Peer-reviewed onderzoek toont aan dat het menselijk bewustzijn fysieke materie kan beïnvloeden. Dit onderzoek suggereert dat onze gedachten en emoties directe impact kunnen hebben op de wereld om ons heen. Dit fenomeen staat bekend als psychokinese, waarbij mentale intenties fysieke veranderingen teweegbrengen.

Wetenschappers onderzoeken hoe dit bewustzijnsvermogen ons kan helpen bij genezing en welzijn. Ze geloven dat door het begrijpen en benutten van ons bewustzijn, we ons leven en onze omgeving op positieve manieren kunnen transformeren. Dit onderzoek opent nieuwe mogelijkheden voor zowel de wetenschap als de geneeskunde.

Het Psychische Internet

Als groep creëren we een psychisch internet wanneer we intenties uitspreken. Dit betekent dat onze collectieve gedachten en gevoelens een netwerk van energie vormen dat ons allen verbindt. Dit concept wordt ondersteund door studies die aantonen dat gezamenlijke meditatie en gebed meetbare effecten hebben op de wereld.

Er is een universele goddelijke kracht die ons allemaal begeleidt. Deze kracht, vaak aangeduid als de ‘Bron’ of ‘Het Universum’, is een energie die door alles en iedereen stroomt. Veel oude spirituele tradities spreken over deze goddelijke kracht als een fundamenteel aspect van het leven.

Er is eigenlijk veel wetenschappelijk werk dat laat zien hoe geluid kan genezen. Geluidstherapie wordt steeds meer erkend als een effectieve methode om stress te verminderen, pijn te verlichten en het algehele welzijn te verbeteren. Door specifieke frequenties en trillingen te gebruiken, kan geluid helpen om het lichaam en de geest in balans te brengen.

Oude Wijsheden en Nieuwe Ontdekkingen

Nieuwe ontdekkingen bevestigen nu wat we vinden in enkele van onze oudste en meest gekoesterde spirituele tradities. Deze tradities, die vaak duizenden jaren oud zijn, bevatten wijsheden die nu door moderne wetenschap worden bevestigd. Dit toont aan dat oude culturen diepgaande kennis hadden over de natuur van het universum en het menselijk bewustzijn.

Hoe diep gaat onze verbinding met onze planeet echt? Wetenschappers ontdekken steeds meer over de complexe interacties tussen de aarde en al het leven dat ze ondersteunt. Deze ontdekkingen benadrukken het belang van een harmonieuze relatie met onze planeet voor ons voortbestaan en welzijn.

Het Effect van Emoties op Magnetische Velden

Onze magnetische velden worden nauwlettend in de gaten gehouden door satellieten. Deze geosynchrone operationele milieu-satellieten meten elke 30 minuten de magnetische velden van de aarde. De gegevens laten zien hoe deze velden continu fluctueren in patronen van eb en vloed.

Dit is een verslag van twee van hen; ze worden geosynchrone operationele milieu-satellieten genoemd. Deze satellieten, aangeduid als GOES-1 en GOES-2, registreren gedetailleerde informatie over de magnetische activiteit van de aarde. Hun metingen helpen wetenschappers om beter te begrijpen hoe externe en interne factoren de magnetische velden beïnvloeden.

Elke doos vertegenwoordigt een dag van 24 uur. De grafieken die door deze satellieten worden gegenereerd, laten specifieke pieken en dalen zien die correleren met belangrijke gebeurtenissen op aarde. Door deze gegevens te analyseren, kunnen wetenschappers inzichten krijgen in de relatie tussen menselijke activiteiten en magnetische fluctuaties.

Het Onderzoek naar de Impact van Collectieve Emoties

Wetenschappers zagen die piek en vroegen zich af wat op aarde de magnetische velden van de aarde zo sterk zou kunnen beïnvloeden. Ze legden de gegevens naast een kalender van dagen en uren, en het is geen verrassing dat die piek begon rond 9:00 uur Eastern Standard Time op 11 september 2001. Deze datum is wereldwijd bekend vanwege de terroristische aanslagen in de Verenigde Staten.

Wetenschappers zijn geconditioneerd om te denken dat we gescheiden zijn van onze wereld, dat we in wezen machteloze slachtoffers zijn van onze omgeving. Maar deze gegevens suggereerden iets heel anders: dat menselijke emoties een directe impact kunnen hebben op de fysieke wereld. De piek in de magnetische velden leek te correleren met de intense emotionele reacties op de gebeurtenissen van 9/11.

Dit leidde tot een onderzoeksproject dat de geesten van wetenschappers aan het denken zette, omdat ze nog nooit waren geleerd te denken aan geïntegreerde levensvormen in magnetische velden. Ze begonnen hypothesen te formuleren over hoe collectieve emotionele energie de magnetische velden van de aarde zou kunnen beïnvloeden. Deze nieuwe inzichten veranderden de manier waarop wetenschappers naar de interactie tussen mens en planeet keken.

Het Effect van Menselijke Hartslag op Magnetische Velden

Wat ze begonnen te begrijpen, was dat de collectieve emotie van mensen die reageerden op de beelden van 9/11 de magnetische velden piekte. Het sterkste magnetische veld in het menselijk lichaam is het menselijk hart, ongeveer 5.000 keer sterker dan het magnetische veld van de hersenen. Deze ontdekking benadrukte de kracht van menselijke emoties en hun potentiële invloed op de wereld om ons heen.

Wetenschappers begonnen zich af te vragen of massale menselijke emotie het magnetische veld van een hele planeet zou kunnen beïnvloeden. Dit leidde tot de ontwikkeling van nieuwe onderzoeksmodellen en experimenten om deze hypothese te testen. De resultaten wezen erop dat er inderdaad een meetbare impact was, wat de deur opende voor verder onderzoek naar dit fenomeen.

Het sterkste magnetische veld in het menselijk lichaam is het menselijk hart, ongeveer 5.000 keer sterker dan het magnetische veld van de hersenen. Deze ontdekking benadrukte de kracht van menselijke emoties en hun potentiële invloed op de wereld om ons heen. Dit inzicht leidde tot een beter begrip van hoe collectieve menselijke ervaringen kunnen bijdragen aan wereldwijde veranderingen in de magnetische velden.

Het Experiment van Princeton University

Princeton University had al een lopend experiment dat hen kon helpen begrijpen wat er gebeurde. Dit experiment, geleid door Roger Nelson en Dean Radin, was gericht op het bestuderen van de effecten van collectief menselijk bewustzijn op fysieke systemen. Ze ontwikkelden een apparaat genaamd een ‘ei’, een random number generator, om deze effecten te meten.

Deze random number generators werden over de hele wereld geïnstalleerd. Het Global Consciousness Project gebruikte deze apparaten om gegevens te verzamelen over hoe wereldwijde gebeurtenissen de patronen van willekeurige getallen beïnvloedden. De resultaten toonden aan dat wanneer mensen hun aandacht en emoties op een enkel evenement richtten, de willekeurige getallen minder willekeurig werden en meer geordend.

Het Global Consciousness Project ontdekte dat ons bewustzijn zo’n deel uitmaakt van het magnetische veld van de planeet dat onze emotionele ervaringen de metingen van die random number generators kunnen veranderen. Dit leidde tot nieuwe inzichten in de interactie tussen menselijk bewustzijn en fysieke systemen. Deze ontdekkingen hebben de weg geëffend voor verder onderzoek naar hoe we ons bewustzijn kunnen gebruiken om positieve veranderingen in de wereld te creëren.

De Invloed van Bewustzijn op Random Number Generators

De random number generators genereren willekeurige getallen, zonder patroon. Maar het Global Consciousness Project ontdekte dat ons bewustzijn zo’n deel uitmaakt van het magnetische veld van de planeet dat onze emotionele ervaringen de metingen van die random number generators kunnen veranderen. Dit leidde tot nieuwe inzichten in de interactie tussen menselijk bewustzijn en fysieke systemen.

Wanneer we individueel onze dagelijkse bezigheden uitvoeren, is er niet veel coherentie. Maar als er iets gebeurt waardoor we allemaal onze aandacht richten op één gebeurtenis, worden de getallen minder willekeurig en meer geordend. Dit fenomeen suggereert dat collectieve menselijke focus en emotie een meetbare invloed hebben op fysieke systemen.

Ze vonden dat dit altijd gebeurt, zoals bij de dood van Prinses Diana en zelfs op Super Bowl zondag. Het sterkste voorbeeld was een reality-televisieprogramma genaamd The Bachelor, waarbij de hele wereld naar het laatste deel van een seizoen keek. Deze gebeurtenissen zorgden ervoor dat de willekeurige getallen minder willekeurig werden, wat de kracht van collectieve menselijke ervaringen onderstreepte.

Wetenschappelijke Betekenis

Wat dit laat zien, is dat mensen het vermogen hebben om het magnetische veld van deze planeet te beïnvloeden. Dit is belangrijk omdat de wetenschap duidelijk laat zien dat wanneer de magnetische velden hoog zijn, we minder agressief, meer coöperatief en bereid zijn om samen te werken. Deze bevindingen hebben implicaties voor hoe we als samenleving kunnen streven naar een meer harmonieuze wereld.

Dit was duidelijk te zien na 9/11, toen we bijna een familie waren op deze planeet. Mensen kwamen samen, toonden medeleven en werkten samen op manieren die ongekend waren. Deze momenten van eenheid laten zien wat mogelijk is wanneer we onze collectieve energie richten op positieve intenties.

Wetenschappers vroegen zich af of we zonder tragedie vrede en samenwerking kunnen bereiken. Het antwoord is ja, en dit gebeurt nu al. Door bewust gebruik te maken van onze emoties en intenties, kunnen we bijdragen aan een wereld waarin harmonie en samenwerking de norm zijn, in plaats van uitzondering.

De Mogelijkheid van Vrede Zonder Tragedie

Wetenschappers vroegen zich af of we zonder tragedie vrede en samenwerking kunnen bereiken. Het antwoord is ja, en dit gebeurt nu al. Deze inzichten openen de deur naar nieuwe manieren van denken en handelen, waarbij we proactief bijdragen aan een betere wereld.

Dit is belangrijk omdat we de mogelijkheid hebben om de magnetische velden van de aarde positief te beïnvloeden door middel van onze emoties en intenties. Door gezamenlijk te mediteren, bidden of simpelweg positieve intenties te hebben, kunnen we een meetbaar effect hebben op de wereld om ons heen. Dit benadrukt het potentieel van collectieve menselijke inspanningen om positieve verandering teweeg te brengen.

Ook lezen:

Een Vedische Kijk Op Waar Het Weefsel Van De Werkelijkheid Werd Gecreëerd

10 Jaar Tinder en Lexa – Dit Is Hoe de Dating Apps het Voor Iedereen Hebben Verpest

De Voor- en Nadelen Van Colloïdaal Zilver Onderzocht

Chatgpt – Wij Moeten Eens Nodig Praten Over Het Onderwijs

Hebben Dieren Morele Waarde En Wat Is Dan De Morele Waarde Van Dieren?

Veelgestelde vragen

Hoe beïnvloeden onze emoties de magnetische velden van de aarde?

Onze emoties kunnen collectief een meetbare impact hebben op de magnetische velden, wat is aangetoond tijdens gebeurtenissen zoals 9/11.

Wat is het Psychische Internet?

Het Psychische Internet verwijst naar het concept dat onze collectieve gedachten en gevoelens een energie netwerk vormen dat ons allen verbindt.

Hoe werkt geluidstherapie?

Geluidstherapie gebruikt specifieke frequenties en trillingen om stress te verminderen, pijn te verlichten en het algehele welzijn te verbeteren.

Deze nieuwe benadering vereist dat we onze rol en verantwoordelijkheid erkennen in het vormgeven van onze werkelijkheid. Het betekent dat we de kracht van onze emoties en gedachten niet onderschatten, maar ze gebruiken als instrumenten voor positieve verandering. Door samen te werken en ons te richten op gezamenlijke doelen, kunnen we een wereld creëren die gekenmerkt wordt door vrede, samenwerking en wederzijds begrip.

{
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “FAQPage”,
“mainEntity”: [{
“@type”: “Question”,
“name”: “Hoe beïnvloeden onze emoties de magnetische velden van de aarde?”,
“acceptedAnswer”: {
“@type”: “Answer”,
“text”: “Onze emoties kunnen collectief een meetbare impact hebben op de magnetische velden, wat is aangetoond tijdens gebeurtenissen zoals 9/11.”
}
},{
“@type”: “Question”,
“name”: “Wat is het Psychische Internet?”,
“acceptedAnswer”: {
“@type”: “Answer”,
“text”: “Het Psychische Internet verwijst naar het concept dat onze collectieve gedachten en gevoelens een energie netwerk vormen dat ons allen verbindt.”
}
},{
“@type”: “Question”,
“name”: “Hoe werkt geluidstherapie?”,
“acceptedAnswer”: {
“@type”: “Answer”,
“text”: “Geluidstherapie gebruikt specifieke frequenties en trillingen om stress te verminderen, pijn te verlichten en het algehele welzijn te verbeteren.”
}
}]
}

De afgelopen jaren is er steeds meer twijfel gerezen over de evolutietheorie van Charles Darwin. Wetenschappers ontdekten nieuwe puzzelstukjes die niet in het plaatje pasten. Het lijkt erop dat wiskunde en informatietheorie ons een heel ander verhaal vertellen over hoe het leven is ontstaan. Bereid je voor op een verrassende reis door de geschiedenis van het leven op aarde.

Alvast 5 van de belangrijkste punten

Darwin’s historische wetenschappelijke methode

Charles Darwin ontwikkelde een methode om gebeurtenissen uit het verre verleden te onderzoeken. Hij keek naar oorzaak en gevolg in de natuur. Als we veel nieuwe digitale informatie zien ontstaan, weten we dat daar een intelligente oorzaak voor nodig is. Dit principe kunnen we toepassen op het ontstaan van leven.

Darwin zocht naar natuurlijke verklaringen voor het ontstaan van soorten. Maar wat als de beste verklaring juist wijst op een intelligent ontwerp? Moderne wetenschappers passen Darwin’s methode toe en komen tot verrassende nieuwe inzichten over de oorsprong van het leven.

Het verschil tussen creationisme en intelligent design

Vaak worden creationisme en intelligent design op één hoop gegooid. Toch zijn er belangrijke verschillen. Creationisme gaat uit van een letterlijke interpretatie van religieuze geschriften. Intelligent design daarentegen is een wetenschappelijke theorie gebaseerd op empirisch bewijs. Het kijkt onbevooroordeeld naar de feiten in de natuur.

Anders dan creationisme doet intelligent design geen uitspraken over de ouderdom van de aarde. De meeste aanhangers gaan uit van een oude aarde en accepteren veel wetenschappelijke inzichten over de geschiedenis van het leven. Het verschil zit in de verklaring voor het ontstaan van complexe levensvormen.

Is intelligent design een wetenschappelijke theorie?

Critici beweren vaak dat intelligent design geen echte wetenschap is. Maar klopt dat wel? Intelligent design volgt dezelfde wetenschappelijke methode als andere theorieën over het ontstaan van leven. Het kijkt naar de beste verklaring voor de waargenomen feiten, precies zoals Darwin deed.

De theorie stelt dat bepaalde kenmerken van het leven het best verklaard kunnen worden door een intelligent ontwerp. Dit is gebaseerd op harde wetenschappelijke gegevens uit de biologie, scheikunde en informatietheorie. Net als andere wetenschappelijke theorieën kan intelligent design getoetst en eventueel weerlegd worden.

Welk bewijs zou intelligent design kunnen weerleggen?

Een goede wetenschappelijke theorie moet kunnen worden weerlegd door nieuwe feiten. Voor intelligent design zou dat betekenen dat er een ongestuurd proces wordt ontdekt dat complexe informatie kan genereren. Tot nu toe is dat niet gebeurd.

Wetenschappers hebben wiskundig bepaald hoeveel nieuwe informatie door toeval kan ontstaan. Als dit niveau overschreden zou worden zonder intelligente sturing, zou dat intelligent design ontkrachten. De theorie voldoet dus aan de wetenschappelijke eis van falsifieerbaarheid.

Waar staat intelligent design in het debat tussen wetenschap en religie?

De relatie tussen wetenschap en religie is al eeuwen onderwerp van discussie. Sommigen zien ze als gescheiden gebieden, anderen juist als complementair. Intelligent design neemt een unieke positie in. Het is een wetenschappelijke theorie, maar heeft mogelijk religieuze implicaties.

Anders dan vaak wordt gedacht, doet intelligent design geen uitspraken over God of religie. Het kijkt puur naar de wetenschappelijke feiten. Toch kan de conclusie dat er een intelligent ontwerp aan het leven ten grondslag ligt, verenigbaar zijn met een religieus wereldbeeld. Intelligent design vormt zo een brug tussen wetenschap en geloof.

Het grootste argument tegen intelligent design

Tegenstanders van intelligent design stellen vaak dat het een ‘God van de gaten’ argument is. Ze beweren dat aanhangers God gebruiken om gaten in onze kennis te verklaren. Maar klopt dit wel? Intelligent design baseert zich juist op positief bewijs uit de natuur.

De theorie kijkt naar de beste verklaring voor de waargenomen feiten, precies zoals andere wetenschappelijke theorieën dat doen. Het gaat niet om wat we niet weten, maar om wat we wél weten over de oorsprong van leven en complexe informatie. Intelligent design vult geen gaten, maar biedt een verklaring voor concrete wetenschappelijke data.

De betekenis van evolutie

Het woord ‘evolutie’ wordt vaak gebruikt, maar wat betekent het eigenlijk? Er zijn verschillende definities. Soms verwijst het naar kleine veranderingen binnen soorten, zoals de snavels van Darwinvinken. Het kan ook slaan op het feit dat levensvormen door de tijd heen veranderen.

De meest omstreden betekenis is dat alle leven is ontstaan uit één gemeenschappelijke voorouder door toevallige mutaties en natuurlijke selectie. Intelligent design aanvaardt de eerste twee definities, maar betwijfelt of dit mechanisme voldoende is om alle complexiteit van het leven te verklaren. Er lijkt meer nodig te zijn.

De oorsprong van het leven

Hoe is het eerste leven ontstaan uit levenloze materie? Dit is een van de grootste raadsels in de wetenschap. Experimenten in de jaren ’50 leken te suggereren dat organische moleculen spontaan konden ontstaan. Maar er zit een groot gat tussen eenvoudige moleculen en een levende cel.

Om leven te laten ontstaan is complexe informatie nodig, opgeslagen in DNA. Het is als een computerprogramma dat de cel aanstuurt. De kans dat zo’n informatiesysteem spontaan ontstaat is onvoorstelbaar klein. Intelligent design stelt dat er een intelligente bron nodig is om deze informatie te genereren.

Informatietheorie

Moderne inzichten uit de informatietheorie werpen nieuw licht op het ontstaan van leven. We weten nu dat DNA een digitale code bevat, vergelijkbaar met computersoftware. De vraag is: waar komt deze informatie vandaan? Onze ervaring leert dat complexe, functionele informatie altijd een intelligente bron vereist.

Willekeurige mutaties zijn niet in staat om nieuwe, betekenisvolle informatie te genereren. Net zoals willekeurige wijzigingen in een computerprogramma het alleen maar zullen beschadigen. Er is een intelligente programmeur nodig om nieuwe functies toe te voegen. Dit inzicht vormt een grote uitdaging voor de klassieke evolutietheorie.

Het combinatorische probleem

Een van de grootste problemen voor de evolutietheorie is het zogenaamde combinatorische probleem. Dit heeft te maken met de enorme hoeveelheid mogelijke combinaties van aminozuren in eiwitten. De kans dat een functioneel eiwit door toeval ontstaat is astronomisch klein.

Wetenschappers hebben berekend dat er niet genoeg tijd is in de geschiedenis van het universum om alle mogelijke combinaties uit te proberen. Zelfs voor een relatief kort eiwit van 150 aminozuren is de kans op een functionele volgorde slechts 1 op 10^77. Dit maakt het ontstaan van nieuwe eiwitten door willekeurige mutaties vrijwel onmogelijk.

Het model van Gould

De paleontoloog Stephen Jay Gould kwam met het model van ‘onderbroken evenwicht’ om de gaten in het fossielenbestand te verklaren. Hij stelde dat evolutie in sprongen verliep, met lange periodes van stabiliteit. Maar dit lost het fundamentele probleem niet op: waar komt de nieuwe informatie voor deze sprongen vandaan?

Gould’s model beschrijft wel beter wat we in de fossielen zien, maar biedt geen mechanisme voor het ontstaan van nieuwe complexe structuren. Het vereist nog steeds een bron van nieuwe genetische informatie. Intelligent design stelt dat deze informatie afkomstig is van een intelligente ontwerper.

Hoe intelligent design werkt bij soortvorming

Intelligent design ontkent niet dat er evolutie plaatsvindt binnen soorten. Het stelt dat er grenzen zijn aan hoeveel variatie mogelijk is op basis van bestaande genetische informatie. Voor grote sprongen in complexiteit is nieuwe informatie nodig. Dit wordt toegeschreven aan periodes van intelligent ingrijpen in de geschiedenis van het leven.

Recente ontdekkingen wijzen op het bestaan van ‘voorgeprogrammeerde adaptieve capaciteit’ in organismen. Dit zijn ingebouwde mechanismen die snelle aanpassing mogelijk maken. Intelligent design ziet dit als bewijs voor een intelligent ontwerp dat flexibiliteit en aanpassingsvermogen in organismen heeft ingebouwd.

RNA-wereld

Een populaire theorie voor het ontstaan van leven is de zogenaamde RNA-wereld. Deze stelt dat het leven begon met zichzelf reproducerende RNA-moleculen. Maar ook deze theorie stuit op het probleem van complexe informatie. Experimenten laten zien dat functioneel RNA alleen ontstaat door intelligent ontwerp in het laboratorium.

De RNA-wereld lost het probleem van de oorsprong van informatie niet op. Het verschuift het alleen naar een ander niveau. Ook voor het ontstaan van complexe, zichzelf reproducerende RNA-moleculen is een bron van nieuwe informatie nodig. De RNA-wereld illustreert juist de noodzaak van intelligent ontwerp.

Multiversum theorie

Om de onwaarschijnlijkheid van ons fijnafgestelde universum te verklaren, opperen sommige wetenschappers het bestaan van talloze parallelle universa. In één daarvan zouden de omstandigheden toevallig goed zijn voor leven. Maar deze theorie lost het probleem niet echt op.

Ook een mechanisme om meerdere universa te genereren vereist een zeer precieze afstelling. Het verschuift het probleem alleen naar een hoger niveau. Bovendien is er geen enkel bewijs voor het bestaan van andere universa. Intelligent design biedt een eenvoudigere verklaring voor de fijnafstemming die we waarnemen.

Quantum kosmologie

Sommige natuurkundigen proberen het begin van het universum te verklaren met behulp van quantumkosmologie. Ze stellen dat het universum spontaan ontstond uit een ‘quantumvacuüm’. Maar dit lost de fundamentele vragen niet op. Waar komen de natuurwetten vandaan die dit quantumvacuüm beheersen?

Bovendien vereist deze theorie nog steeds een invoer van informatie van buitenaf. Het roept de vraag op of er een kosmische intelligentie nodig is om de vergelijkingen op te lossen die ons universum beschrijven. Quantumkosmologie lijkt de noodzaak van een intelligente schepper eerder te bevestigen dan te weerleggen.

Hoe intelligent design moet worden onderwezen

Het onderwijs over evolutie en intelligent design is vaak onderwerp van controverse. Een evenwichtige aanpak is om leerlingen kennis te laten maken met verschillende wetenschappelijke perspectieven. Laat ze de sterke en zwakke punten van verschillende theorieën onderzoeken en zelf conclusies trekken.

Wetenschap gaat niet om het uit het hoofd leren van ‘feiten’, maar om kritisch denken en het wegen van bewijsmateriaal. Door leerlingen vertrouwd te maken met de actuele wetenschappelijke discussies, bereiden we ze voor op een toekomst waarin ze zelf kunnen bijdragen aan nieuwe ontdekkingen.

Geraadpleegde bronnen:

• Stephen Meyer’s epistemological proposal for intelligent design theory has largely been overlooked, but his arguments are crucial for understanding the theory’s epistemological status and its impact on the debate. Pavez, J. (2016). El debate epistemológico en torno a la teoría del diseño inteligente: la intervención de Stephen Meyer. , 7, 113-142. https://doi.org/10.23924/OI.V7N12A2016.PP113-142.194. 

Ook lezen:

Astronomische Doorbraak: Kansen om Water op Buitenaardse Werelden te Vinden Verhoogd met x100

Hebben Planten Bewustzijn? Schokkende Genetische Overeenkomsten Tussen Planten En Mensen Ontdekt 🤔

De Ontdekking van de Eerste Fractale Molecuul in Bacteriën

Hoe Google’s Gemini Het “Woke Mind Virus” Opliep

The Great Emu War of 1932 – Hoe Deze Vogels Het Gehele Australische Leger Versloegen!

Veelgestelde vragen

Wat is het verschil tussen evolutietheorie en intelligent design?

Evolutietheorie verklaart het ontstaan van soorten door natuurlijke selectie en mutaties, terwijl intelligent design stelt dat complexe levensvormen het best verklaard kunnen worden door een intelligent bron. Intelligent design baseert zich op wetenschappelijk bewijs en kijkt onbevooroordeeld naar de feiten.

Is intelligent design een wetenschappelijke theorie?

Ja, intelligent design is een wetenschappelijke theorie die dezelfde methoden volgt als andere theorieën over het ontstaan van leven. Het stelt dat bepaalde kenmerken van het leven het best verklaard kunnen worden door een intelligent ontwerp, gebaseerd op gegevens uit biologie, scheikunde en informatietheorie.

Wat zijn de belangrijkste argumenten tegen de evolutietheorie?

Belangrijke argumenten tegen de evolutietheorie zijn de onwaarschijnlijkheid van spontaan ontstaan van leven, de complexe informatie in DNA, de plotselinge toename van levensvormen tijdens de Cambrische explosie, en de fijn afgestemde natuurwetten die leven mogelijk maken. Nieuwe inzichten uit informatietheorie ondersteunen deze argumenten.

Fysieke realiteit is eigenlijk niet echt; het is een projectie van bewustzijn en daardoor holografisch gestructureerd. Interessant, want dit komt voort uit ons eigen bewustzijn. We creëren het gezamenlijk door middel van overeenkomst. Ja, het zou beschouwd kunnen worden als een computerspel.

Zo kun je het zien, want het biedt een kunstmatige omgeving die je toestaat je bewustzijn op een bepaalde manier te focussen om ervaringen te hebben die je anders niet zou kunnen hebben.

De spelregels van onze realiteit

Door de regels van dit ‘spel’ te volgen, ontdekken we onszelf vanuit nieuwe perspectieven. We vergeten wie we zijn zodat we onszelf kunnen herinneren vanuit een ander gezichtspunt. Dat is in feite DE regel van het spel; het maakt het leuker om aan deze realiteit te denken. Ja, dat helpt zeker, want het leven kan soms zo stressvol zijn. Maar dat hoeft niet zo te zijn en zeker niet altijd.

Onthoud dat er niet zoiets bestaat als een inherent moeilijke of problematische situatie. Het zijn onze definities die ons laten ervaren op die manier, omdat de situatie zelf fundamenteel neutraal is, zelfs als iemand een situatie heeft gecreëerd vanuit een negatieve energie. Dat betekent niet dat je het op die manier moet ervaren. Als je de trilling die zij creëerden niet overneemt, kun je het neutraliseren door met een andere reden en andere definitie naar de situatie te kijken.

Nieuwe inzichten

Onze fysieke realiteit is niet zo solide en vast is als we misschien denken. Het suggereert eerder dat het een projectie van ons bewustzijn is, holografisch gestructureerd en mede-gecreëerd door ons allemaal door middel van onderlinge overeenstemming.

Deze visie nodigt ons uit om onze relatie met de wereld om ons heen en onze rol in het vormgeven van onze ervaringen opnieuw te overwegen. Ik vergelijk onze realiteit met een computerspel, een kunstmatige omgeving die ons in staat stelt ons bewustzijn op specifieke manieren te focussen en ervaringen te hebben die we anders niet zouden kunnen hebben.

Door de regels van dit spel te spelen, hebben we de kans om onszelf vanuit nieuwe hoeken en perspectieven te ontdekken, wat uiteindelijk leidt tot persoonlijke transformatie.

Integratie oefening

Om deze concepten in je dagelijks leven te integreren, nemen we even de tijd voor een korte geleide visualisatie. Vind een comfortabele zitpositie, sluit je ogen en neem een paar diepe ademhalingen. Stel je een situatie voor in je leven die je momenteel stressvol of uitdagend vindt. Visualiseer deze situatie nu als een neutrale gebeurtenis, ontdaan van alle negatieve of positieve associaties.

Erken dat jouw perceptie van de situatie deze zijn emotionele lading geeft. Stel je vervolgens voor dat je deze situatie benadert met een nieuw perspectief, een die je in staat stelt het te zien als een kans voor groei, leren en zelfontdekking. Vraag jezelf af wat je van deze ervaring kunt leren en hoe je het kunt gebruiken om te onthouden wie je werkelijk bent en jezelf op een positieve manier te transformeren.

Terwijl je dit nieuwe perspectief vasthoudt, voel een gevoel van empowerment en innerlijke vrede over je heen komen. Weet dat je de kracht hebt om elke situatie opnieuw te definiëren en je realiteit te creëren door de kracht van je bewustzijn. Neem nog een paar diepe ademhalingen en als je klaar bent, open je ogen.

We hopen dat dit artikel je nieuwe en waardevolle inzichten en praktische hulpmiddelen heeft geboden om je realiteit met meer gemak en kracht te navigeren. Tot de volgende keer, blijf je licht schijnen en herinner je de ongelooflijke kracht van je eigen manifesterende bewustzijn.

Geraadpleegde bronnen:

• Are We Living in a Computer Simulation? – Dit artikel bespreekt de filosofische en wetenschappelijke aspecten van de simulatietheorie.
• The Holographic Principle and its Implications in the Understanding of the Universe – Dit stuk biedt een wetenschappelijke uitleg over hoe de holografische theorie van toepassing kan zijn op ons begrip van het universum.
• Consciousness and the New Physics – Een onderzoek naar hoe moderne fysica het begrip van bewustzijn kan veranderen.
• Simulation Theory: When Reality Isn’t Real – Een artikel dat de psychologische en culturele gevolgen van de simulatietheorie verkent.
• Holographic Universe Theory and Its Philosophical Implications – Een diepgaande analyse van de filosofische vragen die de holografische universum theorie oproept.

In zijn boek “The Super Humanities” daagt hij ons uit om ons menselijk potentieel opnieuw te onderzoeken en de grenzen van onze huidige kennis te verleggen.

Laten we samen duiken in deze fascinerende wereld van het paranormale en ontdekken wat er mogelijk is als we onze ogen openen voor het bovenmenselijke!

Alvast 5 van de belangrijkste punten

Intro

In een wereld waar wetenschap en rede de norm zijn, is het soms een uitdaging om ruimte te maken voor het mystieke en het bovennatuurlijke. Toch zijn dit aspecten van het menselijk bestaan die al eeuwenlang een rol spelen in onze culturen en tradities.

Prof. Jeffrey J. Kripal, een vooraanstaand academicus op het gebied van religieuze studie en filosofie, nodigt ons uit om deze schijnbaar verborgen dimensie van het menselijk potentieel opnieuw te onderzoeken en te omarmen.

In zijn baanbrekende boek “The Super Humanities” onthult Kripal hoe velen van de meest invloedrijke denkers in de geesteswetenschappen hun ideeën niet alleen via logisch redeneren hebben verkregen, maar ook door diepgaande bewustzijnstoestanden en paranormale ervaringen.

Van de precognitieve dromen van Schopenhauer tot de uitbundige metafysica van Nietzsche, Kripal laat zien dat het superhuman potentieel altijd al aanwezig is geweest in de kern van de geesteswetenschappen, maar vaak is genegeerd of afgedaan als fictie.

De geesteswetenschappen richten zich alleen op Clark Kent…

Kripal gebruikt de metafoor van Clark Kent en Superman om de huidige focus van de geesteswetenschappen te illustreren. Volgens hem richten we ons alleen op onze “Clark Kent”-capaciteiten – onze menselijke, sociale en culturele identiteiten. Maar wat als we ook “Superman” zijn, met bovenmenselijke vermogens en potentieel dat we tot nu toe hebben onderdrukt of genegeerd?

Voor Kripal is het tijd dat de geesteswetenschappen de “superhuman humanities” omarmen en ruimte maken voor het onderzoeken en begrijpen van deze verborgen dimensie van het menselijk bestaan. Het is niet bedoeld om de huidige geesteswetenschappen te ontkennen of te vervangen, maar om ze uit te breiden en te verrijken met een bredere en meer holistische benadering van wie we werkelijk zijn.

De geesteswetenschappen reduceren alles tot samenleving

Een van de kernpunten van Kripal is dat de geesteswetenschappen van vandaag de dag alles reduceren tot samenleving en identiteit. We worden gezien als lichamen en identiteiten binnen een sociaal systeem, gebonden aan taal, cultuur en geschiedenis. Hoewel dit zeker waar is voor een groot deel van onze ervaring, betoogt Kripal dat er een cruciaal percentage overblijft – dat ene procent waar “de magie gebeurt” – dat vaak wordt genegeerd of afgedaan als irrelevant.

Dit ene procent, dat voor veel mensen juist van het grootste belang is, omvat de bovenmenselijke ervaringen, de paranormale fenomenen en de mystieke toestanden die ons menselijk potentieel transcenderen. Door deze ervaringen te negeren, missen we volgens Kripal een essentieel aspect van het menselijk bestaan en beperken we onszelf tot een eendimensionaal beeld van wie we werkelijk zijn.

De geesteswetenschappen zijn zich niet bewust van ontologie

Een van de meest opmerkelijke kritieken van Kripal is dat de geesteswetenschappen zich niet bewust zijn van hun eigen ontologie – hun fundamentele aannames over de aard van de werkelijkheid. Zonder kritische reflectie op deze aannames, nemen veel wetenschappers impliciet het fysicalisme of materialisme aan als uitgangspunt, zonder dit in twijfel te trekken.

“Dat is de nulpuntpositie,” zegt Kripal. “Dit fysicalisme of materialisme dat nooit in vraag wordt gesteld.” Hij betoogt dat we deze ontologische commitments moeten bevragen en openstaan voor andere ontologische claims, zoals die uit diverse spirituele en mystieke tradities, als we echt inclusief en divers willen zijn in onze benadering van kennis en werkelijkheid.

De geesteswetenschappen moeten de natuurkunde inhalen

Ironisch genoeg zijn het de geesteswetenschappen die achter moeten lopen bij de natuurwetenschappen, met name de kwantumfysica. Kripal merkt op dat veel van zijn bevriende kwantumfysici zullen zeggen dat er op fundamenteel niveau geen sprake is van materie – een inzicht dat de geesteswetenschappen nog moeten omarmen.

“We werken nog steeds met een verouderde ontologie,” zegt hij. “We nemen eigenlijk een soort 19e-eeuws materialisme aan dat 100 jaar geleden al uit de natuurwetenschappen is verdreven.” Kripal roept de geesteswetenschappen op om bij te blijven bij de nieuwste ontwikkelingen in de fysica en ons wereldbeeld aan te passen aan de ontluisterende conclusies van de kwantumtheorie.

Wat is precies het ‘super’ in de supergeesteswetenschappen?

Maar wat bedoelt Kripal precies met het ‘super’ in de ‘super humanities’? Volgens hem kwamen veel van de meest significante individuen in de geschiedenis van de geesteswetenschappen tot hun ideeën door middel van verregaande bewustzijnstoestanden. Deze omvatten precognitieve dromen, uit-het-lichaam ervaringen, bijna-doodervaringen, psychedelische staten en mystieke ervaringen, vaak geïnduceerd door psychopathologie of hersenziekten.

Kripal benadrukt dat we deze ideeën niet kunnen afdoen als louter het resultaat van logisch denken of redeneren. “Ze werden gegeven deze openbaringen,” zegt hij. “En trouwens, ze gebruikten vaak het woord ‘openbaring’ zelf, ondanks dat ze geen religieuze personen waren.” Voor Kripal moeten we deze ideeën ernstig nemen als komend van buiten het individu, als claims op de werkelijkheid in plaats van louter illusies van de geest.

De voorspellende dromen van Schopenhauer

Een van de meest opvallende voorbeelden die Kripal noemt van een denker die zijn ideeën ontleende aan verregaande bewustzijnstoestanden, is de Duitse filosoof Arthur Schopenhauer. Volgens Kripal had Schopenhauer talrijke precognitieve dromen en mystieke staten die een aanzienlijke invloed hadden op zijn filosofische werk.

Schopenhauer nam de mystieke gedachten uit het Indiase subcontinent bijvoorbeeld bijzonder serieus, omdat ze resoneerden met zijn eigen idealistische denkbeelden. Hij zag duidelijk dat ze dezelfde inzichten benadrukten als hijzelf, maar dan via een andere weg – die van diepgaande bewustzijnstoestanden in plaats van louter rationeel denken.

Hoe wordt Nietzsche gelezen in de geesteswetenschappen?

Een andere centrale figuur in Kripal’s werk is de wijsgeer Friedrich Nietzsche, wiens ideeën over de Übermensch diepgaand hebben bijgedragen aan ons begrip van het superhuman potentieel. Helaas wordt Nietzsche in de academische wereld vaak gereduceerd tot zijn kritiek op God en religie, en wordt zijn visie op de Übermensch grotendeels genegeerd of afgedaan als een excentrieke uitwas.

Kripal beweert echter dat we Nietzsche verkeerd lezen als we ons alleen richten op zijn ontkenningen en deconstructies. “Als je Nietzsche daadwerkelijk leest, niet alleen over hem,” zegt Kripal, “dan lees je over het onheilspellende, over vergoddelijking, over extase.” Voor Kripal verwijst Nietzsche’s Übermensch niet zozeer naar een metafoor of abstract ideaal, maar naar een daadwerkelijke fysieke supersoort die in de toekomst zou ontstaan.

Hoe ‘super’ was Nietzsches visie op de Übermensch?

Maar hoe ‘super’ was Nietzsche’s visie van de Übermensch precies? Volgens Kripal bedoelde Nietzsche het geenszins metaforisch – hij had het over een werkelijke fysieke supersoort die in de toekomst zou bestaan en de gewone menselijke soort zou overwinnen of ‘overmeesteren’, zoals Nietzsche het zelf noemde.

Nietzsche was diep teleurgesteld in de Europese mensheid van zijn tijd, die hij als doelloos en zonder betekenis beschouwde. Zijn hele project was gericht op het overwinnen van dit Europese nihilisme, en hij zag de komende Übermensch of superhuman soort als het antwoord hierop – de manier waarop we zouden opstijgen boven deze staat van betekenisloosheid.

Als je Nietzsche daadwerkelijk leest, niet alleen over hem…

Kripal benadrukt het belang van daadwerkelijk Nietzsche’s eigen werk te lezen in plaats van alleen secundaire bronnen over hem. “Als je Nietzsche echt leest, niet alleen over hem,” zegt hij, “dan zie je dat hij schrijft over het onheilspellende, over vergoddelijking, over extase. Hij maakt echt extreme claims over het willen terugdraaien van de tijd en hoe tijd zichzelf herhaalt, en over een toekomstige supersoort.”

Volgens Kripal hebben veel academici de neiging om deze aspecten van Nietzsche’s werk te negeren of af te doen als waanzin of excentrieke uitwassen. Maar Kripal betoogt dat dit juist de kern van Nietzsche’s denken vormt – een poging om het superhuman potentieel van de mens te omarmen en te cultiveren als antwoord op het nihilisme dat de Europese beschaving in zijn ogen had aangetast.

God moet sterven zodat supermensen kunnen leven

Een van Kripal’s meest opvallende interpretaties van Nietzsche’s “God is dood”-uitspraak is dat deze uitspraak niet zozeer gericht was tegen het bestaan van God an sich, maar tegen de exteriorisatie van het goddelijke buiten onszelf. “De reden dat God dood moet gaan,” legt Kripal uit, “is zodat superhuman wezens kunnen leven. We moeten stoppen onze eigen goddelijkheid en onsterfelijkheid buiten onszelf te projecteren.”

Met andere woorden, volgens Kripal bekritiseerde Nietzsche de godsdienst niet vanwege haar extreme claims, maar juist omdat ze de mens zwak maakte door het goddelijke buiten henzelf te plaatsen. Nietzsche pleitte ervoor dat we onze eigen bovenmenselijke natuur en onsterfelijkheid zouden omarmen – een veel radicaler en uitbundiger claim dan die van welke georganiseerde religie ook.

Hoe de Supermens levend is gehouden in vele tradities

In zijn boek toont Kripal overtuigend aan hoe veel baanbrekende denkers in de geesteswetenschappen, zoals Nietzsche, Derrida, Heidegger en William James, een open houding hadden ten opzichte van metafysica, ontologie en bovenmenselijke vermogens. Veel van hun belangrijkste ideeën kwamen voort uit verregaande bewustzijnstoestanden, niet louter uit wetenschappelijk redeneren.

Kripal stelt dat we de fout maken te denken dat deze denkers hun ideeën alleen maar bedachten. “Ze dachten zich niet naar deze ideeën toe,” benadrukt hij. “We moeten deze ideeën serieus nemen als komend van buiten het individu.” Hij laat zien hoe het geloof in het superhuman potentieel van de mens altijd al aanwezig is geweest in de marge van religieuze tradities, zelfs als het in de mainstream van die tradities vaak is onderdrukt of genegeerd.

Hoe kunnen de geesteswetenschappen empirisch bewijs ontkennen?

Gezien de overvloed aan empirisch bewijs dat Kripal aanvoert voor het bestaan van het superhuman potentieel, rijst de vraag: hoe kunnen de geesteswetenschappen dit blijven ontkennen? Volgens Kripal zit een groot deel van het antwoord in wat hij de “immunologische respons” noemt – de manier waarop academici deze claims vaak negeren, afdoen als fictie of koppelen aan gevaarlijke ideologieën als het fascisme.

“Ik zit aan de marge van de geesteswetenschappen, dat geef ik toe,” zegt Kripal. “Maar mijn argument is dat het [het superhuman potentieel] ingebed zit in de teksten die we vereren en de mensen die we elke dag onderwijzen.” Hij daagt geesteswetenschappers uit om de denkers die ze bestuderen daadwerkelijk te lezen en de empirische realiteit van deze ervaringen onder ogen te zien.

X-Men is waar!

Een opvallende claim van Kripal is dat de X-Men mythologie eigenlijk waar is! De bovenmenselijke krachten en mutaties die in deze populaire stripverhalen worden afgebeeld, zijn volgens hem gebaseerd op echte menselijke ervaringen die al millennia plaatsvinden. “De X-Men mythologie is afgeleid van deze historische ervaringen die al een eeuwigheid gaande zijn,” zegt hij. “We hebben deze dingen in entertainment en sciencefiction gestopt, zodat we er op een veilige manier mee om kunnen gaan of ons ermee kunnen vermaken.

Maar deze mythes en populaire cultuur hebben een zeer serieuze grondslag,” vervolgt Kripal. “Ze zijn gebaseerd op ons – op onze voorouders en hun ervaringen.” Hij stelt dat we de bovenmenselijke vermogens en paranormale fenomenen die in stripverhalen en sciencefiction worden uitgebeeld, niet langer kunnen afdoen als pure fantasie. In plaats daarvan moeten we ze erkennen als afspiegelingen van de authentieke menselijke ervaring.

Kripal gaat nog verder en suggereert dat deze invloeden niet alleen uit het verleden en heden komen, maar ook uit de toekomst. “Voor Nietzsche en veel van de ervaringen waar ik mee werk, komt de invloed niet alleen uit het verleden en het heden, maar ook uit de toekomst naar het heden,” legt hij uit. “Tijd is een blok en het gebeurt allemaal tegelijkertijd. Ik denk dat dit een van de sleutels is voor de super humanities – het hebben van een toekomstig bewustzijn en open staan voor invloeden die mogelijk uit de andere richting komen, uit de toekomst.”

Open je de deur naar letterlijke interpretaties van religieuze verhalen?

Een gevoelige kwestie die Kripal’s werk oproept, is de vraag of hij de deur opent naar letterlijke interpretaties van religieuze verhalen en wonderen. Als paranormale fenomenen echt zijn, betekent dit dan dat we de wonderverhalen in religieuze geschriften als feitelijk waar moeten beschouwen?

Kripal nuanceert dit standpunt. Hoewel veel wonderverhalen inderdaad overdreven of door generaties heen gefabuleerd kunnen zijn, betoogt hij dat er vaak een kern van waarheid in zit – de authentieke ervaringen die aanleiding gaven tot deze verhalen. “Ik probeer de deur te openen naar het idee dat deze dingen echt gebeurden,” zegt hij. “Er is een kernwaarheid in de wonderverhalen die echt belangrijk is, die de aanvankelijke charisma en energie van deze nieuwe religieuze beweging genereerde.”

Over de wonderen die Ram Dass beschreef

Kripal haalt het voorbeeld aan van Ram Dass, voorheen bekend als Richard Alpert, die talloze verhalen vertelde over de miraculeuze krachten van zijn goeroe in India. Van voedsel materialiseren uit het niets tot het voorspellen van toekomstige gebeurtenissen – voor veel mensen zijn dit onwaarschijnlijke vertellingen. Maar voor Kripal moeten we deze verhalen serieus nemen als authentieke getuigenissen van de menselijke ervaring.

“Als je naar mensen als Richard Alpert luistert, die later Ram Dass werd, dan vertelt hij zulke bijbelse wonderverhalen,” zegt Kripal. “En uit de manier waarop hij ze vertelt, kan ik ze gewoon niet afdoen als fantasie. Ik moet ze serieus nemen als claims op de werkelijkheid, als authentieke menselijke ervaringen die heel goed waar kunnen zijn, hoe onwaarschijnlijk ze ook klinken.”

De ontologie van William James

Een andere centrale figuur in Kripal’s werk is de filosoof en psycholoog William James, die een pioniersrol speelde in het onderzoeken van paranormale en mystieke ervaringen. Maar zelfs bij een denker als James, die we vooral kennen van zijn pragmatisme, had Kripal een opvallende ontdekking te maken.

“Niemand vertelde me ooit dat hij een vurig onderzoeker was van het paranormale,” zegt Kripal. “Hij bracht dagen, weken en maanden door met mediums en paragnosten. Als je genoeg in James duikt, realiseer je je dat deze man lachgaspatronen aan het inademen was. Waar haalde hij dat lachgas vandaan? Hij altereerde duidelijk zijn eigen bewustzijn met opzet.”

De pragmaticus versus de metafysische William James

Hoewel William James vaak wordt gezien als een pragmatist die pleitte voor het serieus nemen van mystieke ervaringen om hun praktische gevolgen, betoogt Kripal dat James naar het einde van zijn leven steeds meer de metafysische implicaties van deze ervaringen begon te omarmen.

“Tegen het einde van zijn leven schreef James echt ontologisch, echt metafysisch,” legt Kripal uit. “Hij kwam uit op wat we nu panpsychisme zouden noemen – een soort kosmisch bewustzijn waaruit ons individuele bewustzijn als belletjes of altaren voortvloeit.”

Volgens Kripal was dit James’ definitieve conclusie na tientallen jaren het bestuderen van mediums, paragnosten en mystieken – een geloof in een onderliggende, alomvattende werkelijkheid waaruit onze individuele bewustzijnstoestanden voortkomen.

Jeffrey’s kritiek op metafysisch ‘agnosticisme’

Een houding die Kripal stevig bekritiseert is die van metafysisch ‘agnosticisme’ – de gedachte dat we de fundamentele aard van de werkelijkheid niet kunnen kennen en daarover dus geen uitspraken moeten doen. Voor Kripal is dit echter een pseudopositie die in feite het materialisme in stand houdt.

“Als iemand zegt: ‘Ik ben agnostisch over X, Y of Z’, dan betekent dat eigenlijk: ‘Ik ga geen positie innemen’,” stelt Kripal. “En mijn kritiek daarop is: je reset de wijzer gewoon terug naar het materialisme wanneer je dat zegt. Je kunt zo nederig zijn als je wilt en toegeven dat je het antwoord niet weet, maar je kunt niet volledig agnostisch zijn, want dat is een niet-positie die het materialisme in vermomming is.”

De immunologische reactie van de geesteswetenschappen

Zoals eerder vermeld, beschrijft Kripal de manier waarop de geesteswetenschappen vaak reageren op claims over het paranormale en het superhuman potentieel als een “immunologische respons”. De primaire reactie is volgens hem negeren – gewoon doen alsof deze fenomenen niet bestaan. Een andere veelvoorkomende reactie is ze te koppelen aan gevaarlijke ideologieën als het fascisme, waardoor ze gemakkelijk terzijde kunnen worden geschoven.

“Er zijn echt morele bezwaren in de geesteswetenschappen tegen dit soort toestanden,” erkent Kripal. “Het bezwaar is dat ze ons wegtrekken van échte sociale kritiek en moreel activisme.” Hij begrijpt deze zorg, maar betoogt dat de super humanities juist ruimte maakt voor zowel het onderzoeken van het bovenmenselijke potentieel als het behouden van deze noodzakelijke sociale en morele kritiek.

De mens als 2

Om dit idee te vatten, introduceert Kripal het concept van “de mens als 2” – de erkenning dat we enerzijds sociale, culturele wezens zijn die functioneren binnen een bepaald moreel kader, maar dat we anderzijds ook toegang hebben tot bovenmenselijke staten van bewustzijn die dit transcenderen.

“Ik denk niet dat er twee dingen zijn,” benadrukt Kripal. “Maar ik denk wel dat het grootste deel van ons leven plaatsvindt in een sociaal kader, terwijl sommigen van ons, als we echt ziek worden of op het punt staan te sterven of een psychedelicum innemen, deze ervaringen van vergoddelijking en kosmische transcendentie hebben. En ik denk dat beide echt zijn.”

Met het concept van ‘de mens als 2’ pleit Kripal ervoor dat we beide aspecten van ons bestaan erkennen en omarmen. Voor de meesten van ons zal 99,9% van onze aandacht gericht zijn op de sociale, ethische en lichamelijke dimensies van ons leven. Maar dat resterende percentage – hoe klein ook – is van groot belang en mag niet genegeerd worden. Het is de dimensie van het bovenmenselijke, het paranormale, het transcendente dat wezenlijk deel uitmaakt van wie we zijn.

Jung over UAP’s

Als het gaat om recente fenomenen als ongeïdentificeerde luchtvoorwerpen (UAP’s of UFO’s), brengt Kripal het werk van de befaamde psycholoog Carl Jung naar voren. In zijn latere werk schreef Jung over vliegende schotels als een soort ‘planetaire poltergeist’ – een manifestatie van de Koude Oorlog en de collectieve angsten van die tijd.

Volgens Kripal kon Jung niet bepalen of de vliegende schotel een fysiek of een spiritueel/psychologisch fenomeen was. Zijn conclusie was dat het beide was – iets sacraals dat zowel materiële als immateriële aspecten omvatte. “Het is fascinerend dat het nu in ons openbare discours komt en dat het in de militaire en inlichtingengemeenschap zit,” zegt Kripal over de huidige aandacht voor UAP’s. “Het dwingt ons echt om onze kijk op de werkelijkheid te veranderen.”

Nog een paar belangrijke feiten op een rij

We hebben een verhaal nodig dat ons verenigt

In een wereld die wordt gedomineerd door een focus op verschillen, voelt Kripal de urgente behoefte aan een verhaal dat ons kan verenigen. Hij stelt: “Ik denk dat we wanhopig een verhaal nodig hebben dat ons verbindt, dat ons verenigt. Dat is de echte uitdaging.”

Verrassend genoeg vindt hij zo’n verenigend verhaal in het fenomeen van UFO’s. Hij legt uit: “Het is iets dat uit de hemel komt en het kan niet om onze grenzen of sociale identiteiten. Het verschijnt zowel in het Globale Zuiden als in het Globale Noorden, het maakt gewoon niet uit.”

Kripals kijk op Foucault

Kripal bespreekt de invloedrijke Franse denker Michel Foucault, die gemakkelijk de meest geciteerde figuur is in de huidige humaniorastudies. Foucault’s focus lag op macht en de constructies van kennis, waarbij hij metafysica als hegemonisch beschouwde en een bron van controle over mensen.

Kripal erkent Foucault’s bijdrage, maar betreurt dat de strikt horizontale benadering van de geesteswetenschappen de “superhumanities” heeft doen verdwijnen. Hij stelt: “We lezen Foucault, maar niemand leest George Batailles, die zeer geïnteresseerd was in mystieke toestanden en vond dat dood en erotiek de voornaamste manieren waren om het ego te doen opgaan in een soort mystieke continuïteit.”

Wat was Foucaults ontologie?

Kripal wijst erop dat Foucault zich niet echt bezighield met een metafysische positie of ontologie. Hij zegt: “Naar mijn weten sprak Foucault niet over een metafysische positie. Dat was heel normaal. Je deed geen metafysica, je deed geen meta narratief.” Dit in tegenstelling tot de gedachten van Foucault’s tijdgenoot Georges Bataille, die gefascineerd was door mystieke toestanden.

Volgens Kripal moeten we voorbij Foucault’s horizontalisme gaan en de claims van andere tradities serieus nemen als claims op de realiteit, in plaats van ze te reduceren tot representaties of taalspellen. Hij pleit voor het dekoloniseren van onze realiteit door andere ontologieën toe te laten.

De studie van religie tegenwoordig gaat alleen over het horizontale

Kripal bekritiseert de huidige religiestudies omdat ze zich uitsluitend richten op de horizontale dimensie, op religie als onderdeel van de samenleving. Hij stelt: “Je praat nooit over de verticale dimensie, je praat nooit over transcendentie of openbaring. Er kan zoiets niet bestaan. Dat is allemaal slechts een representatie in dit sociale systeem.”

Hij betreurt dat intellectuelen weigeren de verticale dimensie te bespreken, terwijl we die juist zouden moeten verkennen. Kripal pleit voor een meer open houding tegenover transcendente ervaringen en claims, in plaats van ze te reduceren tot louter sociale fenomenen.

“Op het gebied van de religiestudies kijk je naar religie als een functie of onderdeel van de samenleving, en hoe het mensen vormt en hoe het zelf is gesitueerd in een bepaald sociaal netwerk. Je praat nooit over de verticale dimensie, over transcendentie of openbaring.” – Jeffrey Kripal

Over het dekoloniseren van de werkelijkheid

Een belangrijk thema in Kripal’s werk is het “dekoloniseren van de realiteit.” Hij bekritiseert de neiging om diversiteit alleen te accepteren binnen een westers, marxistisch kader. In plaats daarvan moeten we de ontologische claims van andere tradities serieus nemen als claims op de realiteit die onze eigen realiteit raken.

Kripal illustreert dit met een aanstootgevend voorbeeld: “De Boeddha leerde over de tijdelijkheid van alle dingen en het niet-bestaan van het zelf, maar het blijkt dat het allemaal alleen maar was om onze bloeddruk te verlagen en ons betere kantoorkrachten te maken. Dat is niet het boeddhisme, althans niet de boeddhistische tradities waarin ik ben opgeleid.”

Over de Afro-pessimismebeweging

Kripal benadrukt het belang van het erkennen van diverse ontologische perspectieven, zoals die van de Afropessimismebeweging. Deze filosofische stroming stelt dat racisme systemisch is en diepgeworteld in culturen over de hele wereld. Aan de andere kant van het spectrum staat de Afrofuturistische beweging, die het zwarte lichaam ziet als een paranormale generator van sociale verandering en de toekomst.

Volgens Kripal moeten we deze zwarte tradities, met hun ritualenpraktijken als waarzeggerij, bezitname en extase, niet reduceren tot representaties binnen ons eigen wereldbeeld. In plaats daarvan moeten we ze laten zijn wat ze zeggen te zijn en ze onze eigen opvattingen laten uitdagen.

Een dag op de universiteit in de Superhumanities

Kripal fantaseert over hoe een dag op de universiteit eruit zou zien als de superhumanities mainstream zouden zijn. Hij merkt op dat niemand opgroeit met de wens om professor in de geesteswetenschappen te worden. Maar als we het zouden hebben over het worden van een “superhuman”, zouden veel meer jongeren daarin geïnteresseerd zijn!

Hij ziet hoop in de jongere generaties, die andere vragen stellen en dingen aan de orde willen stellen die voor hun mentoren nog taboe waren. Kripal wil zijn studenten helpen zowel “Clark Kent” als “Superman” te zijn – het analytische met het spirituele te verenigen.

De supergeesteswetenschappen zijn zeer levendig buiten de academische wereld

Kripal erkent dat de superhumanities al zeer levendig zijn buiten de academische wereld. Hij verwijst naar zakelijke consultants, gemeenschappen van mensen die sjamanistisch werk doen met paarden, en zelfs CEO’s op hoog niveau die naar psychedelische retreats gaan voor persoonlijke groei. Hij stelt:

“Natuurlijk is het overal. Want dit is wat een menselijk wezen is – een superhuman. Alle mensen hebben deze toegang. En de reden dat psychedelica zo krachtig zijn, is niet vanwege God, maar omdat we deze potentie hebben. We hebben slechts de juiste plantaardige katalysator nodig en boem, daar zijn we.”

Hoewel deze praktijken buiten de academie heel reëel zijn, stelt Kripal dat de superhumanities juist het kader kunnen bieden om ze rigoureus en reflectief te bestuderen. Hij zegt: “Wat de superhumanities doen, is ons rigoureus en reflectief maken over dingen die de hele tijd overal gebeuren.”

Wetenschap moet wetenschap blijven

Kripal benadrukt dat we wetenschap niet moeten laten overreiken naar gebieden die buiten haar reikwijdte liggen. Hij zegt: “Ik wil niet dat wetenschap claims maakt die niet wetenschappelijk zijn. Wetenschap is heel goed in het bestuderen van objecten en het voorspellen van hun gedrag, maar slecht in het beschrijven van innerlijke bewustzijnstoestanden of subjectiviteit.”

In plaats daarvan pleit hij voor een integratie van de geesteswetenschappen in de wetenschappen, en vice versa. Hij is een “duaal-aspectmodernist”, omdat hij gelooft dat de materiële en mentale wereld beide voortkomen uit een diepere “supersource”. Wetenschap alleen is volgens hem nooit toereikend.

Over Donald Hoffman

Kripal bespreekt de controversiële ideeën van de cognitiewetenschapper Donald Hoffman, die beweert dat we moeten stoppen te denken in termen van 19e-eeuwse wetenschap. Hoewel Hoffman wetenschap en wiskunde wil gebruiken om buiten ruimte en tijd te treden, erkent Kripal dat Hoffman’s werk sterk leunt op de geesteswetenschappen, met verwijzingen naar The Matrix en Plato’s allegorie van de grot.

Kripal juicht Hoffman’s houding toe om rigoureus te zijn over zaken die vaak vaag blijven in spirituele tradities. Maar hij waarschuwt ook voor “de tirannie van de helderheid” – het verlangen om alles kristalhelder te maken kan juist de essentie van wat we proberen te begrijpen, doen verdwijnen.

Over de tirannie van duidelijkheid

Kripal introduceert het concept van “de tirannie van de helderheid” – het verlangen om alles helder en duidelijk te maken. Maar volgens hem elimineert deze drang naar helderheid juist wat we proberen te begrijpen. Hij stelt: “Ik denk dat deze toestanden zich vaak manifesteren in verschijningen, visioenen en diepzinnige symbolische toestanden die zeer verwarrend zijn. Om alles helder en scherp te maken, is om weg te vagen wat probeert te verschijnen.”

Kripal gelooft dat wat we ervaren één bewustzijnsniveau is dat probeert te communiceren met een ander – en daarin is geen plaats voor volledige helderheid. Hij wil ook de angstaanjagende en destructieve aspecten van het bovenmenselijke niet onder de mat vegen, omdat “het heilige niet alleen goed is. Het heilige heeft zowel een extatische, aantrekkelijke en mysterieuze kant als een negatieve, destructieve en gevaarlijke kant.

Kripal stelt: “Beide aspecten zijn het heilige. Met andere woorden, het heilige is het geheel. En dat is het soort visie waar we naartoe moeten, we moeten het geheel najagen, niet slechts een deel ervan dat ons een goed gevoel geeft of ons een beter persoon of sociaal acteur maakt.”

Over het worden EN bestuderen van de Supermens

Kripal onderkent de spanning tussen het ervaren van bovenmenselijke toestanden en het bestuderen ervan. Zijn studenten komen vaak met een verlangen om de “superhuman” te worden, maar uiteindelijk hoopt hij dat ze zowel “Clark Kent” als “Superman” kunnen zijn – het alledaagse én het spirituele in zich te verenigen.

Hij waarschuwt echter voor de valkuil van subject-objectdenken waarbij je denkt een fenomeen te kunnen bestuderen als een extern object. In plaats daarvan moet je het “bovenmenselijke” worden om het echt te begrijpen. Kripal zegt: “Om het te bestuderen is om het te worden, om de staten binnen te gaan. Omdat wanneer deze studenten zeggen: ‘Ik wil Superman worden’, ze niet zeggen: ‘Ik wil Superman bestuderen’, ze willen het worden.”

Integratie van deze ervaringen is NIET mogelijk 🙂

Een verrassend inzicht van Kripal is dat de volledige integratie van bovenmenselijke ervaringen in ons dagelijks leven eigenlijk niet mogelijk is – en dat dat prima is! Hij verklaart: “Ik denk niet dat integratie mogelijk is. Wat ik nastreef is plausibiliteit. Ik ben op zoek naar een kader dat deze dingen mogelijk maakt.”

Hij gaat verder met een belangrijke nuance: “Als je kijkt naar het leven van zogenaamde heiligen en mystieken, waren het kapotte mensen, maar ze waren echt interessant en hun levens betekenisvol. Ik denk niet dat ze ooit volledige integratie bereikten. Maar so what? Ik denk niet dat dat ertoe doet en ik denk niet dat het mogelijk is.”

“Integrating these superhuman experiences into our everyday life is simply NOT possible – and that’s okay! What I’m after is plausibility, a framework that makes these experiences possible.” – Jeffrey Kripal

Slotopmerkingen over de lava en de rots…

Tot slot bespreekt Kripal de krachtige metafoor van lava en rots, die hij ontleende aan de Franse filosoof Henri Bergson. De lava vertegenwoordigt de “kosmische evolutionaire impuls” die aanwezig is in religies – het bovenmenselijke vuur dat de grondslag vormt voor sociale bewegingen en beschavingen (de rotsachtige eilanden).

Kripal benadrukt dat we het “menselijke” niet kunnen begrijpen zonder eerst het “bovenmenselijke” te erkennen dat eraan voorafging. Hij zegt: “Ik denk dat het bovenmenselijke voor het menselijke komt. We kunnen de mens niet begrijpen zonder eerst dat eerdere bovenmenselijke te begrijpen.”

Met deze metafoor roept Kripal ons op om niet alleen de versteende tradities te erkennen, maar ook de onderliggende lava van extatisch vuur en transformatie waaruit ze ontstonden.

Referenties en Studies

• Mutants and Mystics: Science Fiction, Superhero Comics, and the Paranormal – Jeffrey J. Kripal (2011)
• Authors of the Impossible: The Paranormal and the Sacred – Jeffrey J. Kripal (2010)
• Philosophers Deficient: The Counterculture and the Age of Aquarius – Jeffrey J. Kripal (2007)
• Challenging Mind Boundaries: The Ideological Influence of Near-Death Experiences – Estrada-Gonzalez & Addrizzo-Harris (2017)
• Transcendent Experiences in Relation to Self-Boundaries in Meditators: A Dosimetric Exploration Within the Frame of Conventional Neurobiology – Palhano-Fontes et al. (2019)

Ook lezen:

Waarom Einsteins Ideeën Over Tijd Je Brein Zal Laten Duizelen

Echolocatie voor Beginners Ontdek de Kracht van Mondklikken voor Verborgen Zintuigen

Polarisatie & Correspondentie: Een Mooie Dans Van Twee Bijzondere Natuurwetten

Hoe Het Internet Het Kritisch Denkvermogen Voorgoed Vernietigde

9 Manieren Om Als HSP (High Sensitive Person) Om Te Gaan Met Lastige Familieleden

Veelgestelde vragen

Wat bedoelt Kripal precies met het ‘superhuman potentieel’?

Onder het superhuman potentieel verstaat Kripal de schijnbaar bovenmenselijke vermogens en ervaringen die mensen al eeuwenlang rapporteren, zoals precognitieve dromen, uittreed ervaringen, mystieke openbaringen en psychokinese. In plaats van deze af te doen als fictie of illusie, stelt hij dat we ze serieus moeten nemen als authentieke menselijke ervaringen met implicaties voor onze fundamentele ontologie.

Hoe verhoudt Kripal’s werk zich tot religie?

Kripal distantieert zich van georganiseerde religie, maar betoogt dat veel religieuze tradities en geschriften hun oorsprong vinden in authentieke bovenmenselijke ervaringen van mystici en spirituele leiders. Hij pleit ervoor om de ‘kern van waarheid’ in deze tradities te herkennen, in plaats van ze volledig af te wijzen als fictie of bedrog.

Wat betekenen Kripal’s ideeën voor de geesteswetenschappen?

Kripal daagt de geesteswetenschappen uit om hun impliciete materialistische of fysicalistische ontologie in twijfel te trekken en open te staan voor andere ontologische claims, zoals die van mystieke en paranormale tradities. Hij stelt dat veel baanbrekende denkers in de geesteswetenschappen, zoals Nietzsche en William James, hun ideeën ontleenden aan verregaande bewustzijnstoestanden, niet louter aan rationeel denken.

Is Kripal een idealist of materialist?

Kripal omschrijft zichzelf niet als een idealist, maar eerder als een ‘dual aspect monist’ – hij gelooft dat mentale en materiële aspecten van de realiteit voortkomen uit een gemeenschappelijke, onderliggende bron die noch zuiver mentaal, noch zuiver materieel is. Hij streeft ernaar om zowel de materiële als de mentale/spirituele dimensies van de werkelijkheid te erkennen en te integreren in zijn denken.

Wat zijn de implicaties van Kripal’s werk voor de wetenschap?

Kripal roept de wetenschap op om paranormale en mystieke ervaringen serieus te nemen als empirische claims op de werkelijkheid, in plaats van ze terzijde te schuiven als onzin of bijgeloof. Hij stelt dat de huidige theoretische kaders van de wetenschap ontoereikend zijn om deze fenomenen te verklaren en dat we nieuwe ontologische modellen nodig hebben om ze te begrijpen en te integreren.

Wetenschappers zijn het er nu over eens dat niet alleen wij mensen, maar ook miljoenen andere soorten een bewuste innerlijke dimensie ervaren – een bewustzijn. Van alle indrukwekkende uitingen van het leven, is het deze verlichting van het universum door bewustzijn die het leven zo buitengewoon maakt.

De Mysterieuze Natuur van Bewustzijn

Hoewel bewustzijn onmiskenbaar de meest opmerkelijke eigenschap van het leven is, blijft het ook de meest mysterieuze. Ondanks al onze wetenschappelijke vooruitgang, zijn we volledig in het duister over hoe wij of enig ander leven bewustzijn hebben verkregen. Hoe kunnen puur fysieke processen, zoals die van de hersenen en het zenuwstelsel, een subjectieve innerlijke dimensie creëren?

Het feit dat de realiteit subjectieve ervaring ondersteunt, is een buitengewoon mysterie, misschien wel vergelijkbaar met het mysterie van het bestaan zelf. Toch is bewustzijn veel meer dan een lastig filosofisch probleem; het is via bewustzijn dat alle betekenis, waarde en significantie het universum binnenkomen.

Een Universum Afgestemd op Leven

In het bewuste leven creëert het universum een middel waardoor het zichzelf kan herkennen. Zoals de kosmoloog Carl Sagan beroemd zei: “Wij zijn een manier voor het kosmos om zichzelf te kennen.” Gezien vanuit dit perspectief, is de opkomst van bewust leven een moment van grote kosmische betekenis. Het transformeert het universum in een proces dat in staat is om over zijn eigen aard en ontwikkeling na te denken.

Maar is dit simpelweg een willekeurige gebeurtenis in een absurd en onverschillig universum? Of is het een aanwijzing voor het diepere karakter van de realiteit zelf? Een eeuwenoude en verdeeldheid zaaiende vraag is of bewust leven zich heeft ontwikkeld door puur toevallige gebeurtenissen of dat het op de een of andere manier voorbestemd was om te gebeuren.

De Teleologische Controverse

Het overwegen van deze mogelijkheid komt voort uit zijn teleologische aspect: dat het universum een soort doel of einddoel heeft. Hoewel teleologische opvattingen centraal stonden in veel oude en pre-wetenschappelijke denkwijzen, leidde de opkomst van deterministische wetenschap en later de darwinistische theorie ertoe dat teleologische verklaringen steeds meer verouderd leken.

Zonder enig inherent doel of overkoepelend einddoel kon het leven op aarde nu plausibel worden gezien als iets dat zich langzaam heeft ontwikkeld over miljarden jaren, gedreven door niets anders dan blinde en iteratieve natuurlijke selectie. Samen met de voorspellende kracht van determinisme leek het nu dat een complete fysieke wetenschap geen ingebouwd doel nodig heeft – alleen een rigoureuze deterministische uiteenzetting van oorzaken en gevolgen.

Het argumenteren dat de natuur voorbestemd was om bewust leven te creëren is daarom controversieel. Op het eerste gezicht lijkt het steun te geven aan naïeve en pre-wetenschappelijke opvattingen over de natuurlijke wereld. Het daagt ook de volledigheid van de huidige darwinistische denkwijze uit, evenals de heersende materialistische visie op het universum. Wie anders dan religieus gemotiveerde personen zou zo’n ketterse bewering durven verdedigen?

De Teleologische Mogelijkheid

Het kan verrassend zijn te vernemen dat verschillende vooraanstaande filosofen en wetenschappers betogen dat leven en geest geen toeval zijn van evolutie, en dat het universum misschien inderdaad een soort natuurlijke teleologie bevat – een kosmische drang naar de ontwikkeling van leven en geest. Het is deze fascinerende maar controversiële mogelijkheid die we vandaag zullen verkennen. In deel één van “Het Levensvriendelijke Universum” ontdekken we dat de constanten die de ontwikkeling van het universum vormgeven, verfijnd lijken te zijn afgesteld om de evolutie van complex leven mogelijk te maken.

Wijzig ook maar één van een aantal uiterst subtiele constanten en het universum wordt volkomen onherbergzaam voor enige vorm van leven of complexiteit. Een beroemd voorbeeld van deze schijnbare fijnafstemming is de zwaartekracht. De zwaartekracht is ongeveer duizend keer zwakker dan de andere krachten die het gedrag van atomen beïnvloeden. Tegenwoordig is bekend dat als de zwaartekracht iets sterker was geweest, sterren zich uit minder materiaal hadden ontwikkeld en als gevolg daarvan kleiner zouden zijn geweest met aanzienlijk kortere levensduur.

Exact de juiste zwaartekracht

Sterren die typisch zo’n 10 miljard jaar zouden leven, zouden dan slechts ongeveer 10.000 jaar hebben geleefd, wat natuurlijk veel korter is dan de miljarden jaren die nodig zijn voor biologische evolutie om plaats te vinden. De gevolgen voor het leven zouden ook catastrofaal zijn geweest als de zwaartekracht slechts fractioneel zwakker was geweest. Sterren zouden bij koelere temperaturen hebben gebrand en zouden dus nooit supernova zijn gegaan. Het resultaat zou zijn geweest dat de zware elementen die nodig zijn voor leven nooit zouden zijn ontstaan.

Op zichzelf genomen is zwaartekracht een opvallend voorbeeld van fijnafstemming, en toch wordt aangenomen dat er meer dan 20 van dergelijke gevallen zijn – uiterst subtiele constanten, waarvan elke wijziging alle hoop op zelfs de meest fantasierijke noties van leven zou verpletteren. Als alle ontdekte gevallen van fijnafstemming samen worden genomen, is de waarschijnlijkheid van een levensvriendelijk universum dat door toeval ontstaat biljoenen tegen één.

De Precisie van het Universum

Zoals kosmoloog Michael Turner heeft gesteld: “De precisie is alsof men een dartpijl door het hele universum kan gooien en een roos van één millimeter in diameter aan de andere kant kan raken.” Wat betekent deze schijnbare fijnafstemming dan? Er worden over het algemeen twee mogelijke antwoorden overwogen: Ofwel werd het universum intelligent ontworpen door een krachtige schepper, ofwel is ons universum slechts één van de biljoenen, elk met een volledig scala aan mogelijke wetten en constanten, in een transcendent domein dat bekend staat als het “multiversum”.

Voor degenen die geen geloof aanhangen, is de religieuze verklaring onbevredigend, maar ook de multiversumtheorie heeft zijn felle critici binnen de wetenschappelijke gemeenschap. Zoals fysicus Paul Davies heeft opgemerkt: “Het oproepen van een oneindigheid van ongeziene universa om de ongewone kenmerken van het enige dat we zien te verklaren, is net zo ad hoc als het oproepen van een ongeziene schepper.

De multiversumtheorie kan dan wel in wetenschappelijke taal zijn verpakt, maar in essentie vereist het dezelfde sprong van geloof.” Welk natuurlijk proces zou mogelijk een universum-genererend mechanisme kunnen creëren dat biljoenen universa produceert, terwijl het tegelijkertijd hun verschillende wetten en constanten in stand houdt?

Het Multiversum en Alternatieve Verklaringen

Hoe zou zo’n complex mechanisme kunnen ontstaan en op basis van welke wetten, en van waar? Nog erger, onze vragen over het multiversum kunnen nooit beantwoord worden omdat zijn transcendent domein voor altijd buiten de grenzen van onze ruimte en tijd ligt. Het multiversum is een fascinerende metafysische speculatie over het grotere kosmische ensemble.

Maar zoals Davies betoogt, is een meer afgewogen reactie op fijnafstemming niet om het bestaan van biljoenen ongeziene universa aan te nemen, maar om eerst mogelijke verklaringen voor het universum dat we wel zien van binnenuit uit te putten. En gezien de mysterieus leven-vriendelijke omstandigheden, betoogt Davies dat we de mogelijkheid dat leven en bewustzijn belangrijke kenmerken ervan zijn, zeer serieus moeten nemen.

Een Universum van Waarde

Deel Twee – Een Universum van Waarde. Dit was een visie die werd verkend door de filosoof Philip Goff. Goff suggereert dat het universum misschien precies lijkt te zijn afgestemd omdat het dat ook is. Voor Goff is het opvallende aan fijnafstemming niet dat het het bestaan van de mensheid of zelfs het leven in het algemeen mogelijk maakte, maar dat de constanten precies die zijn die het bestaan van een “universum van grote waarde” mogelijk maken en daarmee het noodzakelijke bestaan van bewust leven.

Voor Goff is de mogelijkheid dat waarde de oorzaak van de realiteit is plausibeler dan het op het eerste gezicht lijkt. Hij wijst erop dat de fysieke wetenschap noch onthult wat dingen op zichzelf zijn, noch de onderliggende oorzaken van fysieke gebeurtenissen. In feite nemen we van de natuurlijke wereld alleen de regelmatigheden waar. Het is daarom redelijk om te overwegen dat het een responsiviteit op waarde is die de causale structuur van de realiteit animeert. Dat “het universum, door te reageren op waarde, zichzelf fijnstemde.”

Het Bewuste Leven en de Rol van Waarde

Een andere denker die betoogt dat het universum gepredisponeerd was tot de creatie van bewust leven is de filosoof Thomas Nagel. Net als Goff is een belangrijk element van Nagels denken dat hij realistisch is over bewustzijn. Zowel Nagel als Goff betogen dat bewustzijn een echte en onontkenbare eigenschap van de realiteit is die de wetenschap uiteindelijk moet omvatten.

We hebben dit type visie in de vorige aflevering onderzocht tijdens onze verkenning van panpsychisme, en hoewel dit een respectabel, zij het minderheidsstandpunt is geworden, gaat Nagel verder door te overwegen dat bewust leven een essentiële rol in het universum kan spelen, dat het moest bestaan. Nagel wijst erop dat neo-darwinistische evolutie, als een puur materialistische theorie, geen verklaring biedt voor hoe bewustzijn in levende organismen is ontstaan of de functie die het dient.

En als materialisme onvoldoende is om het meest opvallende kenmerk van het leven te verklaren, is een strikt materialistische kijk op evolutie waarschijnlijk ook op andere belangrijke punten onvolledig.

Ook lezen:

Dit Universum Bestond al Vóór de Big Bang – Professor Roger Penrose

Dit Is Wat Er Gebeurt Wanneer Onze Hersenen Synchroniseren Tijdens Samenwerking! – Nieuw Onderzoek 2024

Buitenaardse Antimaterie Stort Neer Op Aarde

Het universum is niet lokaal echt en de Nobelprijswinnaars voor natuurkunde hebben dit bewezen

Hebben Planten Bewustzijn? Schokkende Genetische Overeenkomsten Tussen Planten En Mensen Ontdekt 🤔

Veelgestelde Vragen

Wat is fijnafstemming in het universum?

Hoe draagt bewustzijn bij aan de kosmische betekenis?

Wat is de teleologische controverse?

Wat is de rol van zwaartekracht in de fijnafstemming?

Wat zijn de alternatieven voor de multiversumtheorie?

Er was eens een wetenschapper die haar leven wijdde aan het ontrafelen van de mysteries rondom toeval en fortuin. Ze was gefascineerd door het concept van geluk en vroeg zich af of er een wetenschap achter schuilging. Door zorgvuldig onderzoek en observatie begon ze patronen en theorieën te ontdekken die onthulden dat geluk misschien meer was dan enkel toeval. Maar de vraag bleef: kon men daadwerkelijk invloed uitoefenen op eigen geluk? Gedreven door nieuwsgierigheid verdiepte ze zich in de wereld van kansen en statistieken en ontdekte iets intrigerends: de wet van de grote getallen. Deze wet suggereert dat naarmate een experiment vaker wordt herhaald, de uitkomst zal convergeren naar een verwachte waarde. Maar hoe verhoudt dit zich tot geluk, vroeg ze zich af. Zou het consequent deelnemen aan positief gedrag iemands kansen op goed fortuin kunnen vergroten?

Een self-fulfilling prophecy

Terwijl de wetenschapper verder verkende, stuitte ze op het concept van de self-fulfilling prophecy. Dit psychologische fenomeen suggereert dat de verwachtingen van een persoon hun gedrag kunnen beïnvloeden, wat ervoor kan zorgen dat die verwachtingen uitkomen. Maar kon dit echt van toepassing zijn op geluk? Als iemand gelooft dat ze gelukkig zijn, zou dit geloof dan daadwerkelijk hun acties en uitkomsten kunnen beïnvloeden? Geïntrigeerd door dit idee onderzocht de wetenschapper de rol van optimisme in geluk. Studies toonden aan dat optimistische mensen de neiging hebben gelukkiger te zijn. Maar was het hun positieve mindset die hen geluk bracht, of was er meer aan de hand? Ze ontdekte dat optimisten meer geneigd zijn om kansen te benutten, waardoor ze in feite hun eigen geluk creëren. Maar betekent dit dan dat pessimisten gedoemd zijn tot ongeluk?

De Rol van Willekeur en Kansen

Het onderzoek van de wetenschapper leidde haar naar een andere theorie: de impact van willekeurige kans. Hoewel sommige gebeurtenissen echt willekeurig zijn, zoals de worp van een dobbelsteen, vond ze dat veel gebeurtenissen die willekeurig lijken, eigenlijk beïnvloed worden door eerdere acties. Ze realiseerde zich dat het begrijpen en voorspellen van deze patronen schijnbare willekeurigheid kon omzetten in een kans op goed fortuin. Maar hoe kon men leren deze patronen te herkennen en te benutten? Dit leidde haar naar het fascinerende concept van synchroniciteit, geïntroduceerd door psycholoog Carl Jung. Synchroniciteit verwijst naar betekenisvolle toevalligheden die geen causale relatie lijken te hebben, maar toch betekenisvol gerelateerd lijken te zijn. Zouden deze synchroniciteiten een verborgen sleutel kunnen zijn tot het ontsluiten van geluk?

Intuïtie en Geluk

Ze vroeg zich af of het letten op deze toevalligheden kon leiden tot een beter begrip van hoe goed fortuin aan te trekken. Terwijl ze dieper groef, vond ze dat intuïtie een significante rol speelde in het ervaren van geluk. Intuïtie, vaak omschreven als een onderbuikgevoel, kan helpen bij het nemen van beslissingen in onzekere situaties. Maar was intuïtie slechts een vorm van onderbewuste patroonherkenning, of speelde er iets meer mystieks? Deze ontdekkingsreis naar de wetenschap achter geluk onthulde dat, hoewel sommige aspecten van geluk misschien voorbestemd zijn door het lot, veel ervan binnen onze eigen controle ligt, door ons begrip van en interactie met de wereld om ons heen.

Het Trainen van Intuïtie voor Geluk

Ze vroeg zich af hoe men hun intuïtie kon trainen om beter in te spelen op de stroom van geluk. Haar zoektocht bracht haar vervolgens naar het domein van netwerken en sociale interacties. Ze ontdekte dat mensen met uitgebreide sociale netwerken vaak meer gelukkige kansen tegenkomen. Maar ging het slechts om het kennen van meer mensen, of was er een specifieke manier om met je netwerk om te gaan die de kans op fortuinlijke ontmoetingen vergrootte? Ze realiseerde zich dat de kwaliteit van deze interacties net zo belangrijk kon zijn als de hoeveelheid. Haar onderzoek leidde haar ook naar het concept van risiconeming. Ze vond dat mensen die vaak als gelukkig worden beschouwd, degenen zijn die bereid zijn om berekende risico’s te nemen. Maar wat was de balans tussen roekeloos gokken en strategische risiconeming?

De Kracht van Voorbereiding en Risico nemen

Ze onderzocht hoe het begrijpen en beheren van risico’s kon leiden tot kansen die anderen misschien missen, wat potentieel iemands geluk kon vergroten. Ten slotte bestudeerde de wetenschapper de kracht van voorbereiding. Ze leerde dat geluk vaak komt naar diegenen die goed voorbereid zijn. Deze voorbereiding stelde hen in staat om kansen te grijpen die anderen misschien niet eens zouden opmerken. Maar hoe bereidt men zich voor op geluk? Ze ontdekte dat continu leren en aanpassen sleutelfactoren waren om klaar te zijn wanneer de kans aanklopte. Terwijl de wetenschapper haar bevindingen samenstelde, begon er een holistisch beeld te ontstaan van de wetenschap achter geluk krijgen. Het ging niet alleen om toeval of wishful thinking, maar om een complex samenspel van mindset, gedrag en externe factoren.

Het Toepassen van Geluksprincipes

Maar kon deze kennis praktisch worden toegepast om iemands geluk te verbeteren? Ze besloot haar theorieën in het echte leven te testen, te beginnen met zichzelf. Ze paste de principes toe die ze had ontdekt, bleef optimistisch, stond open voor kansen, koesterde haar sociale netwerk, nam berekende risico’s en was altijd goed voorbereid. Zouden deze acties haar kansen op het ervaren van goed fortuin echt verhogen? Tot haar vreugde begon ze veranderingen op te merken; kansen die ze voorheen over het hoofd had gezien, werden duidelijk en haar netwerk van contacten bracht onverwachte kansen op haar pad. Maar was dit toeval, of had ze daadwerkelijk het geheim ontgrendeld om haar eigen geluk te creëren?

Wetenschap of Toeval?

Gesterkt door wat ze zelf had meegemaakt, begon de wetenschapper haar ontdekkingen met anderen te delen. Ze leerde ze over de regels van hoe je gelukkiger kunt worden en spoorde ze aan om deze in hun eigen levens uit te proberen. Maar zouden anderen net zoveel geluk ervaren als zij? Toen steeds meer mensen haar adviezen gingen volgen, kwamen er steeds meer verhalen binnen van mensen die zich gelukkiger voelden. Mensen van allerlei achtergronden vertelden over onverwachte geluksmomenten, succes in wat ze ondernamen en fijne toevalligheden. De wetenschapper wist echter dat verhalen alleen niet genoeg waren; ze moest deze ervaringen in cijfers uitdrukken. Daarom zette ze een groot onderzoek op, waarbij ze heel precies te werk ging om te kijken hoeveel haar tips nu echt hielpen om meer geluk te vinden.

De Ontdekkingen van de Wetenschapper

De resultaten waren verbluffend. Het onderzoek onthulde een significante correlatie tussen de toepassing van haar principes en een toename in gelukkige gebeurtenissen. Het leek erop dat de wetenschap van geluk hebben meer was dan slechts een theorie; het was een praktische methode om iemands fortuin te verbeteren. Maar wat betekende dit voor het eeuwenoude debat tussen lot en vrije wil? De wetenschapper concludeerde dat, hoewel sommige aspecten van het leven inderdaad door toeval worden beheerst, veel gelukkige gebeurtenissen binnen onze controle liggen. Door de wetenschap van gelukkig worden te begrijpen en haar principes toe te passen, kunnen we de balans van fortuin in ons voordeel kantelen. Maar ze erkende ook het mysterie en de onvoorspelbaarheid van het leven, accepterend dat sommige dingen ons begrip te boven gaan.

Wetenschap en Mysterie Verstrengeld

Terwijl ze haar werk met de wereld deelde, stond de wetenschapper versteld van haar reis. Ze had gezocht naar het ontrafelen van de geheimen van geluk en had daarbij een wereld ontdekt waar wetenschap en mysterie verstrengeld zijn. Ze realiseerde zich dat de zoektocht naar kennis, net als de zoektocht naar geluk, een eindeloze reis is, gevuld met verrassingen en openbaringen. Door haar reis had ze niet alleen anderen verlicht, maar ook haar eigen leven getransformeerd, de zeer principes van geluk belichamend die ze zocht te begrijpen.

wie was deze vrouw?

In dit verhaal is de wetenschapper een fictief personage, bedacht om het concept van geluk en de mogelijkheden om dit te beïnvloeden te verkennen. Haar avonturen en ontdekkingen dienen als een manier om na te denken over de relatie tussen wetenschap, gedrag, en de uitkomsten in ons leven. Er is geen specifieke echte persoon aan dit personage gekoppeld; ze is een creatie om ideeën over geluk, kans, en persoonlijke groei te illustreren.

Veelgestelde vragen

Wat is het verband tussen stoïcisme en geluk?

Het Stoïcisme leert dat geluk voortkomt uit innerlijke rust en acceptatie van het leven zoals het komt, waarbij men zich focust op wat men kan beheersen.

Hoe kan stoïcisme helpen bij zelfverbetering?

Door de principes van het Stoïcisme toe te passen, zoals leven met deugd en het accepteren van externe omstandigheden, kan men persoonlijke groei en mentale kracht ontwikkelen.

Wat is de rol van wetenschap in het stoïcisme?

Het Stoïcisme benadrukt het belang van logisch denken en begrip van de natuurwetten als basis voor het bereiken van innerlijke rust en geluk

Tom Campbell: MBT is een TOE, oftewel een Theorie van Alles. Einstein introduceerde deze term toen hij op zoek was naar een theorie die zowel kwantummechanica als relativiteitstheorie zou verenigen. Hoewel hij die theorie niet vond, zijn mensen blijven zoeken naar een alomvattend beeld dat alles verklaart.

Men zocht naar een overkoepelende theorie, omdat sommige aspecten van kwantummechanica filosofisch gezien niet overeenstemmen met aspecten van de relativiteitstheorie. Ze zijn simpelweg niet compatibel op bepaalde vlakken. Dit betekent dat er iets groters moet zijn dat beide theorieën kan verenigen, een allesomvattend concept waar ze beide deel van uitmaken.

Elke wetenschap draagt bij aan een deel van het geheel, maar geen enkele wetenschap verklaart alles. Er moet dus een wetenschap op een hoger aggregatieniveau bestaan die beide theorieën verenigt en verklaart.

Mijn theorie gaat verder dan alleen het verklaren van de objectieve wereld, de wetenschap, kwantummechanica en relativiteitstheorie. Ik verklaar ook de subjectieve wereld, waarbij het niet alleen gaat over de fysieke, objectieve wereld, maar ook over de subjectieve wereld van de geest en materie. Daarom noem ik het een allesomvattende theorie.

Zou je zeggen dat het verenigend is door het bouwen van een gemeenschappelijke wetenschappelijke basis?

Precies, dat is wat het doet. Het bouwt een fundament van begrip. Dat is waar we op doelen als we het hebben over een TOE. Het is een theorie die alles verklaart, inclusief waarom je ongelukkig bent, waarom je worstelt in het leven en waarom je je niet vervuld voelt.

Dit zijn allemaal zaken die niet direct verband houden met de objectieve wereld, maar met de innerlijke wereld. Toch beschrijft mijn theorie al deze aspecten.

Wanneer je al deze aspecten kunt verklaren, wordt de theorie inclusief. Iedereen die iets wil begrijpen, of het nu de fysieke wereld of de innerlijke wereld van de geest betreft, zal een logische, wetenschappelijke structuur vinden die hen uitlegt wat ze moeten weten, wat de problemen zijn en een logische oplossing voor die problemen biedt.

Dus ja, het verenigt alles onder één groter begrip.

Aannames van deze My Big Toe

Je zegt dat MBT inclusief is, wat algemeen aanvaardbaar is, omdat het een gemeenschappelijk verenigend begrip definieert van Boeddha, verkeerd begrepen tradities tot Eckhart Tolle, zelfhulp en ontwikkeling, tot Niels Bohr en John Wheeler. Zowel atheïsten als theïsten vinden in MBT een logisch systeem dat hun opvattingen uitlegt en ondersteunt.

Vertel me iets over de toepassing op de natuurkunde.

Het is interessant dat atheïsten en theïsten beiden beweren dat ze tot hetzelfde begrip behoren, hoewel men zou denken dat ze heel verschillend zijn. Ze lijken het oneens te zijn, maar dat is niet het geval. Theïsten kunnen zeggen: “Het grotere bewustzijnssysteem, dat is God”, terwijl atheïsten kunnen zeggen: “Er is geen God, alleen een groter bewustzijnssysteem”. Hun verschil komt neer op de terminologie die ze gebruiken om hetzelfde te beschrijven, wat een triviaal verschil is, geen substantieel verschil. Het vermindert hun verschillen tot slechts een keuze van woorden.

Realiteit gebaseerd op informatie

Het fundamentele concept van MBT is dat realiteit gebaseerd is op informatie, een idee dat snel aan populariteit wint onder natuurkundigen wereldwijd. Zo’n 25 tot 30% van alle natuurkundigen, waarschijnlijk een hoger percentage onder jongere natuurkundigen en nog hoger onder jongeren van topinstellingen, omarmt dit idee. Dit komt doordat kwantummechanica, neurowetenschappen en biologie hebben aangetoond dat realiteit gebaseerd is op informatie. In anderhalf decennium is het van een gek idee veranderd in een idee waarvan de tijd rijp is in de wetenschap.

Het is het snelst groeiende concept in de wetenschap en het is een gamechanger. Het is een grote paradigmaverschuiving voor de wetenschap om over te stappen van een op materie gebaseerde realiteit naar een op informatie gebaseerde realiteit.

Een goede theorie heeft weinig aannames. Hoeveel aannames heeft de MBT-theorie?

MBT heeft slechts twee aannames. In de natuurkunde wordt gezegd dat een fundamentele beschrijving eenvoudig en elegant moet zijn. Het eenvoudigere idee wordt vaak als waarschijnlijker beschouwd. Minder aannames is het doel van alle natuurkunde, zoals Einstein zei, om zoveel mogelijk feiten uit te leggen met zo min mogelijk aannames. MBT heeft er in feite maar twee: ten eerste dat bewustzijn bestaat, wat niet te ver gezocht is aangezien we allemaal geloven dat we bewust zijn, en ten tweede dat evolutie bestaat als een proces waarbij alles probeert en behoudt wat werkt en verwerpt wat niet werkt. Dit is het basisproces van evolutie. Einstein zou waarschijnlijk tevreden zijn met deze aannames.

Ontstaan van MBT

De oorsprong van MBT ligt, denk ik, in mijn ervaring met meditatie. Ik begon met mediteren toen ik op de universiteit zat. Ik zag een bord op de deur van het natuurkundegebouw met de tekst “kom toe met minder slaap”. Dat sprak me aan, want op de universiteit is er altijd te veel te doen en te weinig tijd om het te doen.

Dus volgde ik een meditatiecursus waarvoor ik alleen een banaan en vijfentwintig dollar nodig had. Ik leerde een mantra en hoe ik moest mediteren.

Ongeveer drie maanden later, nadat ik dagelijks een of twee keer had gemediteerd, ontdekte ik dat ik computercode kon debuggen met mijn geest. Dit was een grote doorbraak, want ik kon code debuggen veel nauwkeuriger en sneller dan wanneer ik daadwerkelijk naar de computercode keek.

Deze ervaring met meditatie opende mijn ogen voor een grotere realiteit en zette me op het pad om MBT verder te ontwikkelen.

De voordelen van meditatie

Tijdens het mediteren kon ik een veranderde staat van bewustzijn bereiken, waardoor ik in staat was om het beeld van mijn computercode in mijn geest op te roepen. Elke regel code die een fout bevatte, werd gemarkeerd met een rode vlag; de regel was geschreven in rode inkt in plaats van zwarte inkt. Aangezien ik alle regels code zelf had geschreven, was ik erg vertrouwd met elke regel.

In deze meditatieve toestand kon ik de foutieve regels nauwkeurig identificeren. Later, toen ik mijn bevindingen controleerde, ontdekte ik dat de gemarkeerde regels inderdaad fouten bevatten. Deze ervaring benadrukte de kracht van meditatie en het potentieel van een veranderde bewustzijnstoestand om complexe problemen op te lossen.

De impact van meditatie op mijn leven

Ontdekking van de Wereld van de Geest

Als systeemprogrammeur die met mainframes werkte, had ik te maken met duizenden ponskaarten. Fouten vinden had niet altijd betrekking op de code; soms was een ponskaart gewoon verkeerd gestanst, wat een fout veroorzaakte.

In mijn meditatieve staat kon ik zelfs die regels vinden waar de gaatjes niet goed waren, in plaats van fouten in de code zelf. Op de een of andere manier kreeg ik informatie over fouten in mijn software zonder naar de printout te kijken. De foutieve regels verschenen in mijn geest in rood in plaats van zwart.

De regels flitsten voorbij, en wanneer er een in rood verscheen, stopte ik om het te lezen. Het leek alsof ze als een wiel draaiden, vergelijkbaar met het scrollen op een computer met een muiswiel. Aangezien ik elke regel code zelf had geschreven, waren ze gemakkelijk te onthouden. Dit was een groot aha-moment voor mij.

Ik realiseerde me dat de realiteit veel groter moest zijn dan ik dacht. Als natuurkundige geloofde ik dat als je iets niet kunt meten, het ofwel irrelevant is ofwel niet echt bestaat. Alles wat onmeetbaar is in de fysieke wereld leek slechts deel uit te maken van iemands fantasie.

Echter, in dit geval was er duidelijk iets heel reëels aan de hand, en er was geen enkele manier om het te meten. Er gebeurde iets tussen mijn computercode en mijn geest zonder aanwijsbare oorzaak. Dit inzicht opende mijn realiteit en maakte me ervan bewust dat er een veel grotere realiteit bestond die ik voorheen niet kende. De geest bleek een deur naar de realiteit te zijn, en ik werd gedreven om dit verder te onderzoeken.

De Wereld van Bewustzijn

Mijn baas had het boek van Bob Monroe, “Journeys Out of the Body”, gelezen en ontdekte dat Bob niet ver van onze werkplek woonde. Daarom besloten enkele collega’s en ik om Bob Monroe op te zoeken.

Ik wilde weten of Bob’s verhalen verzonnen waren of dat hij oprecht was. Toen ik hem ontmoette, bleek hij bezig te zijn met de afronding van een laboratorium.

Het was een “build it and they will come”-situatie. Hij wist niet precies wat hij met het lab wilde doen en zocht wetenschappers om hem te assisteren.

Mijn collega Dennis Menorick en ik boden ons vrijwillig aan. In ruil daarvoor zou Bob ons inwijden in de wereld van uittredingen. Als natuurkundige had ik onlangs ontdekt dat de geestelijke wereld echt bestond, als een grotere dimensie naast de fysieke realiteit.

Ik wilde deze geestelijke wereld onderzoeken. Dus Dennis en ik begonnen 15 tot 20 uur per week door te brengen met Bob Monroe. Hierdoor had ik zowel een dag- als een nachtbaan. Dit was het begin van mijn zoektocht als natuurkundige naar een theorie.

Ik wilde de volgende vragen beantwoorden:

1. Waarom werkt het?
2. Hoe werkt het?
3. Wat is er mogelijk?
4. Wat zijn de beperkingen?
5. Wat is het fundamentele begrip dat dit alles wetenschappelijk logisch maakt?

Mijn uitdaging was om buiten het lichaam treden, remote viewing en mentale genezing wetenschappelijk logisch te maken. Ik wilde deze concepten integreren met de natuurkunde en wetenschap die ik leerde in mijn samenwerking met Bob Monroe.

Verschillende bewustzijnsstaten repliceren

Ik begon met het ontwikkelen van een model, gebaseerd op mijn eigen onderzoek en studies over bewustzijn. Na verloop van tijd kon ik verschillende bewustzijnsstaten repliceren, waardoor ik kon experimenteren met veranderende variabelen. Mijn resultaten waren subjectief, omdat het mijn persoonlijke ervaringen waren. Toch wist ik dat dit feiten waren, aangezien ik onderzoek had gedaan om andere mogelijkheden uit te sluiten.

Dennis bevestigde mijn bevindingen. Samen met hem voerde ik experimenten uit om elkaars resultaten te bevestigen. In een van deze experimenten hadden we samen een buitenlichamelijke ervaring, zoals voorgesteld door Bob Monroe. We ontmoetten elkaar buiten onze lichamen, boven het lab, en gingen samen op avontuur.

Terwijl we dit deden, werden onze individuele gesprekken opgenomen in real-time, in akoestisch geïsoleerde cabines. Later werden de opnames afgespeeld en bleek dat we dezelfde dingen hadden gezien en erop hadden gereageerd, wat sterk bewijs was voor onze gedeelde ervaring.

Dennis en ik hadden ook statistisch bewijs verzameld om te ondersteunen dat er echt iets gaande was. Maar zelfs met dit intellectuele bewijs, twijfelden we nog steeds over hoe het allemaal werkte.

Een boek over bewustzijn

In de daaropvolgende 35 tot 40 jaar bleef ik onderzoek doen om te achterhalen hoe het werkte. Pas in de late jaren ’90 begon ik mijn bevindingen op te schrijven in een boek over bewustzijn. Ik wist echter dat het ook een wetenschappelijk boek moest zijn.

Ik begreep dat bewustzijn fundamenteel was in de fysieke wereld en dat de fysieke wereld afgeleid was van het bewustzijn. Dit inzicht kwam voort uit mijn ervaringen met het veranderen van dingen in de bewustzijnswereld, waardoor er veranderingen in de fysieke wereld ontstonden.

Samengevat ontdekte ik dat ik veranderingen in bewustzijn kon aanbrengen die de fysieke wereld beïnvloedden, maar het omgekeerde was niet mogelijk. Dit leidde tot het inzicht dat bewustzijn de fundamentele realiteit was en de fysieke werkelijkheid daarvan was afgeleid.

Als natuurkundige, probeerde ik een model te ontwikkelen dat al mijn feiten van bewustzijn en fysieke realiteit kon verklaren. Uiteindelijk heb ik dat model gecreëerd en het ‘big toe’ genoemd, omdat het zowel subjectieve als objectieve aspecten omvatte.

Vanuit het juiste perspectief

Ongeveer twee jaar na het publiceren van mijn boek, kwam ik tot het besef dat ik kwantummechanica kon afleiden uit dezelfde principes die ik gebruikte om bewustzijn af te leiden. Vanuit het juiste perspectief, gebaseerd op een begrip van bewustzijn, werkte kwantummechanica perfect en logisch.

Ik ontdekte ook dat ik relativiteit kon verklaren, gebaseerd op het feit dat de snelheid van het licht altijd constant is. Mijn bewustzijnstheorie stelde dat de lichtsnelheid constant moest zijn in elke realiteit die op informatie is gebaseerd of elke virtuele werkelijkheid.

Met deze inzichten ben ik verder gegaan met het onderzoeken van paradoxen in de natuurkunde, dingen die mensen weten dat waar zijn door experimentele metingen, maar geen idee hebben waarom het waar is.

De Big Toe

Het Ontwikkelen van een Theorie

Corroboratie van Bewijs

Mijn vriend en collega Dennis droeg ook bij aan onze kennis over bewustzijn, waardoor het duidelijk werd dat onze bevindingen niet slechts gebaseerd waren op mijn eigen ideeën. We voerden samen een experiment uit waarbij we buiten ons lichaam traden en een avontuur beleefden. Op verzoek van Bob Monroe ontmoetten we elkaar boven het lab voor een gezamenlijk buitenlichamelijk avontuur. Tijdens dit avontuur werden we individueel opgenomen terwijl we onze ervaringen en waarnemingen beschreven. Uit de opnames bleek duidelijk dat we samen op reis waren geweest en dezelfde dingen hadden gezien en ervaren.

Het ontwikkelen van een overkoepelende theorie

Na verloop van tijd had ik een uitgebreide verzameling feiten over bewustzijn vergaard, evenals een reeks feiten over de fysieke realiteit. Mijn doel was om een model te ontwikkelen dat al deze feiten kon verklaren. Ik beschreef dit proces in mijn boek, The Big Toe. Later besefte ik dat ik kwantummechanica kon afleiden uit dezelfde principes die me hielpen om bewustzijn te doorgronden. Deze overkoepelende set van principes bood ook een logische verklaring voor het double-slit-experiment, wat verdere inzichten opleverde in de relatie tussen bewustzijn en de fysieke realiteit.

Oplossing van filosofische paradoxen

De filosofie achter de natuurkunde heeft inderdaad vaak concepten aangenomen zonder duidelijke oorzaken. Dit is een beperking binnen de wetenschap omdat goede wetenschap oorzaken en verklaringen nodig heeft. Met een beter begrip van bewustzijn kunnen we de oorzaken van tijd, ruimte, massa en andere concepten beginnen te begrijpen, waardoor ze minder mysterieus worden.

De eeuwenoude filosofische paradoxen, zoals Plato’s allegorie van de grot, illustreren de voortdurende discussie tussen idealisten en realisten. Idealisten geloven in een ideale, immateriële wereld die de basis vormt voor de fysieke wereld, terwijl realisten het bestaan van de fysieke wereld als vanzelfsprekend beschouwen. Deze discussie heeft zich in de loop der tijd ontwikkeld tot het debat tussen idealisten en materialisten.

Het materialistische wereldbeeld

Het materialistische wereldbeeld, dat stelt dat de fysieke wereld alles is wat er bestaat, is dominant geworden in de wetenschap. Echter, een beter begrip van bewustzijn en de erkenning van de rol die het speelt in de fysieke realiteit, kan leiden tot een meer inclusieve visie die zowel de idealistische als de materialistische perspectieven omvat. Door deze integratie kunnen we een completer beeld krijgen van de werkelijkheid en een beter begrip van de oorzaken achter de natuurkundige concepten die ons universum vormgeven.

Paradoxen in theologie: een universele kern van religie

Theologie kent diverse paradoxen, zoals de aanwezigheid van een universele kern in religies over de hele wereld en in uiteenlopende samenlevingen. Deze kern wijst op bewustzijn en suggereert dat er werkelijk iets gaande is. Al duizenden jaren bestaat deze paradox zonder oplossing, maar nu is er een antwoord: door bewustzijn te doorgronden, lossen dergelijke paradoxen logisch op. Mijn bewustzijnsmodel heeft deze en vele andere paradoxen in diverse disciplines, zoals natuurkunde, biologie, filosofie en theologie, opgelost. Het is momenteel ons beste model van de werkelijkheid.

De rol van bewustzijn in natuurkunde

Een cruciale paradox in de natuurkunde is de veronderstelde rol van bewustzijn in de realiteit. Experimenten zoals het dubbele-spleetexperiment bevestigden deze betrokkenheid van bewustzijn. Hoewel wetenschappers zich hiervan bewust waren, wisten ze niet hoe hiermee om te gaan. Mijn bewustzijnsmodel heeft deze paradox opgehelderd door aan te tonen dat bewustzijn de fundamentele aard van de realiteit is. Bewustzijn is niet louter een nevenproduct van de hersenen, maar vormt de basis van de werkelijkheid zelf.

De verwevenheid van bewustzijn en fysieke realiteit

Volgens mijn bewustzijnsmodel zijn bewustzijn en fysieke realiteit intrinsiek met elkaar verbonden. Bewustzijn is niet een afzonderlijke entiteit, los van de fysieke wereld; integendeel, het is ermee verstrengeld. Dit houdt in dat onze waarnemingen en ervaringen invloed hebben op en vorm geven aan de fysieke realiteit. Het impliceert tevens dat we de mogelijkheid bezitten om bewust onze realiteit te veranderen door onze waarnemingen en intenties te transformeren.

De gevolgen van bewustzijn voor de mensheid

Wanneer bewustzijn de basis vormt van de werkelijkheid, brengt dit verstrekkende gevolgen met zich mee voor de mensheid. Het betekent dat we niet slechts passieve toeschouwers zijn van de realiteit, maar actieve deelnemers die mede de werkelijkheid creëren. Hieruit volgt dat we de verantwoordelijkheid dragen om bewust te kiezen hoe we de werkelijkheid vormgeven. We hebben de mogelijkheid om onze intenties en acties te richten op positieve veranderingen in de wereld. Door ons bewust te worden van onze kracht om de werkelijkheid te vormen, kunnen we een betere wereld tot stand brengen voor onszelf en toekomstige generaties.

Mijn Theory of Everything en bewustzijnsmodel en de oplossing van fundamentele paradoxen

Mijn bewustzijnsmodel heeft de essentiële paradoxen in natuurkunde, filosofie en theologie ontrafeld. Het toont aan dat bewustzijn de basis vormt van de werkelijkheid en dat er een onlosmakelijke verbondenheid bestaat tussen bewustzijn en fysieke realiteit.

Bron: YouTube video

Veelgestelde Vragen

Wat is de Theorie van Alles?

De Theorie van Alles (TOE) is een theoretisch kader dat alle fundamentele krachten en deeltjes van het universum probeert te verenigen in één enkele coherente verklaring.

Wie is Tom Campbell?

Tom Campbell is een natuurkundige en auteur van “My Big TOE,” waarin hij zijn model van de realiteit en bewustzijn presenteert als een allesomvattende theorie.

Hoe verklaart Tom Campbell bewustzijn in zijn TOE?

In zijn TOE beschouwt Campbell bewustzijn als de fundamentele bouwsteen van de realiteit, waarbij de fysieke wereld een virtuele constructie is van bewuste entiteiten.

Wat is het verschil tussen de klassieke en kwantumfysische benadering in de TOE?

De klassieke fysica beschrijft macro-objecten en hun interacties, terwijl kwantumfysica zich richt op de gedragspatronen van subatomaire deeltjes, wat essentieel is voor het begrijpen van bewustzijn in de TOE.

Hoe kan Campbells TOE ons begrip van het universum veranderen?

Campbells TOE biedt een holistisch perspectief dat fysica, metafysica en bewustzijn integreert, wat kan leiden tot een diepere kennis van onze realiteit en existentie.

Bewustzijn als uitgangspunt

Als we wetenschappelijk en empirisch willen benaderen, moeten we ons richten op het enige wat we zeker weten: het bestaan van ons eigen bewustzijn. Alles wat we weten over de buitenwereld is afgeleid van onze eigen ervaring. Dit betekent dat we onze werkelijkheid moeten benaderen vanuit het perspectief van ons bewustzijn.

De fundamentele werkelijkheid in verband met bewustzijn

Laten we beginnen met de vraag of onze werkelijkheid wel echt bestaat. Is het mogelijk dat alles wat we zien, horen, ruiken, proeven en voelen slechts een illusie is?

Als we een stap verder gaan, moeten we ons afvragen hoeveel van de fundamentele werkelijkheid kan worden verklaard als een mechanisme dat door bewustzijn wordt geproduceerd. Dit is een meer wetenschappelijk en empirisch gemotiveerde vraag dan de vraag of de fundamentele werkelijkheid echt bestaat.

Het huidige perspectief

Het is een bizarre situatie dat we meer zekerheid hebben over de buitenwereld dan over ons eigen bewustzijn. Als neuroscientist weet ik dat bijna alle of zelfs alle inhoud van bewustzijn fysiek is.

Dit betekent echter niet dat bewustzijn zelf fysiek is. Er is een verband tussen gebeurtenissen in de hersenen en bewustzijn, maar dit betekent niet dat we bewustzijn moeten reduceren tot fysieke processen.

De toekomst van de neurowetenschappen

Veel neurowetenschappers denken dat de neurowetenschappen uiteindelijk alles over bewustzijn zullen kunnen verklaren. Als neuroscientist zou ik zeggen dat we zeker weten dat bewustzijn en de hersenen een verband hebben, maar dit betekent niet dat we bewustzijn kunnen reduceren tot de hersenen.

Nog maar weinig zekerheden

De enige zekerheid die we hebben is het bestaan van ons eigen bewustzijn. Vanuit dit perspectief moeten we de fundamentele werkelijkheid benaderen. We moeten ons afvragen of onze werkelijkheid echt bestaat, hoeveel van onze werkelijkheid kan worden verklaard als een mechanisme dat door bewustzijn wordt geproduceerd en of bewustzijn zelf fysiek is of niet.

We moeten beseffen dat de huidige kennis hierover achterstevoren is. We moeten de fundamentele werkelijkheid benaderen vanuit het perspectief van ons bewustzijn. Dit betekent niet dat we bewustzijn moeten reduceren tot fysieke processen, maar dat we erkennen dat er een verband is tussen gebeurtenissen in de hersenen en bewustzijn.

Neurowetenschappers zullen uiteindelijk alles over bewustzijn kunnen verklaren

Het is belangrijk om te beseffen dat zelfs als de neurowetenschappen uiteindelijk alles over bewustzijn zullen kunnen verklaren, dit nog steeds niet betekent dat bewustzijn zelf fysiek is. Bewustzijn is een complex en uniek fenomeen dat niet volledig te verklaren is door alleen fysieke processen.

In plaats van te proberen bewustzijn te reduceren tot fysieke processen, moeten we erkennen dat bewustzijn een fundamenteel aspect is van onze ervaring van de wereld. We moeten de fundamentele werkelijkheid benaderen vanuit het perspectief van ons bewustzijn.

Een kritische overweging voor de wetenschap en filosofie

Dit betekent ook dat we ons af moeten vragen of we wel in staat zijn om de fundamentele werkelijkheid te begrijpen. De grenzen van ons bewustzijn en onze perceptie kunnen ons belemmeren in het begrijpen van de fundamentele werkelijkheid. Dit is een kritische overweging voor de wetenschap en filosofie.

Conclusie

Het verband tussen bewustzijn en onze werkelijkheid is een complex en intrigerend onderwerp dat verder onderzocht moet worden. We moeten beseffen dat onze huidige kennis hierover achterstevoren is. We moeten de fundamentele werkelijkheid benaderen vanuit het perspectief van ons bewustzijn, zonder bewustzijn te reduceren tot fysieke processen. Dit vereist een interdisciplinaire aanpak en nieuwe perspectieven voor de wetenschap en filosofie.

Ook lezen:

Wat Is Bewustzijn – Julia Mossbridge

De Verborgen Boodschap in Synchroniciteit Zal Je Realiteit Veranderen – Carl Jung

Het Bewustzijn | Materie Effect – Het Vreemde Bewijs Van Mind Over Matter

Er bestaat geen vaste materie: Alles is Samengeperste Energie

Hoe De Studie Van Ons Visuele Systeem Ons Begrip Van De Realiteit Verdiept – Donald Hoffman

Veelgestelde vragen

Wat is de relatie tussen bewustzijn en werkelijkheid?

Bewustzijn vormt de basis van onze perceptie van de werkelijkheid. Het is de enige zekerheid die we hebben, terwijl de buitenwereld afgeleid is van onze ervaringen.

Kan de neurowetenschap alles over bewustzijn verklaren?

Hoewel neurowetenschappen veel inzicht geven in de correlatie tussen hersenactiviteit en bewustzijn, is het reduceren van bewustzijn tot fysieke processen controversieel en onvolledig.

Bestaat de werkelijkheid echt of is het een illusie?

Er zijn theorieën die suggereren dat onze zintuiglijke waarnemingen illusies kunnen zijn, gecreëerd door ons bewustzijn, wat impliceert dat de werkelijkheid die we ervaren niet objectief is.

Hoe beïnvloedt bewustzijn onze perceptie van de realiteit?

Bewustzijn bepaalt hoe we de wereld om ons heen interpreteren. Het beïnvloedt onze gedachten, gevoelens en ervaringen, wat weer onze perceptie van de realiteit vormt.

Wat is het huidige perspectief op bewustzijn in de wetenschap?

Het huidige perspectief in de wetenschap erkent de complexiteit van bewustzijn en de noodzaak van een interdisciplinaire aanpak om het volledig te begrijpen zonder het te reduceren tot puur fysieke processen.