren mogelijk beter op therapie. Vele artsen hebben waargenomen hoe twee patiënten van vergelijkbare leeftijd en met dezelfde diagnose, ziektegraad en behandelplan zeer uiteenlopende resultaten boeken. Een van de weinige duidelijke verschillen is dat de ene patiënt pessimistisch is en de andere optimistisch.

Geest en lichaam verbonden

We weten al meer dan 2.000 jaar— vanuit de geschriften van Plato en Galen— dat er een directe correlatie bestaat tussen de geest, het lichaam en iemands gezondheid. “De genezing van vele ziektes is onbekend voor artsen,” concludeerde Plato, “omdat ze het geheel niet kennen. Want het deel kan nooit gezond zijn tenzij het geheel gezond is.”

Recentelijk is er een verschuiving in de gezondheidszorg waarbij deze wijsheid wordt erkend, namelijk dat de psychologische en fysieke elementen van een lichaam niet gescheiden, geïsoleerd en ongerelateerd zijn, maar essentiële verbonden onderdelen van een totaalsysteem. Gezondheid wordt steeds meer gezien als een evenwicht van vele factoren, inclusief fysieke en omgevingsfactoren, emotionele en psychologische toestanden, en voedingsgewoonten en bewegingspatronen.

De invloed van de geest

Onderzoekers experimenteren nu met methoden om actief de geest te betrekken bij de strijd van het lichaam tegen kanker, met technieken zoals meditatie, biofeedback en visualisatie (het in de geest creëren van positieve beelden over wat er in het lichaam gebeurt). Sommige dokters en psychologen geloven nu dat de juiste houding zelfs een direct effect kan hebben op de celwerking en daardoor gebruikt kan worden om kanker te stoppen, zo niet te genezen. Dit nieuwe wetenschappelijke studiegebied, genaamd psycho-neuroimmunologie, richt zich op het effect dat mentale en emotionele activiteit heeft op fysiek welzijn, wat aangeeft dat patiënten een veel grotere rol kunnen spelen in hun herstel.

Het zal nog vele jaren duren voordat we weten of het mogelijk is voor de geest om het immuunsysteem te beheersen. Experimenten met biofeedback en visualisatie zijn nuttig omdat ze positief denken bevorderen en ontspanning bieden, waardoor de wil om te leven toeneemt. Maar ze kunnen ook schadelijk zijn als een patiënt al zijn of haar vertrouwen erin stelt en conventionele therapie negeert.

De Wil om te Leven Versterken

Hoe patiënten hun problemen overstijgen

We vragen onze patiënten vaak hoe ze in staat zijn hun problemen te overstijgen. We hebben ontdekt dat, hoewel ze zeer divers zijn in etnische of culturele achtergrond, leeftijd, opleidingsniveau of soort ziekte, ze allemaal een vergelijkbaar proces van psychologisch herstel hebben doorgemaakt.

We vragen onze patiënten vaak om uit te leggen hoe ze in staat zijn hun problemen te boven te komen. We hebben ontdekt dat, ongeacht hun verschillen in etnische of culturele achtergrond, leeftijd, opleidingsniveau of type ziekte, ze allemaal een vergelijkbaar proces van psychologisch herstel hebben doorgemaakt. Ze hebben allemaal bewust een “besluit om te leven” genomen. Na een aanvankelijke periode van ontzetting, besloten ze simpelweg hun nieuwe realiteit te accepteren en elke dag optimaal te benutten.

Hun “wil om te leven” betekent dat ze echt willen leven, of ze nu bang zijn om te sterven of niet. Ze willen van het leven genieten, ze willen meer uit het leven halen, ze geloven dat hun leven nog niet voorbij is en ze zijn bereid alles te doen om er zoveel mogelijk uit te halen.

De dreiging van de dood en het waarderen van het leven

De dreiging van de dood vernieuwt vaak onze waardering voor het belang van het leven, liefde, vriendschap en alles wat er te genieten valt. We staan open voor nieuwe mogelijkheden en beginnen risico’s te nemen die we voorheen niet durfden te nemen. Veel patiënten zeggen dat het geconfronteerd worden met de onzekerheden van het leven met een ziekte het leven zinvoller maakt. De kleinste genoegens worden intenser en veel van de hypocrisie in het leven wordt geëlimineerd. Wanneer bitterheid en woede beginnen te verdwijnen, blijft er nog steeds een capaciteit voor vreugde over.

Een patiënt schreef: “Ik hou van leven, ik hou van de natuur. Buiten zijn, de zon op mijn huid voelen of de wind tegen mijn lichaam, vogels horen zingen, de spray van de oceaan inademen. Ik verlies nooit de hoop dat ik misschien op de een of andere manier een overwinning op deze ziekte zal stuiten of begenadigd zal worden.”

Je Wil om te Leven Versterken

Helaas, en heel begrijpelijk, reageren veel patiënten op de diagnose van kanker op dezelfde manier als mensen in primitieve culturen reageren op het opleggen van een vloek of spreuk: als een vonnis tot een gruwelijke dood. Dit fenomeen, bekend als “bot wijzen”, resulteert in een verlammende angst die het slachtoffer ertoe brengt zich terug te trekken uit de wereld en het onvermijdelijke einde af te wachten. In de moderne medische praktijk kan een soortgelijk fenomeen optreden wanneer een patiënt uit onwetendheid of bijgeloof gelooft dat de diagnose van kanker een doodvonnis is. Echter, het fenomeen van zelfgewilde dood is alleen effectief als de persoon gelooft in de kracht van de vloek.

In de behandeling van kanker hebben we gezien dat patiënten falen in hun eerste chemotherapie, weer falen in de tweede en derde behandeling, en dan—met een meer gevorderde ziekte—een vierde behandeling zeer succesvol is.

In alles moet je een risico nemen als je wilt winnen, om een remissie te krijgen of te herstellen met de beste levenskwaliteit. Alleen al de bereidheid om een risico te nemen lijkt hoop te genereren en een positieve sfeer te creëren waarin de componenten van de wil om te leven worden versterkt. Er zijn nog veel andere manieren om de wil om te leven te versterken.

Betrokken Raken

Het beste wat een patiënt kan doen om de wil om te leven te versterken, is zich actief inzetten als deelnemer in de strijd tegen zijn of haar ziekte. Wanneer patiënten hun ziekte met een strijdlustige houding benaderen, zijn ze geen hulpeloze slachtoffers meer. In plaats daarvan worden ze actieve partners met hun medisch ondersteuningsteam in de strijd voor verbetering, remissie of genezing. Deze partnerschap moet gebaseerd zijn op eerlijkheid, open communicatie, gedeelde verantwoordelijkheid en educatie over de aard van de ziekte, therapieopties en revalidatie. Het resultaat van deze partnerschap is een verhoogd vermogen om te gaan met wat op hun pad komt, wat op zijn beurt de wil om te leven voedt.

Helpen en Delen met Anderen

Een manier om deze partnerschap te versterken, is door de relatie uit te breiden naar anderen. De emotionele ervaring van het delen en genieten van uw familie en partnerschappen ondersteunt uw liefde voor het leven en uw wil om te overleven.

Wanneer u de overgang maakt van hulpeloos slachtoffer naar activist, is een van de belangrijkste realisaties dat u alles te maken heeft met hoe anderen u waarnemen en behandelen. Als u uw toestand kunt accepteren en zelfmedelijden op afstand kunt houden, zullen anderen geen medelijden met u hebben. Als u uw ziekte en medische behandeling zakelijk kunt bespreken, zullen zij op dezelfde manier reageren zonder angst of ongemak. U bent in charge. U kunt subtiel en zachtjes uw familie, vrienden en collega’s geruststellen door open te zijn over waar u wel of niet over wilt praten en door expliciet te zijn over of en wanneer u hun hulp wilt.

Het delen van uw leven met anderen en het ontvangen van hulp of ondersteuning van vrienden en familie zal uw vermogen om te gaan met de situatie verbeteren en u helpen vechten voor uw leven. Een persoon die eenzaam of alleen is, voelt zich vaak als een hulpeloos slachtoffer. Er is een behoefte om uw eigen problemen te delen, maar anderen helpen oplossingen te vinden voor of beter om te gaan met de problemen van het dagelijks leven geeft kracht aan zowel de gever als de ontvanger. Er zijn weinig bevredigender ervaringen in het leven dan een persoon in nood te helpen.

Patiënten kunnen ook deelnemen aan psychologische ondersteuningsprogramma’s, hetzij via privébegeleiding, hetzij via groepstherapie. Het delen van frustraties met anderen in soortgelijke omstandigheden verlicht vaak het gevoel van isolement, terreur en wanhoop dat kankerpatiënten vaak ervaren.

Zij die moeten leven met kanker kunnen leven tot het maximum van hun capaciteit door:

• te leven in het heden, niet in het verleden,
• realistische doelen te stellen en bereid zijn tot compromissen,
• controle over hun leven terug te winnen en een gevoel van onafhankelijkheid en eigenwaarde behouden,
• negatieve emoties en depressie proberen op te lossen door actief dingen te doen om zichzelf en anderen te helpen, en
• een verbeterd dieet te volgen en regelmatig bewegen.

Hoop als meest essentiele eigenschap

Van alle ingrediënten in de wil om te leven, is hoop het meest essentieel. Hoop is de emotionele en mentale staat die je motiveert om door te gaan met leven, dingen te bereiken en succes te behalen. Een persoon zonder hoop kan het leven opgeven en de wil om te leven verliezen. Zonder hoop is er weinig om voor te leven. Maar met hoop kan een positieve houding worden behouden, vastberadenheid worden versterkt, copingvaardigheden worden aangescherpt, en liefde en steun vrijer worden gegeven en ontvangen.

Zelfs als een diagnose zo is dat de toekomst beperkt lijkt, moet hoop behouden blijven. Hoop is wat mensen hebben om op te leven. Neem de hoop weg, en je neemt een kans op de toekomst weg, wat leidt tot depressie. Wanneer mensen in die lage emotionele staat vallen, schakelen hun lichamen simpelweg uit.

De Kracht van Hoop Voeden

Hoop kan behouden blijven zolang er zelfs een kleine kans op overleving is. Het kan aangewakkerd en gevoed worden door kleine verbeteringen of een remissie en onderhouden worden wanneer crises of tegenslagen plaatsvinden. Er kunnen momenten zijn waarop je je uitgeput en leeggezogen voelt door nooit eindigende problemen en klaar bent om de strijd om te overleven op te geven. Al te vaak lijkt het gemakkelijker om op te geven dan om door te blijven vechten. Frustraties en wanhoop kunnen soms overweldigend aanvoelen. Vastberadenheid of koppige volharding is nodig om de moeilijke taak van vechten voor je gezondheid te volbrengen.

De ervaring van kanker is niet alleen fysiek destructief, maar kan ook een grote belemmering zijn voor je vechtlust en wil om te leven. Maar zelfs tijdens de zwaarste tijden zijn er vaak onaangeboorde reserves van fysieke en emotionele kracht om op te roepen om je te helpen nog een dag te overleven. Deze reserves kunnen betekenis toevoegen aan je leven en dienen als een vuurtoren die je naar een veilige haven leidt tijdens een turbulente storm.

Hoop heeft voor iedere persoon verschillende betekenissen. Het is een onderdeel van een positieve houding en acceptatie van ons lot in het leven. We gebruiken onze krachten om succes te behalen en het leven ten volle te leven. Omstandigheden beperken vaak onze hoop op geluk, genezing, remissie of verlengde levensduur. We leven ook met angsten voor armoede, pijn, een slechte dood of andere ongelukkige ervaringen.

Je kunt je zoveel zorgen maken dat je het zicht op de mogelijkheid van herstel verliest en je gevoel voor optimisme verliest. Aan de andere kant kun je zo hoopvol en zelfverzekerd worden dat je het zicht op de realiteit verliest. Je belangrijkste uitdaging is het balanceren van je zorgen en je hoop.

Hoop wordt gevoed door de manier waarop we ons leven leiden. Het bereiken van de beste kwaliteit van leven vereist het oplossen van oude problemen, ruzies en familieconflicten, evenals het voltooien van huidige taken. Problemen die niet zijn opgelost, moeten worden afgerond. Nieuwe taken moeten worden ondernomen. Als de toekomst beperkt lijkt, kun je de voldoening bereiken te weten dat je je zaken hebt geregeld en de last niet aan je familie of anderen hebt overgelaten. Door dit te doen, kun je gemoedsrust bereiken, wat ook helpt om je wil om te leven te versterken. Met elke voorbijgaande dag, probeer te voltooien wat je kunt en heb de voldoening dat je je best hebt gedaan.

Wees moedig, wees avontuurlijk, en wees bereid om elke dag ten volle te ervaren om je levensgenot te vergroten. Zolang angst, lijden en pijn beheersbaar zijn, kan het leven volledig worden geleefd tot de laatste adem. Elk van ons heeft het vermogen om elke dag een beetje beter te leven, maar we moeten ons richten op zowel doel als doelen en een realistisch dagelijks plan in actie zetten—vaak vele malen gewijzigd—om ons te helpen deze te bereiken. Deze hulpbronnen zijn de basis van de wil om te leven. Alleen door gebruik te maken van de kracht van de wil om te leven—gevoed door hoop—kunnen we de sublieme gevoelens bereiken van het kennen en ervaren van de wonderen van het leven en de betekenissen ervan waarderen door vitaal te leven.

Oorspronkelijke auteurs en Geraadpleegde bronnen:

• Ernest H. Rosenbaum, M.D. Isadora R. Rosenbaum, M.A.
• https://med.stanford.edu/survivingcancer/cancers-existential-questions/cancer-will-to-live.html

Alvast 5 van de belangrijkste punten

Waarom we niet bang hoeven te zijn voor de dood

De dood is een onderwerp waar de meeste mensen moeite mee hebben. Het is iets waar we niet over praten, iets wat we liever vermijden. Maar wat als ik je vertel dat je je angst voor de dood kunt overwinnen? Dat de dood niet het einde is, maar een transformerende ervaring die je kan helpen om je ware zelf te ontdekken?

Veel mensen hebben de neiging om de dood te zien als iets definitiefs, iets dat het einde van alles betekent. Maar wat als ik je vertel dat de dood eigenlijk een nieuw begin kan zijn? Een kans om te groeien, te leren en te evolueren? Door onze angst voor de dood los te laten, kunnen we ontdekken dat de dood eigenlijk een geschenk is, een mogelijkheid om het leven ten volle te leven.

De dood als transformerende ervaring

Een van de grootste redenen waarom we bang zijn voor de dood, is omdat we denken dat het het einde van ons ‘zelf’ betekent. Maar wat als ik je vertel dat onze identiteit dieper gaat dan ons fysieke lichaam? Dat er een deel van ons is dat de dood overleeft?

Volgens [link naar onderzoek over bewustzijn en ego-ontbinding] kunnen psychedelische ervaringen ons helpen om deze diepere lagen van ons bewustzijn te ontdekken. Tijdens een psychedelische trip ervaren veel mensen een ego-ontbinding, waarbij hun gevoel van individueel ‘zelf’ oplost in een groter geheel. Dit kan een transformerende ervaring zijn, waarin we inzicht krijgen in de ware natuur van ons bestaan.

Veel mensen die zo’n ego-ontbinding hebben ervaren, beschrijven een gevoel van verbondenheid met alles wat is. Ze voelen zich onderdeel van een groter geheel, iets dat de dood overstijgt. En dit inzicht kan ons helpen om de dood niet langer te zien als het einde, maar als een poort naar een nieuwe manier van zijn.

De wijsheid van de dood

Naast het feit dat de dood ons kan helpen om onze diepere identiteit te ontdekken, biedt de dood ons ook de kans om te groeien en te transformeren. Door te accepteren dat de dood onvermijdelijk is, kunnen we leren om meer te genieten van het leven. We kunnen leren om elke dag te leven alsof het onze laatste zou kunnen zijn, en zo meer uit ons leven halen.

Bovendien kan de dood ons leren over de ware waarde van het leven. Wanneer we beseffen dat ons leven eindig is, kunnen we leren om te focussen op wat echt belangrijk is. We kunnen leren om meer te waarderen, meer te liefhebben en meer te geven. De dood kan ons helpen om de essentie van het leven te ontdekken.

Van angst naar acceptatie

Natuurlijk is het niet makkelijk om onze doodsangst te overwinnen. Het is een diepgewortelde angst die in ons allemaal zit. Maar door de dood te omarmen en te leren van de wijsheid die hij ons biedt, kunnen we onze angst loslaten en een nieuwe, transformerende ervaring tegemoet gaan.

Laat je niet langer weerhouden door de angst voor de dood. Omarmen wat de dood ons te bieden heeft, kan ons helpen om meer uit het leven te halen. Door de dood te accepteren, kunnen we ons focussen op wat echt belangrijk is, en kunnen we groeien en bloeien op een manier die we daarvoor nooit voor mogelijk hadden gehouden.

De dood als geschenk

De dood is niet iets om bang voor te zijn. In plaats daarvan is de dood een transformerende ervaring die ons kan helpen om onze ware identiteit te ontdekken, om te groeien en om het leven ten volle te leven. Door onze angst voor de dood los te laten, kunnen we de wijsheid en vrede omarmen die de dood ons biedt.

Dus laat je angst los, omarb de dood en ontdek de geschenken die hij ons brengt. Het leven is een kostbaar en eindig geschenk, en de dood kan ons helpen om dat ten volle te waarderen.

De mystiek van de dood

Voor veel mensen heeft de dood een mystieke, bijna sacrale kwaliteit. De dood wordt vaak gezien als de poort naar een ander, hogere niveau van bestaan. Veel religies en spirituele tradities zien de dood als een transformatie, een overgang naar een nieuw stadium van bewustzijn.

Sommige mystieke ervaringen, zoals die bereikt door meditatie of psychedelische middelen, bieden ons een glimp van deze hogere dimensies van bewustzijn. Tijdens deze ervaringen voelen mensen zich verbonden met een groter geheel, voorbij het individuele ego. Dit kan ons helpen om de dood te zien als een terugkeer naar onze oorspronkelijke aard, in plaats van iets om bang voor te zijn.

De dood als leermeester

Als we de dood kunnen omarmen, kan hij ons waardevolle lessen leren over het leven. Door onder ogen te zien dat ons leven eindig is, kunnen we leren om elke dag meer bewust en dankbaar te leven. We kunnen leren om onze prioriteiten te stellen, ons te focussen op wat echt belangrijk is en onszelf en anderen meer te waarderen.

De dood kan ons ook leren om onze angsten en onzekerheden onder ogen te zien. Door te erkennen dat de dood onvermijdelijk is, kunnen we leren om onze angst los te laten en in plaats daarvan te leven vanuit een plaats van moed, waardering en acceptatie.

De dood als creatieve inspiratie

Veel kunstenaars, schrijvers en denkers hebben zich laten inspireren door de dood. De eindigheid van het leven kan een krachtige bron van creativiteit zijn, omdat het ons dwingt om na te denken over de ware aard van ons bestaan en de essentie van het leven.

Door de dood te omarmen als een inspiratiebron, kunnen we diepere betekenis en schoonheid ontdekken in het menselijke bestaan. De dood kan ons motiveren om ons volle potentieel te bereiken en een creatieve nalatenschap achter te laten die blijft voortleven, zelfs na ons eigen fysieke einde.

De dood en ons levensritme

Wanneer we de dood omarmen, kunnen we beter leren om te gaan met de ups en downs van het leven. De dood herinnert ons eraan dat niets voor eeuwig is, en dat alles in een cyclus van geboorte, groei, verval en dood verloopt.

Door de dood in te passen in ons levensritme, kunnen we leren om te genieten van de momenten van vreugde en vrede, terwijl we ook leren om verlies, rouw en verandering te omarmen. Dit kan ons helpen om een dieper gevoel van acceptatie en balans te vinden in ons leven.

De dood en ons spirituele pad

Voor veel mensen vormt de dood een belangrijk onderdeel van hun spirituele ontwikkeling. Vanuit spiritueel oogpunt kan de dood gezien worden als een overgang naar een hoger niveau van bewustzijn of een hereniging met het goddelijke.

Door de dood te omarmen als een spirituele ervaring, kunnen we leren om ons ego los te laten en ons te openen voor een dieper, meer transcendent gevoel van verbondenheid. Dit kan ons helpen om een gevoel van betekenis, doel en vrede te vinden, zelfs in de wetenschap dat ons fysieke bestaan eindig is.

De dood en ons relationele leven

De dood heeft ook een grote impact op onze relaties en sociale verbanden. De kwetsbaarheid en eindigheid van het leven kunnen ons eraan herinneren om onze dierbaren meer te waarderen en onze verbindingen te verdiepen.

Door de dood onder ogen te zien, kunnen we leren om onze relaties meer te koesteren, meer aanwezig te zijn en meer liefde te geven. De dood kan ons motiveren om onze verschillen te overbrug-gen, vergeving te schenken en onze onderlinge verbondenheid te vieren, terwijl we het leven samen vieren.

De dood en ons fysieke bestaan

Hoewel de dood vaak gezien wordt als het einde van ons fysieke bestaan, kan het ons ook leren om meer te waarderen wat ons lichaam ons tijdens ons leven te bieden heeft. Door de dood onder ogen te zien, kunnen we leren om ons lichaam met meer respect en dankbaarheid te behandelen.

Door te accepteren dat ons lichaam eindig is, kunnen we leren om er beter voor te zorgen, onze gezondheid te prioriteren en te genieten van de fysieke mogelijkheden die we zolang we ze hebben. De dood kan ons leren om een harmonieuzer, meer geïntegreerd bestaan te leiden, waarin lichaam en geest samen bloeien.

De dood en ons creatieve potentieel

Naast het spirituele en relationele aspect, kan de dood ook ons creatieve potentieel aanwakkeren. Wanneer we ons realiseren dat ons leven eindig is, kunnen we gaan beseffen dat we geen tijd te verliezen hebben en onze creativiteit ten volle moeten benutten.

De dood kan ons motiveren om onze diepste passies te volgen, onze dromen na te jagen en een unieke erfenis achter te laten. Door de dood te omarmen als een bron van inspiratie, kunnen we ons creatieve vuur aanwakkeren en iets blijvends creëren dat ons fysieke einde overstijgt.

Conclusie: De dood als geschenk

De dood is niet iets om bang voor te zijn. In plaats daarvan is de dood een transformerende ervaring die ons kan helpen om onze ware identiteit te ontdekken, om te groeien en om het leven ten volle te leven. Door onze angst voor de dood los te laten, kunnen we de wijsheid en vrede omarmen die de dood ons biedt.

Dus laat je angst los, omarb de dood en ontdek de geschenken die hij ons brengt. Het leven is een kostbaar en eindig geschenk, en de dood kan ons helpen om dat ten volle te waarderen.

“De dood is niet het einde, maar het begin van een nieuw, transformerend avontuur.” – [Nick Haenen – 2024]

Link: YouTube video

Veelgestelde vragen

Is het normaal om angst te hebben voor de dood?

Ja, angst voor de dood is een heel normaal en wijd verspreid gevoel. De meeste mensen hebben op enig moment in hun leven te maken met doodsangst. Dit is een heel natuurlijke reactie op iets dat onbekend en oncontroleerbaar is.

Kan psychedelica helpen om de angst voor de dood te overwinnen?

Ja, onderzoek wijst erop dat psychedelische ervaringen kunnen helpen om de angst voor de dood te verminderen. Tijdens psychedelische trips kunnen mensen een ego-ontbinding ervaren, waarbij hun gevoel van individueel zelf oplost in een groter geheel. Dit kan leiden tot een dieper begrip van de ware aard van het bestaan en het besef dat de dood niet het einde is.

Hoe kan ik leren om meer vrede te vinden met de dood?

Er zijn verschillende manieren om meer vrede te vinden met de dood, zoals meditatie, spiritualiteit, en het bestuderen van filosofieën en religies die de dood op een positievere manier benaderen. Het belangrijk om open te staan voor nieuwe perspectieven en te oefenen in het loslaten van angst.

Wat als ik moeite heb om de dood te accepteren?

Als je moeite hebt om de dood te accepteren, is dat heel normaal. Het kan helpen om erover te praten met dierbaren, een professional te raadplegen, of jezelf de tijd te gunnen om ermee in het reine te komen. Wees geduldig en zachtaardig voor jezelf in dit proces.

Hoe kan ik het leven meer waarderen door de dood te omarmen?

Door de dood te omarmen en te beseffen dat ons leven eindig is, kunnen we leren om elke dag

Alvast 5 van de belangrijkste punten:

Loslaten is de sleutel tot innerlijke vrede

Hoeveel tijd en energie steek jij erin om alles onder controle te houden? Om elke mogelijke uitkomst te bedenken en een plan te maken? Ik weet het, het voelt veilig en vertrouwd. Maar wist je dat deze manier van denken en handelen je eigenlijk gevangenzet? In plaats van je vrij te maken, belemmert het je groei en vooruitgang.

Wanneer je leert om los te laten en te vertrouwen op het Universum, gebeurt er iets magisch. Je voelt je opeens lichter, rustiger van binnen. Die constant zeurende stemmetje in je hoofd, dat je vertelt dat je alles perfect moet doen, krijgt minder vat op je. In plaats daarvan voel je een diepe innerlijke vrede en vertrouwen. Loslaten is de sleutel tot dit gevoel van vrijheid en rust.

Het Universum heeft een plan voor jou – vertrouw erop

Stel je voor: jij bent een klein radartje in een immens mechanisme, een ontzagwekkend Groter Geheel dat wij het Universum noemen. Wat als ik je zou vertellen dat dit Universum een plan heeft voor jou? Dat het jouw hoogste goed voor ogen heeft en je precies op de juiste plek brengt, op het juiste moment?

Klinkt misschien abstract of ‘zweverig’, maar wetenschappelijk onderzoek bevestigt dat wanneer je vertrouwt op het Universum, je meer synchroniciteit en positieve uitkomsten ervaart¹. Het Universum werkt als het ware met je mee, als je je ervoor openstelt. Durf je die sprong in het diepe te wagen?

Door overgave word je een magneet voor positieve dingen

Wist je dat je door los te laten en te vertrouwen, eigenlijk het beste in jezelf naar boven haalt? Wanneer je ophoudt met controleren en proberen te forceren, maak je ruimte voor de natuurlijke flow van het leven. Je energie verandert, wordt lichter en positiever.

En weet je wat er dan gebeurt? Je wordt als het ware een magneet voor positieve dingen. Deuren gaan open, nieuwe mogelijkheden dienen zich aan, je ontmoet de juiste mensen op het juiste moment. Het is echt waar: door overgave trek je het goede aan!

Wees dankbaar voor alles wat je hebt – ook de uitdagingen

Een van de krachtigste dingen die je kunt doen, is leren om dankbaar te zijn. Niet alleen voor de mooie en gemakkelijke dingen in je leven, maar ook voor de uitdagingen en obstakels. Klinkt misschien vreemd, maar hoor me even aan.

Elke tegenslag, elk obstakel dat je overwint, maakt je sterker en wijzer. Het is een kans om te groeien, te leren en uiteindelijk dichter bij je ware zelf te komen. Door dankbaar te zijn voor alles wat je hebt, ook de moeilijkheden, open je je hart voor meer overvloed en vreugde. Probeer het eens, je zult versteld staan!

Leer jezelf kennen door te vertrouwen op je intuïtie

Een van de mooiste gevolgen van loslaten en vertrouwen is dat je steeds beter leert luisteren naar je intuïtie. Die innerlijke stem die je altijd al had, maar die vaak overspoeld werd door al je gedachten en twijfels.

Wanneer je leert om je over te geven aan het Universum, krijgt je intuïtie de ruimte om op te bloeien. Je leert haar steeds beter te herkennen en te volgen. En weet je wat het mooiste is? Je intuïtie is jouw diepste gids naar wie jij werkelijk bent. Door haar te vertrouwen, ontdek je stap voor stap je ware aard, passies en levensdoel.

Omarmen in plaats van controleren

Misschien klinkt dit allemaal mooi en inspirerend, maar je vraagt je af: “Ja, maar wat als het misgaat? Wat als ik loslaat en het helemaal fout loopt?” Laat me je geruststellen: het Universum heeft jouw hoogste goed voor ogen. Zelfs als dingen even niet gaan zoals jij had gehoopt, is er altijd een reden, een dieper plan.

In plaats van krampachtig vast te houden aan controle, leer je in deze benadering om te omarmen wat er is. Om te vertrouwen dat alles op de juiste plek terechtkomt, ook als je het even niet snapt. Dat is de sleutel tot innerlijke vrede en een leven in harmonie met het Universum.

Testimonial van een tevreden volger:

“Voorheen was ik een echte control freak, altijd bezorgd dat ik iets zou verpesten. Maar sinds ik heb geleerd om te vertrouwen op het Universum, is mijn leven compleet veranderd. Ik voel me zo veel lichter en gelukkiger. Het is echt een game-changer geweest!”

– Sarah, 38

Maak een begin met loslaten

Wil je ook de vreugde en rust ervaren die ontstaat wanneer je leert om te vertrouwen op het Universum? Het begint bij kleine stappen. Probeer bijvoorbeeld vandaag eens om minder te stressen over een bepaald issue waar je geen controle over hebt. Adem diep in, en zeg tegen jezelf: “Ik laat dit los en vertrouw erop dat alles goed komt.”

Of kijk eens terug op een uitdaging die je hebt overwonnen. Besef hoeveel sterker en wijzer je bent geworden door die ervaring. Bedank het Universum daarvoor, in plaats van te focussen op de pijn en frustratie.

Stap voor stap zul je merken hoe deze benadering je hele leven kan transformeren. Van een krampachtige, controledwangmatige manier van leven, naar een gevoel van vrijheid, vertrouwen en harmonie. Durf de sprong te wagen, mijn vriend. Het Universum wacht op je!

Referenties en Studies

• The role of trust in the relationship between spirituality, sprititual emergp experiences, and mental health (gepubliceerd in 2018)

Veelgestelde vragen

Wat bedoel je precies met “vertrouwen op het Universum”?

Wanneer we spreken over “vertrouwen op het Universum”, bedoelen we dat je leert om los te laten en erop te vertrouwen dat er een hoger plan is. Dat het Universum jouw hoogste welzijn voor ogen heeft, ook als dingen even niet gaan zoals jij had verwacht.

Is dit niet een vorm van blind geloven?

Nee, het gaat niet om blind geloven, maar om een open, onderzoekende houding. Het is de bereidheid om je voor te stellen dat er meer is tussen hemel en aarde dan wij kunnen begrijpen. Door die openheid te cultiveren, kun je je steeds meer laten leiden door je intuïtie en synchroniciteit in je leven ervaren.

Hoe kan ik concreet beginnen met loslaten en vertrouwen?

Begin klein. Kies een specifieke situatie of issue waar je je zorgen over maakt, en probeer daarin bewust los te laten. Adem diep in, en zeg tegen jezelf: “Ik laat dit los en vertrouw erop dat alles goed komt.” Observeer dan wat er gebeurt. Naarmate je dit vaker doet, zul je leren om steeds meer te vertrouwen op het Universum.

Hoe weet ik of ik “op de juiste weg” ben?

Er is geen “juiste weg” – het gaat om jouw unieke levenspad. Volg je intuïtie en blijf open voor de tekenen en synchroniciteiten die op je pad komen. Als je je rustig, vrij en in harmonie voelt, ben je op de goede weg. Vertrouw erop dat het Universum je precies daar brengt waar je moet zijn.

Is dit geen vorm van spiritueel onverantwoordelijk gedrag?

Absoluut niet! Vertrouwen op het Universum betekent niet dat je je verantwoordelijkheid negeert. Het gaat erom dat je leert om de juiste balans te vinden tussen actie en overgave. Je blijft proactief en neemt verantwoordelijkheid voor je leven, maar je laat ook los waar nodig. Zo kom je tot een harmonieuze samenwerking met het Universum.

Na de lunch en wat spelletjes, zag ik plotseling enkele vrienden op een drijvend platform ongeveer 1500 meter verderop. Ze wenkten me om naar hen toe te zwemmen. Ik wilde eigenlijk niet het water in vanwege de kou, maar nam een aanloop en dook erin. Het was inderdaad ijzig koud.

Een Gevecht om Overleving

Terwijl ik naar het platform zwom, kreeg ik kramp in mijn onderbuik en kon ik niet meer trappen. Ik begon te spartelen en slikte water in; ik ging onder. Paniek overviel me omdat ik niet wist wat te doen. Plotseling kwam ik weer boven water, maar ik kon niet roepen vanwege het water in mijn keel.

Ik zwaaide naar mijn vrienden, die terugzwaaiden, denkend dat het een spelletje was. Toen zonk ik en kwam niet meer boven. De kou greep me; het was zo intens koud dat ik rilde. Dieper zinkend werd het donkerder en voelde ik waterplanten bij mijn voeten. Ik raakte de bodem in een zittende houding en dacht dat ik me kon afzetten, maar ik zat vast. Op dat moment besefte ik dat ik stierf.

Een Moment Buiten Tijd

Plotseling hoorde ik een stem in mijn hoofd die zei: “Andy, je moet even rusten.” In discussie met mezelf, terwijl ik wist dat ik moest opstijgen voor lucht, verzocht de stem me om los te laten. Toen ik uiteindelijk instemde, schoot ik uit mijn lichaam en bevond me in een moment buiten tijd in een tunnel.

Ik was warm, gelukkig, en kon weer ademen, vervuld van een vreugde en onvoorwaardelijke liefde die mijn eerdere terreur volledig verdrong. Ik was volkomen gelukkig, keek naar beneden en zag mijn lichaam. Ik gaf niets meer om mijn leven op aarde, want ik wist dat ik thuis was.

Het Ultieme Inzicht

Vervolgens bevond ik me in een enorme sfeer, zwevend in het midden, omringd door schermen die alle levens die ik geleid had toonden. Ik communiceerde met het licht naast me over deze levens en begreep alles volledig. Wanneer ik me concentreerde op een bepaald scherm, beleefde ik dat leven opnieuw, nu volledig bewust van de gevoelens en effecten van mijn acties op anderen.

Na wat maanden leek, maar in aardse tijd slechts tussen de 10 en 15 minuten was, keerde ik terug naar de tunnel en stond ik dicht bij het licht, dat mij bij naam kende en liefhad. Toen het licht zei “we houden van je”, werd ik omringd door talloze andere lichten die me welkom heetten thuis. Op dat moment werd ik opgenomen in het licht, niet groter of kleiner, maar een holografisch deel ervan.

En het is het meest fantastische gevoel dat ik me als mens ooit kon voorstellen, het is onbeschrijfelijk. Op dat moment wist ik alles. Wat bedoel je, Andy? Ik bedoel, ik wist alles. Er was niets dat ik niet wist. Mensen vroegen me vaak, “Heb je het licht gevraagd over oorlog en vrede en alles?” Ik zei, “Nee, dat heb ik niet gevraagd.” Er was geen reden om vragen te stellen omdat ik het allemaal al wist. Alles was bekend. En nu ben ik bij het licht, en het licht is echt grappig. Het licht heeft een fantastisch gevoel voor humor, lachen, plezier.

Toen we mijn levensreview bekeken in de grote sfeer, zei het licht, “Andy, kijk hoe boos je daarover werd. Weet je, op de lange termijn betekent het niets. Waarom werd je niet losser? Waarom maakte je niet meer plezier terwijl je op de planeet was? Je bent er maar even, want het is niet echt.” Het leven op aarde is niet echt, het is als een toneelstuk, als een film. Er zijn 8 miljard acteurs op de planeet en ze spelen allemaal een rol.

Ze komen met verschillende kostuums, verschillende religies, verschillende rassen, verschillend geslacht, al deze dingen. Maar zodra de kostuums weg zijn en uitgetrokken, wanneer het toneelstuk voorbij is, en je terug bent in het licht, gaat het kostuum uit, en wat weet je? We zijn allemaal één. We zijn allemaal hetzelfde. We zijn gemaakt van hetzelfde materiaal. Er is geen verschil tussen mij en jou.

Er is geen verschil tussen jou en iemand anders. Hier, we zijn gekleed in kostuums om verschillend te zijn, om dingen te ervaren die je niet in het licht kunt ervaren. Je kunt iets niet ervaren dat je al weet. Ik kan niet ervaren hoe het is om voor de eerste keer te praten omdat ik mijn hele leven al heb gepraat. Maar toen ik begon te praten, toen ik mijn eerste paar woorden zei, was dat echt spannend voor mij. Als ik in het licht ben en dingen weet, is het anders dan ze te ervaren.

Dus om te ervaren vertelt het licht me dat, en ik weet het toch omdat ik alles weet. Ik verlaag mijn trillingen omdat iedereen zijn eigen unieke trilling heeft. Dat is wat jou en mij anders maakt, ik verlaagde mijn trillingen zodat ik kon incarneren en geboren worden op een planeet zoals de aarde. En nu een leven leiden waarin ik dingen doe en ervaar die ik wil ervaren. En wanneer ik ze ervaar, ervaar jij ze, iedereen ervaart ze, het draagt bij aan het geheel. Er is maar één eenheid. En alles wat bestaat, dat ooit heeft bestaan, dat zal bestaan, is in die eenheid.

En het is een prachtige, opwindende, fantastische ervaring die ik me herinner terwijl ik dit kostuum gebruik genaamd Andy Petro van Oekraïense afkomst, wonend in de Verenigde Staten van Amerika in 2022. En ik lees mijn script en doe wat ik moet doen terwijl ik hier nog ben, wachtend tot mijn personage klaar is met dit verhaal en ik hier weg kan en terug kan naar waar ik thuishoor. Dus dat hele proces van in het licht zijn was gewoon ongelooflijk.

En het leek alsof ik daar jaren was geweest, misschien honderden jaren. Maar in het licht, aangezien er geen tijd is, is er geen hiërarchie, geen oordeel, geen scheiding. We zijn allemaal één, niet op een saaie, vervelende manier, maar op een gelukkige, opwindende, steeds evoluerende, steeds nieuwe ervaringen in het licht. En dan opeens zegt het licht tegen mij, “Andy, je moet terug.” Ik zei, “Whoa, nee, nee. Je hebt de verkeerde kerel. Ik ga niet terug.”

En het licht zegt voor de tweede keer, “Andy, je gaat terug.” En ik zei, “Heb je niet gehoord wat ik zei? Er is geen reden voor mij om terug te gaan naar die planeet. Ik ben thuis.” En het licht zegt voor de derde keer, “Andy, je gaat terug.” En toen ik het woord terug hoorde, het K in terug, voelde ik hoe ik weer in mijn lichaam werd gestopt.

Het meest vreselijke gevoel dat ik me kan voorstellen, net zoals de meest opwindende ervaring die ik me kon voorstellen was toen ik mijn lichaam verliet en terugkeerde naar het licht. De vreselijkste ervaring die ik heb meegemaakt, was terugkeren naar mijn lichaam. Ik wilde daar niet zijn. Ik wil hier nog steeds niet zijn, maar ik doe wat ik moet doen. Dus terwijl ik dit allemaal hoor en op het zand lig, op mijn buik en mijn hoofd gedraaid en ze duwen op mijn longen om het water uit mijn longen te krijgen.

Dit was voor de tijd van CPR, dit was terug in de jaren vijftig. En ik hoest het water uit. Trouwens, ik ben nooit het bewustzijn verloren. Dit is een complete stroom van het moment dat ik mijn lichaam verliet op de bodem van het meer tot het moment dat ik terugkeerde naar mijn lichaam op het zand bij het meer. Er waren geen lege plekken. Het is een continue stroom van bewustzijn. Dus mijn lichaam was klaar, het lag daar, klaar om vissenvoer te worden.

En ik was daar niet, ik was in het licht. Toen ze het lichaam vonden, en ik weet niet wie het vond, interesseerde het me niet omdat mijn lichaam me niet interesseerde. Alles waar ik om gaf, was bij het licht zijn. Dus toen ik opstond, zeiden ze: “Oh, Andy. Vertel ons, wat is er gebeurd? Hoe voelde het om te verdrinken?”

En ik zei: “Ik kan me niets herinneren.” Dat was mijn eerste grote leugen. Ik zei: “Ik herinner me niets. Het is een complete leegte.” En dat was niet waar. De levendige details waar ik nu over praat, gebeurden bijna 70 jaar geleden.

Terwijl ik er nu over praat, heb ik dezelfde gevoelens als in 1955 op de bodem van het meer. Ik heb het duizenden keren opnieuw beleefd en het verandert nooit. De vreugde en de extase van in het licht zijn, daar zijn geen woorden voor. Iedereen zal het weten omdat iedereen die ervaring zal krijgen; we komen hier allemaal, we gaan allemaal terug en we doen het keer op keer in verschillende variaties, in verschillende sterrenstelsels, in verschillende werelden, wat dan ook. Het is een eindeloos verhaal.

Een Stilzwijgend Geheim

Dus ik stond op en zei tegen mezelf: “Nou, ik kan het niemand vertellen.” Ik heb hier bijna 30 jaar met niemand over gesproken. In 1955 bestond er zelfs geen woord voor wat ik ervaren had. De term ‘bijna-doodervaring’ werd pas in de late jaren ’70 gecreëerd door Dr. Moody, die het benoemde en definieerde als NDE, Near Death Experience. Toen ik zijn boek “Life After Life” voor het eerst las,

25 jaar later, was ik onderweg terug van een zakenreis. Ik zag het boek, pakte het, besloot het te kopen zonder zelfs maar naar binnen te kijken. Ik stopte het in mijn jaszak en toen ik thuis kwam van het vliegveld, na het avondeten, toen iedereen naar bed was, zei ik: “Ik vond dit boek. Ik ga het lezen, dus iedereen naar bed, ik ga zo ook.” Ik haalde het boek uit de kast en begon “Life After Life” te lezen.

Ik las het in één ruk uit tot 3, 4 uur ‘s ochtends. Ik kon het niet wegleggen en tranen stroomden over mijn wangen omdat ik wist dat ik na al die tijd niet gek was. Al die cognitieve dissonantie in mijn hoofd, proberen iets te vergeten wat ik niet kon vergeten, bang om iemand te vertellen wat ik me herinnerde, was een verschrikkelijke periode van 25, 30 jaar. En nu opeens, was ik niet gek.

Dat is een heerlijk gevoel, te weten dat je niet gek bent als je echt denkt dat je gek bent en niets ooit zin heeft. Niets van wat ik in het licht ervoer, had zin met alles wat me geleerd was en hoe ik was opgevoed, niets van dat spul had voor mij zin. Eindelijk weet ik nu dat het een bijna-doodervaring is. En toen ik dat erkende, begon ik me nog meer te herinneren. “Oh ja, nu weet ik.”

Link YouTube Video

De Terugreis Verwachtend

Ik ben nog steeds echt benieuwd en wacht om terug naar huis te gaan, dat is mijn hele punt. Ik wil terug naar huis en uiteraard zal dat binnenkort gebeuren. Ondertussen doe ik mijn best om, ten eerste, vreugde te voelen wanneer mogelijk. Waarom ik hier ben is niet belangrijk. Wat belangrijk is, is dat ik hier ben.

En wat ik kies te doen, is mensen zich beter laten voelen over zichzelf en hen laten weten dat er een thuis is. Ik ben er geweest en ik ben klaar om terug te gaan. Ik heb het retourticket in mijn achterzak, draag het altijd bij me. Zodra ik weet waar de vlucht is, ben ik weg, ik ben hier weg. Dus dat betekent dit voor mij.

Het is een heel, heel gelukkig proces. Ik wacht op een goede manier, wachtend op de terugkeer naar huis. En het is zo duidelijk voor mij en zo simpel. Ik houd van gelukkig zijn. Ik houd van gek doen. Ik houd van vreugde omdat ik me herinner dat het licht een gelukkige plek was. Het licht was gevuld met vreugde en humor.

Ik zeg dat het licht als de beste stand-upcomedian is die er is omdat het licht me vertelde dat de reden waarom ik hier ben, is om vreugde te ervaren. En de reden waarom iedereen überhaupt bestaat, is om vreugde te zijn. En het is heel simpel, het is niet ingewikkeld. Het is kiezen om lief te hebben in plaats van te haten. Het is een keuze, en terwijl ik hier ben, wat ik probeer te doen, vaker wel dan niet, is liefde kiezen boven haat.

Ik kan het niet altijd doen omdat ik een mens ben zoals iedereen. Maar ik kan proberen het vaker wel dan niet te doen, liefde boven haat, glimlachen in plaats van boos te zijn. En er is niets diepgaands. Het zijn eenvoudige daden van vreugde om iemand anders gelukkig te maken. En aangezien we allemaal één zijn, als ik iemand anders gelukkig maak, maakt dat mij gelukkig. Als ik iemand anders haat, haat ik mezelf. Als ik iemand anders pijn doe, doe ik mezelf pijn.

Er is geen scheiding, er is geen hiërarchie. We zijn allemaal één en we zijn allemaal één in het licht. Ik ben een holografisch deel van het licht dat mijn trillingen laag genoeg verlaagde zodat ik geboren kon worden op een planeet genaamd Aarde in een zonnestelsel in de Melkweg, tijdens de periode van 1937 tot 2022, wat ons naar vandaag brengt, en het is prima. Dat is mijn verhaal en daar houd ik me aan.

Ik had nog nooit een operatie ondergaan en wist niet wat me te wachten stond. Op de dag van de operatie werd ik naar de operatiekamer gebracht en begonnen ze me onder narcose te brengen via een infuus. Ik kreeg een allergische reactie op de verdoving waardoor mijn hart stopte. Ik was doodverklaard voor zeven minuten. Alles wat ik met jullie wil delen, gebeurde in die zeven minuten, maar aan de andere kant bestaat zoiets als tijd niet. Voor mij leek het alsof ik uren weg was, maar in werkelijkheid gebeurde mijn reis in een kort tijdsbestek.

Een Tijdeloze Reis

Toen ik stierf, sloot ik mijn ogen en leek het alsof ik het volgende moment in het mooiste gebouw stond dat ik ooit had gezien. Probeer je een langgerekte gang voor te stellen in dit enorme gebouw. Mijn eerste gedachte was dat ik geen idee had dat het ziekenhuis zo groot was, omdat ik niet wist dat ik was overleden. Dit gebouw, gemaakt van marmer, had prachtige witmarmeren kolommen aan de rechterkant en was enorm, zover je kon kijken. Aan de linkerkant van de kolommen stonden prachtige witmarmeren tafels met banken aan alle vier de kanten.

Naast de tafels waren er, de enige manier waarop ik ze kan beschrijven, deuropeningen of tunnels die zwart leken en leken alsof ze perfect uit het witte marmer waren gehouwen. Dus je had deze kolommen, tafels en dan deze tunnels die helemaal doorliepen. Elk tafel had een bijbehorende tunnel. Iets wat ik toen nog niet wist, is dat we allemaal spirituele gidsen hebben die ons begeleiden in ons leven. Mijn spirituele gids, Alan genaamd, leidde me door deze hele reis en vertelde me wat ik zag.

Een Venster naar het Universum

Alan vroeg me om in de eerste tunnel te kijken, direct links van mij. Het leek alsof ik naar de ruimte keek, vol sterren, sterrenstelsels en planeten; het was absoluut prachtig. Toen ik naar de volgende tunnel keek, kwam er een oudere man doorheen die zijn rechterhand op zijn borst hield alsof hij pijn had. Alan vertelde me dat de man was overleden aan een hartaanval. Normaal horen we over bijna-doodervaringen waarbij mensen zichzelf boven hun lichaam zien zweven en dan een tunnel met een wit licht zien. Maar zelden horen we wat er gebeurt na dat witte licht, omdat mensen meestal niet terugkeren van daaruit. Mijn ervaring begon aan de andere kant van dat witte licht.

Het gebouw waarin ik was, noemde Alan het Oriëntatiecentrum. Wanneer iemand het licht binnengaat, eindigen ze in het Oriëntatiecentrum, waar ze worden opgewacht door zogenaamde oriëntatiebegeleiders. Bij elke tafel die ik zag, zaten twee mensen, de oriëntatiebegeleiders, wiens taak het is mensen te helpen zich opnieuw aan te passen aan de andere kant, het hiernamaals of thuis, hoe je het ook wilt noemen. Toen de oudere man door de tunnel stapte, stond een van de begeleiders op, nam zijn handen in de hare, en begeleidde hem terug naar de tafel waar ze gingen zitten.

Gedurende het hele gesprek zag ik hoe ze met hem praatte, maar ik stond te ver weg om te horen wat ze zei. Ze hield zijn handen de hele tijd vast. De reden dat ze daar zijn, is omdat mensen, wanneer ze een leven beginnen, vaak 80, 90, zelfs 100 jaar op aarde leven en vergeten waar ze vandaan komen. De meesten van ons krijgen een soort geheugenverlies als we een nieuw leven beginnen. Wanneer we sterven, zijn we vergeten waar we vandaan komen. De oriëntatiebegeleiders vertellen mensen simpelweg dat ze terug zijn aan de andere kant, hun leven hebben voltooid en nu weer thuis zijn.

Mijn gids zei dat ik goed moest kijken, dus ik begon te observeren. Plotseling begon hij te veranderen; hij veranderde in een man van in de dertig. Dit komt omdat er aan de andere kant geen leeftijd bestaat; de ideale leeftijd voor mensen is rond de 30. We zijn daar dus allemaal in onze dertiger jaren. Na dat moment stond hij op, liep naar rechts, tussen de kolommen door, en liep drie treden naar beneden naar wat leek op Engelse tuinen. Alles was perfect onderhouden, met prachtige bloemen, bomen, en het groenste gras dat ik ooit had gezien.

Dit is de plek waar mensen die terugkomen van een leven herenigingen hebben met mensen die hen voor zijn gegaan; ouders, grootouders, vrienden, broers, zussen, kinderen – mensen die ze tijdens hun leven hebben gekend en iedereen die ze aan de andere kant kennen, is er om hen te begroeten. Dit is omdat het voltooien van een leven op aarde als een enorme prestatie wordt gezien. Het is een grootse gebeurtenis aan de andere kant dat je daadwerkelijk een leven hebt afgerond en nu weer thuis bent.

Mijn gids toonde me eerst de buitenkant van de gebouwen, voordat hij me naar binnen leidde. Alles wat ik deel, beschrijft eerst de buitenkant van het gebouw, waarna hij me mee naar binnen nam. Na de oriëntatie en de hereniging, bracht hij me naar wat de Levensbeoordeling wordt genoemd. Na elk leven hebben we een levensbeoordeling. Hij nam me mee naar een gebouw dat rond was van binnen, met witmarmeren kolommen langs de omtrek. Het leek op een bioscoopzaal zoals we die op aarde kennen, maar dan rond, met filmschermen langs de hele omtrek bovenaan. De schermen lichtten op en toonden verschillende episoden uit mijn leven, van baby tot aan de leeftijd van 21 jaar. Mijn gids legde uit dat iedereen levensbeoordelingen heeft en hun leven kan zien alsof het destijds plaatsvond.

De volgende plek die hij me toonde, leek op een prachtig wit Grieks marmeren gebouw, rechthoekig met kolommen. Binnenin was het weer een ronde kamer, maar in plaats van schermen rondom had het slechts één scherm aan de voorkant. Hij begon me vorige levens te tonen om aan te tonen dat het concept van vorige levens echt is. Als katholiek opgevoed, was dit een vreemd idee voor mij, aangezien het idee van vorige levens niet deel uitmaakt van het christendom of katholicisme. Toch toonde hij me levens als monnik, schoenlapper en visser, elk met hun eigen verhalen en lessen.

Het laatste gebouw leek op een stadion, enorm groot, waar je naar voetbalwedstrijden of rugby gaat kijken. Binnenin was ik de enige persoon in deze ruimte, die leek op een planetarium. Een man achter me begon de voorstelling. Toen de lichten uitgingen, toonde hij eerst ons zonnestelsel op het plafond, en daarna, vanuit het perspectief van de andere kant, honderden, duizenden, miljoenen planeten, om aan te geven dat er veel meer leven in het universum is dan we kunnen bevatten.

Wat ze wilden dat ik met mensen deelde, was dat de aarde niet de enige planeet is waarop je een leven kunt hebben. Er zijn letterlijk een onbeperkt aantal planeten in het universum waar we levens kunnen hebben, en al die planeten hebben verschillende levensvormen, net zoals wij hier op aarde, maar dan zijn het er miljoenen. Dit was waarschijnlijk een van mijn favoriete plekken waar hij me naartoe nam, omdat ik van astronomie hou. Ik vind het fascinerend dat de aarde niet de enige plek is waar we naartoe kunnen.

De volgende plek waar hij me naartoe bracht, was het grootste gebouw dat ik tot nu toe had gezien. Het was een lang rechthoekig gebouw, maar deze was anders; het had geen kolommen aan de zijkanten, alleen marmeren kolommen aan de voorkant. Je moest misschien 30 of 50 treden oplopen om bij de ingang te komen. Binnen bleek het een bibliotheek te zijn, een enorme bibliotheek met gigantische boekenkasten vol boeken zover je kon kijken. Aan de linkerkant waren kamers, vergelijkbaar met de studeerkamers die we in bibliotheken op aarde hebben.

In een van deze kamers zat een vrouw op een soort bank, met haar rug naar mij toe. Ze had lang, gitzwart haar tot aan haar middel en droeg een soort paarsrode gewaad. Ze keek naar wat wij tegenwoordig een flatscreen-tv zouden noemen, bevestigd aan de muur. Ze keek naar een gevecht dat 200 jaar geleden op aarde plaatsvond tussen de inheemse Amerikaanse stammen en de Amerikaanse cavalerie. Ik vroeg me af hoe zij een gevecht kon bekijken dat honderden jaren geleden plaatsvond, lang voordat er videorecorders waren. Mijn gids vertelde me dat alles wordt opgenomen, hoewel ik zelfs nu nog niet begrijp hoe dat mogelijk is. Ik zie het als iets goddelijks, dat God onze levens op een of andere manier kan opnemen.

In deze kamers kun je alles leren wat je maar wilt, of het nu gaat over de Tweede Wereldoorlog of wat dan ook. Je kunt deze kamers bezoeken en leren over die periode in de geschiedenis van de aarde. De volgende plek waar hij me naartoe bracht, was een kasteel. Het was prachtig versierd, net als de kastelen die we vandaag de dag kennen, met een rode loper die helemaal door het kasteel liep. Aan de muren hingen levensgrote schilderijen van royalty: koningen, koninginnen, prinsessen, mensen die in die tijd in het kasteel leefden. Voor elk schilderij stond een lessenaar met een boek dat over het leven van die persoon ging. Alles wat je over die persoon wilde weten, kon je in die boeken lezen.

In dit kasteel zag ik een vrouw met schouderlang, blond haar in een oranjerood gewaad. Ze was de eerste persoon die me tijdens deze ervaring zag en naar me toe kwam. Ik had haar alles kunnen vragen, maar het enige wat ik zei was: “Nee, dank je, ik kijk alleen maar.” Mensen aan de andere kant hebben verschillende rollen, maar niet zoals wij banen hebben om rekeningen te betalen. Ze doen wat ze liefhebben. Deze vrouw was een geleerde, gespecialiseerd in de geschiedenis van de middeleeuwse periode in Europa.

Wat echt interessant is aan de andere kant, is dat we allemaal de drang lijken te hebben om te blijven groeien en leren. Dat is waarom we in eerste instantie het leven ingaan: om te leren en ervaringen op te doen. En je kunt blijven leren aan de andere kant, maar dan niet door ervaring.

Een van de redenen waarom we naar de aarde komen, is om daadwerkelijke ervaringen op te doen. Aan de andere kant ligt de nadruk op leren, vandaar dat er zoveel verschillende bibliotheken zijn. Wat zo geweldig is aan de andere kant, is dat je kunt nastreven wat je lief is. Dus of je nu van wandelen, zwemmen, schrijven of muziek houdt, alles wat je hier graag doet, kun je daar ook doen. Ik vond het ongelooflijk fascinerend dat je alles kunt nastreven wat je wilt. Het is echt als een hemel of een paradijs.

Het allerlaatste wat gebeurde, was dat mijn gids me naar een veld vol prachtige bloemen bracht en toen vertrok. Vervolgens verscheen er een man voor me, en ik weet dat dit gek klinkt, maar het was Jezus. Hij stond voor me, en ik kon zijn handen zien, zijn witte gewaad met een gouden sjerp rond het midden en goudkleurige sandalen die tot zijn kuiten reikten. Ik kon zijn gezicht niet zien, want er kwam zoveel licht van zijn gezicht dat ik zijn trekken niet kon onderscheiden. Hij sprak tot me en zei: “Je moet hen vertellen dat er geen dood is.” Op het moment dat hij dat zei, was ik onmiddellijk terug in mijn lichaam op de operatietafel, met iedereen die op me neerkeek. Ze moesten zes keer de defibrillator op me gebruiken om me terug te brengen. Dat was het laatste wat er gebeurde tijdens mijn bijna-doodervaring.

Al die jaren sindsdien heb ik geprobeerd mensen te vertellen wat Jezus me zei: “Je moet hen vertellen dat er geen dood is.” Sindsdien probeer ik mijn verhaal te delen met wie maar wil luisteren, om mensen hoop te geven. En ik denk dat dat is wat mijn verhaal doet, meer dan iets anders. Het geeft mensen hoop, door te weten dat de mensen die je verloren hebt in je leven – vrienden, familie, kinderen – eigenlijk aan de andere kant zijn. Dat is waar we heengaan als we sterven en de aarde verlaten. Dat was mijn ervaring in een notendop.

Link YouTube Video

Alvast 5 van de belangrijkste punten

De Fascinerende Geschiedenis van BDE’s

Verhalen van bijzondere ervaringen aan het einde van het leven hebben mensen al eeuwenlang geboeid. Tegenwoordig noemen we ze bijna-doodervaringen (BDE’s), maar door de eeuwen heen werden ze gezien als bewijzen van een spirituele wereld voorbij het fysieke bestaan. Van de oude Grieken tot de Tibetaanse traditie, overal vinden we verslagen van mensen die uit hun lichaam traden en indringende visioenen ondergingen.

Westerse wetenschappers wuifden deze ideeën lange tijd weg, maar moderne studies hebben aangetoond dat BDE’s niet zomaar kunnen worden afgedaan. Ze vinden vaak plaats wanneer mensen klinisch dood zijn, zonder hartslag of hersenactiviteit. Hoe kunnen we die ervaren als ze niet in onze hersenen worden gegenereerd?

Lees ook: Onderzoek naar BDE’s roept belangrijke wetenschappelijke vragen op over de aard van het bewustzijn

Wat is een Bijna-Doodervaring Precies?

Laten we eens kijken naar de definitie van een BDE volgens onderzoeker Bruce Greyson: “een diepgaande psychologische gebeurtenis met transcendente en mystieke elementen, die meestal plaatsvindt bij mensen die dicht bij de dood zijn of in zeer gevaarlijke situaties verkeren.” Met andere woorden, het zijn intense ervaringen bij mensen die bijna sterven, maar tijdig worden gered of zich realiseren dat ze niet echt doodgaan.

Wat maakt BDE’s zo bijzonder? Ten eerste zijn ze vrij algemeen. Studies schatten dat zo’n 10-17% van ziekenhuispatiënten in kritieke toestand een BDE meemaakt. Daarnaast lijken ze universeel: mensen uit alle landen en culturen rapporteren gelijksoortige ervaringen, ongeacht leeftijd, geslacht of overtuigingen. Hoe kan dat?

De Kenmerkende Aspecten van BDE’s

Hoewel elke BDE uniek is, hebben onderzoekers enkele veelvoorkomende kenmerken geïdentificeerd. Een bekend aspect is de tunnelervaring: mensen beschrijven het gevoel dat ze door een donkere tunnel of buis bewegen naar een helder licht. Vaak worden hieraan tintelende geluiden of muziek toegevoegd: misschien de “hemelse klanken” waar sommigen over spreken?

Velen melden ook een diep gevoel van vrede en euforie, alsof alle zorgen van de wereld zijn verdwenen. Schrijver en BDE’er Anita Moorjani omschrijft het als “totaal oplossen in een zee van oneindige, onvoorwaardelijke liefde.” Sommigen ervaren zelfs een levensterugblik, waarin ze belangrijke gebeurtenissen van hun leven nog een keer beleven. Wat een intense maar tegelijk verrijkende ervaring moet dat zijn!

“Het was alsof ik van ver kon zien, maar tegelijkertijd allesomvattend bewust was. Oceanen van liefde en licht spoelden over mij heen.” – Anita Moorjani, auteur van ‘Aan de Andere Kant van het Oneindige’

Je Eigen Lichaam van Buitenaf Zien

Een van de meest verbazing wekkende aspecten van BDE’s is de zogenaamde uittreding: mensen rapporteren dat ze hun eigen lichaam van een afstand konden waarnemen. Het is alsof hun bewustzijn zich even van hun fysieke omhulsel heeft losgemaakt. Chirurg Tony Cicoria, die een BDE had na een blikseminslag, beschreef zijn lichaam op de grond te zien met mensen er omheen.

Maar het meest intrigerende zijn de gevallen waarin blinden details beschrijven die ze alleen konden waarnemen als hun bewustzijn écht even los was van hun ogen. Denk aan de verbluffende ervaring van de blinde Vicki Umipeg, die een man met een poncho en pet kon beschrijven in de operatiekamer, details die later bleken te kloppen! Hoe is dat mogelijk als ze geen gebruik maakte van haar ogen?

Bewijzen van het Hiernamaals of Breinverschijnsel?

Voor velen zijn dit soort ervaringen een tastbaar bewijs van een bestaan na de dood, een dimensie van pure liefde en licht. Maar sceptici blijven een materiële verklaring zoeken. Zouden BDE’s misschien de laatste stuiptrekkingen van een stervende hersenen kunnen zijn? Bevindingen dat ze kunnen optreden bij mensen met slaapstoornissen als narcolepsie lijken hier inderdaad op te wijzen.

Toch blijft de oorsprong van BDE’s voor veel wetenschappers een raadsel. Want hoe kunnen mensen zintuiglijke informatie opnemen zonder gebruik te maken van hun zintuigen? En hoe verklaart dat de kalmerende, blijvende effecten die veel BDE’ers melden? De vooraanstaande onderzoeker Bruce Greyson denkt daarom dat er meer aan de hand is. “Er zijn teveel wetenschappelijke hints om de spirituele hypothese helemaal van tafel te vegen.”

Blijvende Transformaties na BDE’s

Of je nu gelooft dat BDE’s een glimp van het hiernamaals bieden, of denkt dat ze een wonderbaarlijk hersenproces zijn, één ding is zeker: ze kunnen een onuitwisbare indruk achterlaten. Veel BDE’ers spreken van een totale ommekeer in hun levensvisie en waardepatronen. Veel van hun angsten en zorgen zijn als sneeuw voor de zon verdwenen.

Neem bijvoorbeeld de inspirerende Howard Storm, een atheïstische professor die na een PDE een vurig gelovige werd. “Ik stond versteld van de oneindige, allesomvattende liefde die door de kern van het universum stroomde,” vertelde hij. “Dat veranderde alles wat ik ooit had geloofd.” Door de helende kracht van onvoorwaardelijke liefde te ervaren, kregen velen een diepe waardering voor elk leven en een frisse, positieve kijk op de wereld.

Voorbij de Grenzen van de Wetenschap

Uiteindelijk roepen BDE’s meer vragen op dan ze beantwoorden. Wijzen ze op een hogere werkelijkheid? Zijn het uitbarstingen van hersenactiviteit in een stervend lichaam? Of manifestaties van het mysterie dat het leven omringt? Misschien zijn het simpelweg ervaringen die voorbij het menselijk begrip gaan, buitencategorische fenomenen die een ongekende uitdaging vormen voor de wetenschap.

Eén ding is zeker: door de ogen van BDE’ers krijgen we een verfrissende blik op dood en leven. Ze herinneren ons eraan open te blijven staan voor wonderbaarlijke mogelijkheden die we nog niet begrijpen. “De wetenschap zal er niet in slagen het mysterie uit het leven te halen,” zoals de beroemde natuurkundige Albert Einstein al zei. “Want het is juist het mysterie dat het meeste levensvatbare, aantrekkelijke en avontuurlijke deel van het bestaan uitmaakt.”

De Schitterende Spirituele Dimensie

Wat veel BDE’ers het meest raakt, zijn de spirituele ontmoetingen die ze soms beschrijven. Van lichtgevende wezens tot overleden geliefden, deze ervaringen lijken allemaal te wijzen op een dimensie voorbij ons fysieke bestaan. Eentje die baadt in onvoorwaardelijke liefde en licht.

Voormalig atheïst en BDE’er Ian McCormick vertelde over zijn “indringende ontmoeting met een liefdevolle bron van licht uit wie een oneindige liefde straalde.” Of de verbluffende ervaring van Donald Morse, die in een “prachtige, rijkelijke dimensie” terechtkwam: een weidse vlakte met fonkelende struiken en een stralende stad in de verte. Hij was er met “klaarlichte, liefdevolle wezens”, onder wie een overleden vriend die hem liefdevol begroette.

“Er bestaan inderdaad engelen van licht. Mijn engel had een stralend gezicht en ze verspreidde vrede en liefde overal om zich heen” – Anita Moorjani

Wat je er ook van vindt, deze verslagen lijken alle wijdverspreide religieuze en spirituele opvattingen over een hogere werkelijkheid te bevestigen. Ze herinneren ons eraan dat de werkelijkheid veel meer rijk en wonderbaarlijk is dan we ons vaak realiseren.

Het Belang van BDE-Onderzoek

Veel sceptici blijven BDE’s gemakshalve afdoen als hersenspinsels of hallucinaties. Maar voor onderzoekers als Greyson laten ze zien dat onze huidige wetenschappelijke modellen tekort schieten om deze unieke menselijke ervaringen te verklaren. Er moet iets zijn dat we over het hoofd zien, aspecten van de werkelijkheid waar ons materiële wereldbeeld geen recht aan doet.

Door BDE’s serieus te bestuderen, hopen wetenschappers nieuwe inzichten te krijgen in de grenzen van het menselijk bewustzijn. Misschien wel de sleutel tot verbluffende nieuwe ontdekkingen over de aard van onze geest en haar verhouding tot de fysieke werkelijkheid. Een avontuur dat grenzen zal verleggen en nieuwe deuren zal openen naar de wonderen van het bestaan. Wie weet, door het openlijk aan te gaan, zouden BDE’s de wetenschap wel eens tot een spirituele revolutie kunnen leiden!

Inzichten voor Onze Moderne Tijd

Voor velen vormen BDE’s een frisse tegenspraak van onze moderne, dogmatisch-materialistische cultuur. In een wereld die draait om efficiëntie, winst en consumptie, herinneren ze ons aan de diepe dimensie van verbondenheid en liefde die aan de kern van alle dingen ligt.

Door de ogen van BDE’ers zien we hoe berekenend zakelijk succes of materiële welvaart bijzaak zijn. Echte vervulling ligt in het koesteren van onze menselijke connecties, en het besef dat we allemaal deel uitmaken van één groot levensgeheel. “We zouden beter de liefde kunnen eren als de alfa en omega van ons bestaan,” schreef de wijze NDE’er Carl Jung, “niet iets dat je maar af en toe vindt aan de oppervlakte van het leven.”

Een Positieve Kijk op de Dood

Voor de meeste mensen blijft de dood een grote angst en taboe. Maar in de verhalen van BDE’ers wordt deze levensovergang vaak getransformeerd tot een ontroerend mooi, liefdevol proces. In plaats van het definitieve einde, wordt de dood een poort naar een nieuwe staat van verrukkelijke liefde en licht.

“Het was helemaal niet eng om dood te zijn,” vertelt Anita Moorjani, die in haar BDE de lieflijke wezens en dimensies van het hiernamaals ontdekte. “Die werelden zijn zo liefdevol, adembenemend en vredig. De dood was als thuiskomen.” Een hoopvolle visie die ons kan steunen in de zwaarste momenten van het leven.

“Ik verlangde terug te keren naar die eeuwenoude staat van zijn, waar dood alleen maar een illusie was.” – Eben Alexander, auteur van ‘Proof of Heaven’

Uiteindelijk inspireren BDE’s ons om de dood niet langer als een vijand te zien, maar als een vertrouwde metgezel. Een natuurlijke stap in de kosmische cyclus van het leven, die ons naar nieuwe hoogten van liefde en bewustzijn kan leiden. Een belofte van verrukkelijke nieuwe werelden die onze verbeelding te boven gaan.

BDE’s en Hun Helende Potentieel

Voor veel mensen hebben BDE’s een diepe helende werking. Door het gevoel van pure liefde en verbondenheid dat ze brengen, helpen ze ons loskomen van negatieve emoties als angst, woede en wrok. Alles wat overblijft is een diepe bewondering voor het mysterie van het leven.

De prachtige natuurkundige Daniël Hooglugt vertelde hoe haar BDE haar hielp zich te bevrijden van depressies: “Plotseling besefte ik dat deze wereld slechts een fractie is van een veel grotere realiteit. Mijn zorgen en ego’s leken zo klein in het licht van die ervaring. Ik voelde alleen nog maar oneindige dankbaarheid voor het wonder van het bestaan.”

Misschien is dat uiteindelijk wel de grootste gave van BDE’s: ze herinneren ons eraan ons leven te vieren en het bestaan te omarmen, met al zijn pracht en mysterie. Want zoals Ian McCormick het verwoordde: “Deze wereld straalt inderdaad van oneindigheid; we hoeven alleen maar de juiste ogen te hebben om het te zien.”

Referenties en Studies

• Near-death experiences and the brain, Seppe van der Bijl and Bruce Greyson, gepubliceerd op 11 februari 2019
• The Case of an Experienced Cardiovascular Surgeon Struck by a Force Five Lighting Bolt, C. Lee en gesprekken met Tony Cicoria, gepubliceerd op 28 juni 2021
• UCTV and the Brain with Dr. Bruce Greyson on Near Death Experiences, een interview met Bruce Greyson van de University of Virginia, gepubliceerd op 5 maart 2015
• Biografie van Albert Einstein, een overzicht van Einstein’s leven en werk op de website Natuurkunde.nl, zonder publicatiedatum
• Near Death Experience Research Foundation Archives, een uitgebreide verzameling BDE-gevallen, bijgehouden door NDERF, zonder publicatiedatum
• Atheist Died and Met God, een verslag van Ian McCormick’s BDE op de Remarkable Coming Day website, zonder publicatiedatum
• Insights from Near-Death Experience Accounts, een verzameling inzichten en citaten van BDE’ers, bijgehouden door NDERF, zonder publicatiedatum
• Interview met Daniël Hooglugt, een interview met de natuurkundige na haar BDE, gepubliceerd op Averting the Apocalypse op 21 april 2022

Veelgestelde Vragen

Wat is een bijna-doodervaring precies?

Een bijna-doodervaring (BDE) is een diepgaande psychologische gebeurtenis met transcendente en mystieke elementen, die meestal plaatsvindt wanneer iemand in een bijna-doodsituatie verkeert. Mensen kunnen elementen ervaren zoals een tunnelervaring, een levensterugblik, een gevoel van diepe vrede, ontmoetingen met lichtgevende wezens en het waarnemen van het eigen lichaam van een afstand.

Hoe vaak komen BDE’s voor?

Studies tonen aan dat BDE’s relatief algemeen zijn. Zo’n 10-17% van kritieke ziekenhuispatiënten maakt er een mee. In de algemene bevolking ligt het percentage rond de 5-10%. Ze lijken universeel voor te komen in alle culturen en leeftijdsgroepen.

Wat is de oorzaak van BDE’s?

Er is nog geen consensus over de precieze oorzaak van BDE’s. Sommige wetenschappers denken dat ze veroorzaakt worden door hersenprocessen rond het moment van klinische dood. Anderen speculeren over een meer spirituele verklaring waarbij het bewustzijn even losraakt van het fysieke lichaam. De oorsprong blijft vooralsnog een mysterie.

Hebben BDE’s blijvende effecten?

Ja, veel BDE’ers melden dat hun ervaring een diepe, blijvende impact had op hun levensvisie en waarden. Het doorleefde gevoel van allesomvattende liefde en verbondenheid met het universum leidde vaak tot meer rust, tevredenheid en een positiever mensbeeld.

Wat kunnen BDE’s ons leren over de dood?

In BDE-verhalen wordt de dood vaak niet langer gezien als een angstaanjagend einde, maar als een mooie overgang naar een nieuwe staat van bewustzijn en liefde. BDE’s inspireren ons de dood niet als vijand maar als metgezel te zien op de kosmische levensreis.