Dit onderzoek suggereert dat IL-11 niet alleen een rol speelt bij ziektes die verband houden met ouderdom, maar ook bij het algemene verouderingsproces. Door de productie van IL-11 te verminderen of te blokkeren, kan mogelijk de levensduur verlengd worden. Dit opent nieuwe wegen voor behandelingen gericht op veroudering en aanverwante ziektes bij mensen.

Hoe IL-11 Ons Lichaam Beïnvloedt

Bij het ouder worden neemt de hoeveelheid IL-11 in verschillende weefsels en celtypen toe. Dit eiwit activeert een reeks signaalroutes in het lichaam, zoals ERK (extracellulaire signaal gereguleerde kinase), AMPK (AMP-geactiveerde proteïne kinase) en mTORC1 (mechanistic target of rapamycin complex 1). Deze routes zijn cruciaal voor de stofwisseling en verouderingsprocessen. Een overmatige activatie van deze routes door IL-11 leidt tot stofwisselingsproblemen, meervoudige ziektes en kwetsbaarheid.

Door IL-11 te blokkeren, worden deze schadelijke routes minder actief. Dit resulteert in een betere stofwisseling en een afname van verouderingsverschijnselen. De spiermassa en kracht van muizen namen toe, hun lichaamstemperatuur bleef beter gereguleerd, en hun lichaamsvet nam af. Deze bevindingen benadrukken hoe belangrijk IL-11 is bij veroudering en hoe het blokkeren ervan positieve effecten kan hebben.

Praktische Toepassingen: Van Muizen naar Mensen

Momenteel worden behandelingen met anti-IL-11 getest voor fibrotische longaandoeningen bij mensen, (fibrotic verwijst naar de vorming van overtollig bindweefsel (fibrose) in een orgaan of weefsel als reactie op schade of ziekte). Dit onderzoek laat zien dat dergelijke behandelingen ook verouderingsverschijnselen kunnen tegengaan en de levensduur kunnen verlengen. Het is mogelijk dat mensen die deze therapie ondergaan niet alleen verbetering van hun longziekte zullen zien, maar ook minder snel ouder worden en langer gezond blijven.

Hoewel het onderzoek nog in een vroeg stadium verkeert, zijn de resultaten veelbelovend. Ze wijzen erop dat IL-11-remming een breed scala aan veroudering gerelateerde aandoeningen kan beïnvloeden, van diabetes en hartziekten tot spierverlies en algemene kwetsbaarheid. Dit kan een revolutie teweegbrengen in de manier waarop we veroudering en ouderdomsziekten behandelen.

De Volgende Stappen: Meer Onderzoek Nodig

Hoewel de resultaten indrukwekkend zijn, is er nog veel werk te doen voordat anti-IL-11-behandelingen beschikbaar zijn voor verouderingsproblemen bij mensen. Verdere studies zijn nodig om te begrijpen hoe deze behandelingen werken en welke bijwerkingen ze kunnen hebben. Daarnaast moet onderzocht worden hoe lang en op welke manier de behandelingen het beste kunnen worden toegediend.

Wetenschappers zijn optimistisch dat de remming van IL-11 een veelbelovende nieuwe weg is in de strijd tegen veroudering. Het doel is nu om deze bevindingen te vertalen naar effectieve therapieën die de gezondheid en levensduur van mensen wereldwijd kunnen verbeteren. Dit onderzoek markeert een belangrijke stap naar een toekomst waarin veroudering kan worden vertraagd en mensen langer gezond kunnen leven.

Geraadpleegde bronnen:

• https://www.nature.com/articles/s41586-024-07701-9 | Inhibition of IL-11 signalling extends mammalian healthspan and lifespan

Ook lezen:

Het Universeel Basisinkomen In Chicago: Resultaten En Politieke Implicaties

Bestrijden Appels Beter Kanker Dan Medicatie?

Gaat Ozempic (semaglutide) Zorgen Voor De Volgende Opioïdecrisis?

De Schrikbarende Daling van Testosteronniveaus en Spermakwaliteit Bij Mannen Sinds 1973, 2005 en 2014

Buitenzintuiglijke Waarneming: Ontdek De Verbluffende Krachten Van ESP En De Impact Op Onze Realiteit

Veelgestelde vragen

Wat is IL-11 en wat doet het in het lichaam?

IL-11 is een pro-inflammatoir cytokine dat ontstekingen veroorzaakt en bijdraagt aan veroudering en ziektes door het activeren van schadelijke signaalroutes in het lichaam.

Hoe beïnvloedt IL-11 de veroudering van muizen?

Door IL-11 te blokkeren, verbeterden de stofwisseling en spierfunctie van oude muizen, verminderden tekenen van veroudering, en leefden ze gemiddeld 24,9% langer.

Wat zijn de mogelijke toepassingen van deze ontdekking voor mensen?

Behandelingen met anti-IL-11 kunnen mogelijk verouderingsverschijnselen tegengaan, de levensduur verlengen, en ziekten zoals diabetes en hartziekten beïnvloeden.

Precies dat! Hoe oud zou je eigenlijk willen worden?

Nou, het is dus niet echt een eerlijke vraag. Het is namelijk geen goede vraag, omdat de meeste mensen niet de (meest recente) kennis in huis hebben om die vraag in de juiste context te plaatsen.

En waarom is dat?

Omdat we altijd rationaliseren over leeftijd. We denken dat we een bepaalde leeftijd moeten accepteren en we baseren dat op de levensverwachting. We kijken hoe lang mensen hebben geleefd en hoe lang mensen doorgaans leven in onze cultuur, in onze samenleving.

Ouderdom en gezondheid

Maar het andere probleem is dat we naar oude mensen kijken en we zien dat veel van hen ziek zijn. En we zeggen: ik wil lang leven, maar ik wil niet lijden, ik wil niet lang ziek zijn.

Dus dan rechtvaardigen we ons antwoord op basis daarvan en we komen met een getal. Maar laten we proberen om voor een moment niet te rationaliseren en laten we gewoon het wat-als spel spelen.

Leeftijd is slechts een getal

De enige reden waarom we er een limiet op stellen, is dat we denken dat we het niet kunnen volhouden. We denken niet dat we ons goed kunnen blijven voelen, van het leven kunnen blijven genieten en productief kunnen zijn.

Maar als dat wel zo was, zou dat alles veranderen. Wat als je je zou voelen zoals je je vandaag voelt? Je zou niet snel willen stoppen met leven. Je zou denken: hé, misschien wel 120, misschien wel 150, misschien wel veel verder dan dat.

Veroudering als ziekte

Een van de toonaangevende onderzoekers op het gebied van veroudering en verjonging, het omkeren van veroudering, heeft gesuggereerd dat veroudering een ziekte is. En de reden dat hij dat zegt, en ik ben het daar mee eens, is dat we ziekten classificeren als ze minder dan 50% van de mensen treffen.

Als het meer dan 50% treft, zoals bijna iedereen, dan wordt het niet als een ziekte beschouwd, maar als een aandoening, het is gewoon het onvermijdelijke, iets dat iedereen overkomt.

Dus ziekten zijn dingen als artritis, hoge bloeddruk, kanker, diabetes en dementie, omdat ze minder dan 50% van de bevolking treffen, althans minder dan 50% van de jonge bevolking als je het gemiddelde neemt.

Maar als je kijkt naar iemand die 20 jaar oud is en je kijkt naar de kans om artritis, hoge bloeddruk, kanker en dergelijke te vinden, dan zie je dat die aandoeningen veel minder vaak voorkomen bij jongere mensen.

De invloed van veroudering op ziektes

In een 20-jarige is de kans op het krijgen van bepaalde ziektes zeer, zeer klein, terwijl als je kijkt naar een 80- of 90-jarige, zij honderden of duizenden keren meer kans hebben om die ziekte te krijgen.

In plaats van naar deze aandoeningen te kijken als individuele ziektes, zegt David Sinclair dat we ernaar moeten kijken als een gevolg van veroudering. Ze nemen niet toe met een paar procent, maar wel duizendvoudig.

Daarom is veroudering de belangrijkste ziekte die dit allemaal veroorzaakt. Laten we stoppen met het kijken naar deze individuele aandoeningen en ons richten op het oplossen van veroudering.

Wat is veroudering en wat zijn de oorzaken?

Er zijn door de jaren heen verschillende theorieën geweest over wat veroudering veroorzaakt, en sommige daarvan zijn bekroond met een Nobelprijs. Deze theorieën omvatten DNA-schade, telomeer verkorting, mitochondriale disfunctie en nog veel meer.

Maar dit zijn niet de oorzaken, dit zijn dingen die we waarnemen naarmate veroudering vordert. Volgens David Sinclair is het verlies van informatie de enige oorzaak die al deze theorieën verenigt.

Genetische en epigenetische informatie in veroudering

Er zijn twee soorten informatie: genetische informatie, die bestaat uit DNA en verantwoordelijk is voor 20% van veroudering, en epigenetische informatie, die verantwoordelijk is voor 80% van veroudering en de manier waarop veroudering functioneert in het lichaam.

Genetische informatie bestaat uit vier letters: A, T, C en G (adenine, thymine, cytosine en guanine). Omdat er vier verschillende letters zijn, beschouwen we dit als digitale informatie.

Epigenetische informatie heeft betrekking op de verpakking van DNA. Je kunt DNA zien als een blauwdruk of een kookboek. De epigenetische informatie bepaalt, net als jij beslist wat je gaat eten, niet het kookboek zelf.

Geraadpleegde bronnen:

• https://en.wikipedia.org/wiki/Epigenetics

Verlies van analoge informatie en veroudering

Omdat DNA zo stabiel is en uit vier verschillende letters bestaat die kunnen worden gerepareerd, hebben we het bij verlies van informatie en veroudering over het verlies van analoge informatie.

DNA is verpakt in chromosomen en als je een cel opent en onder een microscoop kijkt, kun je deze structuur daadwerkelijk zien. Maar als je het ontwart, zie je dat het een enorm lange streng is, gemaakt van chromatine. Het DNA is opgerold en omwikkeld met eiwitten, waardoor het strak verpakt zit en je het niet kunt lezen.

Omgevingsinvloeden en epigenetische factoren

In onze omgeving zijn er invloeden die de chemische boodschappers beïnvloeden die zich hechten aan en invloed uitoefenen op deze eiwitten, de histone staarten.

Deze eiwitten zullen vervolgens het DNA ontrollen zodat we het kunnen openen en lezen. Wanneer we jong zijn, werkt dit proces erg goed: alles is goed verpakt en elke cel heeft een duidelijke identiteit omdat alleen de juiste eiwitten op het juiste moment worden geproduceerd.

Veroudering en verlies van cel-identiteit

Naarmate we ouder worden, kan deze verpakking echter verslechteren. Er treedt een verlies van identiteit op omdat het op- en afwikkelen en de communicatie niet meer zo nauwkeurig werken.

Er ontstaat verwarring over wanneer genen aan en uit moeten worden gezet, en als gevolg daarvan worden de juiste eiwitten niet per se op het juiste moment in het juiste weefsel geproduceerd.

Hierdoor ontstaat er verwarring tussen organen zoals de lever, nieren en hersenen en is er enige overlap in de geproduceerde eiwitten. Wanneer er minder precisie is, neemt de gezondheid af.

Hoe kunnen we veroudering omkeren?

Als we veroudering als een ziekte beschouwen en begrijpen dat het voornamelijk te wijten is aan het verlies van epigenetische informatie, dan is de volgende vraag: hoe kunnen we dit proces omkeren?

Er zijn verschillende manieren waarop we dit kunnen doen, waaronder het veranderen van onze levensstijl, het nemen van bepaalde supplementen en het gebruik van geavanceerde technologieën.

Levensstijlveranderingen

Er zijn verschillende levensstijlveranderingen die we kunnen maken om het verouderingsproces te vertragen en onze gezondheid te verbeteren. Deze omvatten:

• Gezonde voeding: Het eten van een dieet dat rijk is aan groenten, fruit, volle granen, en magere eiwitten kan helpen om het verouderingsproces te vertragen.
• Beweging: Regelmatige lichaamsbeweging kan helpen om de gezondheid van het hart te verbeteren, het gewicht te beheersen, en de spiermassa te behouden, wat allemaal kan bijdragen aan een langer en gezonder leven.
• Stressmanagement: Chronische stress kan leiden tot een verscheidenheid aan gezondheidsproblemen, waaronder hartziekten en depressie. Het beheersen van stress door middel van technieken zoals meditatie, yoga, en diepe ademhaling kan helpen om deze risico’s te verminderen.
• Voldoende slaap: Slaap is essentieel voor de algehele gezondheid en welzijn. Het zorgt voor herstel en reparatie van cellen en helpt bij het reguleren van de hormonen die de eetlust en het metabolisme controleren.

Supplementen

Er zijn verschillende supplementen die kunnen helpen bij het vertragen van het verouderingsproces, waaronder:

• Resveratrol: Dit is een antioxidant die in de huid van druiven wordt gevonden. Het is aangetoond dat het helpt bij het beschermen van de gezondheid van het hart en het vertragen van het verouderingsproces.
• Nicotinamide adenine dinucleotide (NAD+): Dit is een co-enzym dat in alle levende cellen wordt gevonden en dat essentieel is voor energiemetabolisme. NAD+ niveaus dalen naarmate we ouder worden, en supplementen kunnen helpen om deze niveaus te herstellen.

Geavanceerde technologieën

Er zijn ook verschillende geavanceerde technologieën die kunnen helpen bij het vertragen van het verouderingsproces, waaronder:

• Genetische manipulatie: Door het manipuleren van bepaalde genen kunnen wetenschappers mogelijk het verouder ingsproces vertragen of zelfs omkeren. Dit is een zeer actief onderzoeksgebied en hoewel het veelbelovend is, is het ook complex en zijn er nog veel onbekenden.
• Stamceltherapie: Stamcellen hebben het unieke vermogen om zich te ontwikkelen tot vele verschillende celtypen, en ze kunnen ook helpen bij het herstellen en regenereren van beschadigd weefsel. Dit maakt ze een potentieel krachtig hulpmiddel in de strijd tegen veroudering.
• Senolytica: Dit zijn medicijnen die ontworpen zijn om senescente cellen te verwijderen. Senescente cellen zijn cellen die gestopt zijn met delen en die kunnen bijdragen aan veroudering en verschillende ziekten.

Hoewel deze technologieën veelbelovend zijn, zijn ze ook complex en vereisen ze verder onderzoek. Het is ook belangrijk om te onthouden dat hoewel we misschien in staat zijn om het verouderingsproces te vertragen, we het niet volledig kunnen stoppen. Veroudering is een natuurlijk onderdeel van het leven en het is belangrijk om dit proces te omarmen terwijl we streven naar een lang en gezond leven.

Conclusie

Veroudering is een complex proces dat wordt beïnvloed door zowel genetische als epigenetische factoren. Hoewel we het verouderingsproces niet volledig kunnen stoppen, zijn er stappen die we kunnen nemen om het te vertragen en onze gezondheid en levensduur te verbeteren. Door gezonde levensstijlkeuzes te maken, bepaalde supplementen te nemen en gebruik te maken van geavanceerde technologieën, kunnen we mogelijk de klok terugdraaien en een langer, gezonder leven leiden.

Veelgestelde Vragen

Wat is de oorzaak van veroudering?

Veroudering wordt voornamelijk veroorzaakt door het verlies van epigenetische informatie, wat leidt tot een afname van celidentiteit en gezondheid.

Kunnen we veroudering echt omkeren?

Hoewel we veroudering niet volledig kunnen stoppen, kunnen bepaalde levensstijlveranderingen en technologieën helpen het proces te vertragen en de gezondheid te verbeteren.

Wat zijn epigenetische factoren?

Epigenetische factoren zijn chemische veranderingen die de werking van genen beïnvloeden zonder de DNA-sequentie zelf te veranderen.

Wat zijn enkele effectieve anti-aging supplementen?

Supplementen zoals resveratrol en NAD+ kunnen helpen bij het vertragen van het verouderingsproces en het verbeteren van de algehele gezondheid.

Hoe kan levensstijl veroudering beïnvloeden?

Een gezonde voeding, regelmatige lichaamsbeweging, stressmanagement en voldoende slaap kunnen allemaal bijdragen aan het vertragen van het verouderingsproces.

Waar bevinden de telomeren zich? In de kern van een cel zijn onze genen gerangschikt langs gedraaide, dubbelstrengs moleculen van DNA, chromosomen genaamd.

Aan de uiteinden van de chromosomen bevinden zich stukken DNA die telomeren worden genoemd, die onze genetische gegevens beschermen het mogelijk maken dat cellen zich delen en enkele geheimen bevatten over hoe we ouder worden en kanker krijgen.

Toch worden de telomeren bij elke celdeling korter. Als ze te kort worden, kan de cel zich niet meer delen; hij wordt inactief of ” verouderd ” en sterft. Dit verkortingsproces wordt in verband gebracht met veroudering, kanker en een grotere kans op overlijden.

Wat zijn telomeren?

Net als de rest van een chromosoom, inclusief de genen, zijn dit reeksen DNA-ketens met een chemische code. Net als alle DNA zijn ze opgebouwd uit vier nucleïnezuurbasen: G voor guanine, A voor adenine, T voor thymine en C voor cytosine.

Ze bestaan uit herhalende reeksen van TTAGGG op de ene streng gekoppeld aan AATCCC op de andere streng. Eén deel van het telomeer is dus een “herhaling” van zes “basenparen.

In witte bloedcellen varieert de lengte van 8.000 basenparen bij pasgeborenen tot 3.000 basenparen bij volwassenen en zo laag als 1.500 bij ouderen. (Een heel chromosoom heeft ongeveer 150 miljoen basenparen.) Bij elke deling verliest een gemiddelde cel 30 tot 200 basenparen van de uiteinden van zijn telomeren.

Cellen kunnen zich normaal gesproken maar zo’n 50 tot 70 keer delen, waarbij deze steeds korter worden totdat de cellen verouderen en afsterven.

• Telomeren worden niet korter in weefsels waar cellen zich niet voortdurend delen, zoals de hartspier.

Waarom hebben chromosomen telomeren?

Zonder telomeren zou het belangrijkste deel van het chromosoom, het deel met genen die essentieel zijn voor het leven bij elke celdeling korter worden. Ze zorgen er dus voor dat cellen zich kunnen delen zonder genen te verliezen. De celdeling is nodig voor de groei van nieuwe huid, bloed, botten en andere cellen.

Zonder telomeren zouden chromosoom uiteinden kunnen samensmelten en de genetische blauwdruk van de cel beschadigen, wat mogelijk storingen, kanker of celdood zou kunnen veroorzaken.

Omdat gebroken DNA gevaarlijk is, heeft een cel het vermogen om schade aan chromosomen op te sporen en te repareren. Zonder telomeren zouden de uiteinden van chromosomen eruit zien als gebroken DNA, en zou de cel proberen iets te repareren dat niet beschadigd was. Daardoor zouden ze ook stoppen met delen en uiteindelijk afsterven.

Waarom worden ze bij elke celdeling korter?

Voordat een cel zich kan delen, maakt hij kopieën van zijn chromosomen, zodat beide nieuwe cellen identiek genetisch materiaal hebben. Om te kunnen kopiëren, moeten de twee DNA-strengen van een chromosoom zich ontrollen en scheiden.

Een enzym (DNA polymerase) leest dan de bestaande strengen om twee nieuwe strengen te bouwen. Het begint het proces met behulp van korte stukjes RNA.

Als elke nieuwe passende streng compleet is, is hij iets korter dan de oorspronkelijke streng, vanwege de ruimte die aan het eind nodig is voor dit kleine stukje RNA. Het is als iemand die zichzelf in een hoek schildert en de hoek niet meer kan schilderen.

Telomerase gaat het verkorten van telomeren tegen

Een enzym met de naam telomerase voegt basen toe aan de uiteinden van telomeren. In jonge cellen zorgt telomerase ervoor dat deze niet te veel slijten. Maar als cellen zich herhaaldelijk delen, is er niet genoeg telomerase, zodat deze korter worden en de cellen verouderen.

Telomerase blijft actief in sperma en eieren, die van generatie op generatie worden doorgegeven. Als voortplantingscellen geen telomerase hadden om de lengte van hun telomeren op peil te houden, zou elk organisme met zulke cellen snel uitsterven.

Telomeren en kanker

Als een cel kanker begint te krijgen, deelt hij zich vaker en worden zijn ze heel kort. Als deze telomeren te kort worden, kan de cel afsterven. Vaak ontsnappen deze cellen aan de dood door meer telomerase enzym aan te maken, dat voorkomt dat de telomeren nog korter worden.

Veel kankers hebben verkorte telomeren, waaronder alvleesklier-, bot-, prostaat-, blaas-, long-, nier- en hoofd-halskanker.

Het meten van telomerase kan een manier zijn om kanker op te sporen. En als wetenschappers kunnen leren hoe ze telomerase kunnen stoppen, kunnen ze misschien kanker bestrijden door kankercellen te laten verouderen en afsterven.

Tijdens een experiment blokkeerden onderzoekers de telomerase-activiteit in menselijke borst- en prostaatkankercellen die in het laboratorium groeiden, waardoor de tumorcellen afstierven. Maar er zijn ook risico’s. Het blokkeren van telomerase zou de vruchtbaarheid, de wondgenezing en de productie van bloedcellen en cellen van het immuunsysteem kunnen schaden.

Telomeren en veroudering

Geneticus Richard Cawthon en collega’s van de Universiteit van Utah ontdekten dat kortere telomeren samenhangen met een korter leven. Bij mensen ouder dan 60 jaar hadden degenen met kortere telomeren driemaal zoveel kans om te sterven aan een hartziekte en achtmaal zoveel kans om te sterven aan een infectieziekte.

Hoewel het verkorten van telomeren in verband is gebracht met het verouderingsproces, is nog niet bekend of kortere telomeren slechts een teken van veroudering zijn, zoals grijs haar, of daadwerkelijk bijdragen aan veroudering.

Als telomerase kankercellen onsterfelijk maakt, zou het dan kunnen voorkomen dat normale cellen verouderen? Zouden we de levensduur kunnen verlengen door de lengte van telomeren te behouden of te herstellen met telomerase? Zo ja, zou dat onze kans op het krijgen van kanker vergroten?

Wetenschappers weten het nog niet zeker. Maar ze hebben telomerase in het lab kunnen gebruiken om menselijke cellen ver voorbij hun normale grens te laten delen en de cellen werden niet kankerverwekkend.

Als we telomerase zouden gebruiken om menselijke cellen “onsterfelijk” te maken, zouden we misschien massaal cellen kunnen produceren voor transplantatie. Waaronder insulineproducerende cellen om diabetes te genezen, spiercellen om spierdystrofie te behandelen, kraakbeencellen voor bepaalde soorten artritis, en huidcellen om ernstige brandwonden en wonden te genezen.

Een onbeperkte voorraad in het laboratorium gekweekte normale menselijke cellen zou ook helpen bij het testen van nieuwe medicijnen en gentherapieën.

Hoe groot is de rol bij veroudering?

Sommige langlevende soorten zoals de mens hebben telomeren die veel korter zijn dan bijvoorbeeld diersoorten als muizen, die maar een paar jaar leven. Niemand weet waarom. Maar het is een bewijs dat ze op zich niet de levensduur dicteren.

Uit de studie van Cawthon bleek dat wanneer mensen op basis van telomeerlengte in twee groepen worden verdeeld, de helft met langere telomeren gemiddeld vijf jaar langer leeft dan degenen met kortere. Deze studie suggereert dat de levensduur vijf jaar kan worden verlengd door de lengte van de telomeren bij mensen met kortere te vergroten.

Mensen met langere telomeren ervaren nog steeds een verkorting van de telomeren naarmate ze ouder worden. Hoeveel jaar zou er aan onze levensduur kunnen worden toegevoegd door het volledig stoppen van telomeerverkorting? Cawthon denkt 10 jaar en misschien 30 jaar.

Na de leeftijd van 60 jaar verdubbelt het risico op overlijden elke 8 jaar. Een 68-jarige heeft dus tweemaal zoveel kans om binnen een jaar te sterven als een 60-jarige. De studie van Cawthon vond dat verschillen in telomeerlengte slechts 4% van dat verschil uitmaken.

En hoewel de intuïtie ons vertelt dat oudere mensen een grotere kans op overlijden hebben, is slechts 6% puur te wijten aan chronologische leeftijd. Als telomeerlengte, chronologische leeftijd en geslacht worden gecombineerd (vrouwen leven langer dan mannen), zijn die factoren goed voor 37% van de variatie in het risico om boven de 60 te sterven. Wat veroorzaakt dan de andere 63%?

Een belangrijke oorzaak van veroudering is “oxidatieve stress”. Dat is de schade aan DNA, eiwitten en lipiden (vetten) veroorzaakt door oxidanten, dat zijn zeer reactieve stoffen die zuurstof bevatten.

Deze oxidanten worden normaal geproduceerd als we ademen, en zijn ook het gevolg van ontstekingen, infecties en het gebruik van alcohol en sigaretten. In een onderzoek stelden wetenschappers wormen bloot aan twee stoffen die oxidanten neutraliseren, en de levensduur van de wormen nam gemiddeld met 44% toe.

Een andere factor bij veroudering is “glycatie”. Dat gebeurt wanneer glucose, de belangrijkste suiker die we als energie gebruiken, zich bindt aan sommige van ons DNA, eiwitten en lipiden, waardoor ze hun werk niet meer kunnen doen. Het probleem wordt erger naarmate we ouder worden, waardoor lichaamsweefsels slecht gaan functioneren, wat leidt tot ziekte en dood. Glycatie kan verklaren waarom studies bij proefdieren aangeven dat beperking van de calorie-inname de levensduur verlengt.

Waarschijnlijk werken oxidatieve stress, glycatie, telomeerverkorting en chronologische leeftijd samen met verschillende genen om veroudering te veroorzaken.

Telomeren en andere ziekten

Mensen met een ziekte genaamd dyskeratosis congenita hebben telomeren die veel sneller dan normaal kort worden. Deze mensen krijgen te maken met vroegtijdige veroudering en dood. Ze lopen een groter risico op levensbedreigende infecties, leukemie en andere vormen van bloedkanker, darmaandoeningen, levercirrose en longfibrose, een dodelijke verstijving van het longweefsel.

Ze hebben ook meer kans op grijs haar, kaalheid, slechte wondgenezing, vlekken op de huid, darmaandoeningen, verweking van de botten en leerproblemen. De implicatie is dat ze een rol kunnen spelen bij al die aandoeningen, omdat het gaat om weefsels waarin cellen zich vaak delen. Er zijn ook aanwijzingen dat verkorte telomeren verband houden met de ziekte van Alzheimer, aderverkalking, hoge bloeddruk en diabetes type 2.

Wat zijn de vooruitzichten voor menselijke onsterfelijkheid?

De menselijke levensduur is aanzienlijk toegenomen sinds de jaren 1600, toen de gemiddelde levensduur 30 jaar bedroeg. In 2012 was de gemiddelde levensverwachting in de VS bijna 79.

Redenen voor de toename zijn onder meer rioleringen en andere sanitaire maatregelen, antibiotica, schoon water, koeling, vaccins en andere medische inspanningen om te voorkomen dat kinderen en baby’s sterven, verbeterde diëten en betere gezondheidszorg.

Sommige wetenschappers voorspellen dat de gemiddelde levensverwachting zal blijven stijgen, hoewel velen betwijfelen of het gemiddelde ooit veel hoger dan 90 zal worden. Maar enkelen zeggen dat een veel langere levensduur mogelijk is.

Cawthon zegt dat als alle processen van veroudering zouden kunnen worden geëlimineerd en schade door oxidatieve stress zou kunnen worden hersteld, “een schatting is dat mensen 1000 jaar zouden kunnen leven.”

Veelgestelde Vragen

Wat zijn telomeren?

Telomeren zijn herhalende DNA-sequenties aan de uiteinden van chromosomen die genetische gegevens beschermen en celdeling mogelijk maken.

Waar bevinden de telomeren zich?

Telomeren bevinden zich aan de uiteinden van chromosomen in de kern van een cel, waar onze genen zijn gerangschikt.

Waarom worden telomeren korter bij elke celdeling?

Telomeren worden korter bij elke celdeling omdat DNA-polymerase niet in staat is om de uiteinden van DNA-strengen volledig te kopiëren, wat leidt tot verkorting.

Wat is de rol van telomerase bij telomeren?

Telomerase is een enzym dat basen toevoegt aan de uiteinden van telomeren, wat helpt om hun verkorting te vertragen en celdood te voorkomen.

Hoe zijn telomeren gerelateerd aan kanker?

Kankercellen produceren vaak meer telomerase, waardoor hun telomeren langer blijven en de cellen zich ongecontroleerd kunnen blijven delen.